dinsdag 7 augustus 2012

Met z'n tienen naar Newcastle upon Tyne

Enige tijd geleden werd ons gevraagd of we er voor voelden een tripje te maken naar Newcastle upon Tyne. Nu vonden wij 16 uur varen, ± vier uurtjes Newcastle en vervolgens weer 16 uur terug varen, niet echt aantrekkelijk, maar een paar dagen met vrienden doorbrengen is dat wel en zeiden we ja, leuk. De datum is vastgelegd, tickets besteld en de reis staat vast.

Vandaag zijn we uitgenodigd voor een BBQ door Ron en Ineke om alvast in de stemming te komen voor volgende week. De hele groep zit al in de tuin als wij binnenkomen. We worden rijkelijk voorzien van vlees, salade en drank. Als de wind dusdanig aanwakkert dat het niet meer aangenaam is, verhuizen we naar binnen en gaan daar verder. Er wordt heel wat afgelachen, dat belooft was voor komende week. Als iedereen in de kleine uurtjes naar huis gaat, blijven wij nog even napraten en uiteindelijk stappen wij ook op. Welterusten, het was gezellig, bedankt voor alles.

dag 1
Om 14:00 uur spreken we af bij Ron en Ineke om van daaruit richting IJmuiden te rijden. Om 15:00 uur zijn we in IJmuiden en om 16:00 uur mogen we de boot op. Maggy gaat per rolstoellift want zij heeft sinds deze week een ontsteking aan haar voet en mag niet lopen.
Afvaart vanuit IJmuiden 18:00 uur.
We komen ruimschoots op tijd en na het inchecken hebben we dan ook tijd zat om de boot enigszins te verkennen voordat hij vertrekt. Eerst de tassen op de kamers (nou ja, een hutje met stapelbed, toilet en douche) meer heb je ook eigenlijk niet nodig.
We nestelen ons in de bar en bestellen wat te drinken om op een gezellig samenzijn te proosten.
Wijn per glas € 7,95 en single malt whisky (Laphroaig) € 3,40. Dat maakt de keus makkelijk voor mij, want dit is de enige whisky die ik lekker vind en waarvan ik alleen met kleine nipjes van kan genieten. (Moet ook wel, want de inhoud is maar 3cl.) 

Als de trossen los gaan verplaatsen we ons naar het dek om te zien hoe we IJmuiden uitvaren.
Het waait behoorlijk en het regent ook een beetje dus lang blijven we niet buiten staan. 
 
Even later gaan we twee dekken hoger naar het restaurant waar ons een lange tafel wordt gewezen zodat we met z'n allen bij elkaar kunnen zitten. Het eten is in  buffetvorm en ziet er niet alleen zeer smakelijk uit, het is het ook.
Nog even onwennig waggelen door de deining, want zeebenen hebben zich nog niet ontwikkeld, lopen we als dronken landrotten naar het bargedeelte om daar koffie te drinken en aansluitend wat sterkers.
Als we eenmaal buiten de territoriale wateren zijn krijg ik via de GSM de volgende melding.
Zouden we uit koers zijn? (Eigenlijk zou ik dat niet eens zo erg vinden)
Maar enige tijd later krijg ik een nieuwe melding dat we toch in het Verenigd Koninkrijk zijn.

Er is lifemuziek aan boord en we maken er een gezellige avond van.

dag 2
Wat een ellende, bijna niet geslapen. De deining is vannacht een stuk erger dan gisteren het geval was. Het douchen wordt er ook behoorlijk door bemoeilijkt. Gelukkig is er erg weinig ruimte, dus languit vallen kan je niet, maar je moet je wel regelmatig vasthouden om op de been te blijven. 
Bij aankomst in Newcastle duurt het behoorlijk lang voor we door de douane heen zijn. Er staat een hele lange rij en er zijn maar twee beambten die de controle doen. Meer geluk (eigenlijk mag ik het zo niet noemen, want het is geen pretje) hebben Mag en Rob, omdat Mag in een rolstoel zit mogen zij langs de lange rij om als eerste de douane te passeren. Met een "honend" Nanananana van Rob komen ze dan ook langszij. Gelukkig kan iedereen er om lachen. 
Doordat de busconductrice bij de douane erop aandringt dat het nu echt tijd is voor haar om te vertrekken, wordt de controle iets sneller afgehandeld en kunnen we dan ook richting Newcastle.
 
Daar aangekomen drinken we eerst een lekkere koffie bij Starbucks en gaan dan richting Graingermarkt.
   

Bij het Weighhouse kun je je laten wegen tegen een geringe vergoeding en krijg je je gewicht op een briefje mee. Niemand van ons heeft hier behoefte aan (hoe zou dat toch komen?).
Even verder zitten (bijna alleen) mannen in de pub op een rijtje bier te drinken.
 We blijven nog even bij elkaar maar dan gaan Diana, Gerard en ik een andere kant uit omdat wij niet zo'n zin in shoppen hebben maar wat van de stad willen zien.
We komen langs de Cathedral Chruch of St. Nicolas en gaan hier even naar binnen.
De laatste voorbereidingen worden getroffen voor een besloten communie.
Voor de kerk staat een standbeeld van koningin  waarvan dit een detail van de sokkel is.
Engelsen staan bekend om hun uitzonderlijke kleurkeuze.
We lopen richting Quayside en komen langs The Black Gate waar, volgens een praatgrage voorbijganger, een jonge vrouw schijnt rond te dolen. (Gerard probeert contact met haar te krijgen).
We dalen de Castle Stairs af naar de rivier.
Over de rivier Tyne liggen veel bruggen in diverse stijlen op een korte afstand van elkaar
 waaronder de Millenniumbrug en ook staat hier muziektempel The Sage.


foto Diana

De zon schijnt af en toe heel goed en we nemen het even waar op een terras met uitzicht over de vele bruggen van de Tyne.
Gerard en Diana wachten geduldig tot ik ook klaar ben met de foto's.
foto Diana
Omdat we niet veel tijd meer over hebben gaan we richting ontmoetingsplek en komen langs een strandje en een bijzondere combinatie van oude en nieuwe architectuur.  
Om 15:30 uur hergroeperen we om met z'n allen fish and chips te eten. Ik ben natuurlijk spelbreker en kies voor een salade. Wij halen bij Subway's nog een broodje tonijn voor vanavond en nemen de laatste bus terug naar de boot.
Dat de recessie ook hier voelbaar is zien we aan de verkeersborden die, zo te zien,  hergebruikt zijn.
Het is een redelijk zonnige avond dus zoeken we een plekje op het achterdek om nog even na te genieten als de boot weer richting Nederland vertrekt. 
 
Vanuit de lounge zien we Engeland verdwijnen.
Ook vanavond is er life optreden maar op de een of andere manier hebben we er na een vermoeiende dag minder oor en oog voor. In een andere ruimte zit een zanger die zichzelf op de gitaar begeleidt heerlijk te spelen en Gerard en ik besluiten daar te zitten. De één na de ander houdt het voor gezien en vertrekt naar de hut zodat we uiteindelijk met z'n vieren overblijven. Ron en Ineke houden het ook voor gezien maar wij zitten nog heerlijk tot sluitingstijd naar de liedjes van o.a.. Willie Nelson, Johnny Cash e.d. te luisteren.

dag 3
We worden gewekt door de intercom die meldt dat we over een uur of twee zullen aanmeren in IJmuiden. Iedereen heeft vannacht als een blok geslapen en geen last gehad van de deining, die ook een stuk minder is dan gisteren.  
Na koffie en een sandwich pakken we de tas en kunnen van boord. In IJmuiden duurt het een stuk minder lang voor we door de douane zijn. 
Bij aankomst in Den Haag verzamelen we nog even bij Ron en Ineke thuis om afscheid te nemen van elkaar.
Het is een lange reis voor een paar uurtjes in Engeland maar geen moment spijt van dit uitje met vrienden.

daags erna
Nog steeds wat last van het deinen van de boot. Een echte matroos zal ik nooit worden.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Het was een leuke trip en ik heb vooral ook genoten van die fles heerlijke rode wijn - in het zonnetje, aanhet water, door jullie getractgeerd. Mijn mobiele foto's zijn dus onderweg, wie weet heb je er nog wat aan!
Liefs Diana

Anoniem zei

Hoi Jose,

Leuk geschreven en ook weer met die mooie foto's erbij.
Ron en ik hebben ook genoten en hadden het zeker niet willen missen,ondanks de deining van de boot.
Liefs Ineke

Anoniem zei

Geweldig geschreven.(leest als een goed reisboek) Compliment!!
Was inderdaad reuze gezellig,en ook wij hadden dit niet willen missen
Groetjes Wil en Kees

Hans Swets zei

Hallo Jose,
een heel avontuur....
Mooi ontworpen muziek tempel