zondag 12 oktober 2014

Route G65 11-16 oktober (week 6)

donderdag 16 oktober
Voor de wekker afloopt ben ik wakker. De auto moet naar de garage voor een onderzoekje aan de remmen. De laatste dagen hoorden we een niet zo lekker geluidje maar bij garages in België hadden ze, of geen monteur vrij, of geen zin in een reparatie aan een ander merk dan dat van hen zelf.
Nu alles uitgepakt is en in de was zit komt er tijd om terug te kijken op de vakantie. Wat is er opgevallen:

  • het weer was vooral de eerste periode niet altijd even lekker maar over het algemeen hebben we het lekker warm gehad en zijn we goed bijgekleurd
  • de hotels (22 stuks, maar 24 verschillende bedden omdat we bij twee hotels van kamer zijn gewisseld) varieerden van goedkoop en goed, naar minder goedkoop en minder goed. Ook de grootte van de kamers liep erg uiteen, soms hadden we balzalen en andere keren weer een kamer waar er naast het bed weinig ruimte overbleef. Over het algemeen zat het met de hygiëne wel goed. (we controleren de kamers altijd voor we toehappen). Ik zou een hoteleigenaar aanraden om eens zelf in één van zijn kamers te overnachten en zo ontdekken of er af en toe nog iets verbeterd kan worden, zoals een haakje of rekje waar je je handdoek (na gebruik) aan kunt ophangen (bij gebrek hieraan blijft alleen de vloer over). Een rekje of bakje in de douche zelf, om je shampoo/doucheschuim op te zetten. De verpakking van shampoo/doucheschuim laat ook soms te wensen over. Zakjes die je niet kunt openscheuren met je handen, zeker niet als je al (als het met één zakje dan toch gelukt is) shampoohanden hebt. Soms kost het zelfs bijna je gebit om ze toch open te krijgen. Een kussentje met schuim wat je in één keer moet opmaken omdat het zulk slap spul is dat je het ook niet kunt wegleggen of het loopt helemaal leeg. Niet overal ligt er een stukje zeep, zodat je je handen alleen kunt wassen met alleen water of het doucheschuim hiervoor gebruiken (ik zorg dan ook altijd voor een stukje zeep in mijn standaarduitrusting).
  • het eten heeft ons diverse malen erg verrast in positieve zin. Ik zal dan ook direct weer terug naar af moeten om de extra pondjes er weer snel af te krijgen.
  • de reis zelf was weer als vanouds, lekker tuffen en, met een enkele uitzondering, zien waar we zullen stranden. Dit heeft ons o.a. dit keer gebracht tot de uiterste westpunt van Europa en het uiterste zuidpunt van Spanje. In totaal hebben we ruim 7.000 km. afgelegd.


woensdag 15 oktober
Het is zover, Gerard is ook aangestoken door mijn verkoudheid. Zou het dan toch de hoogste tijd zijn om naar huis te gaan?
De N4 is zeker een mooie weg te noemen met veel glooiingen en mooie uitzichten.
De herfst doet hier al zijn best om de boomblaadjes te kleuren.
Onderweg stoppen we nog een paar keer voor o.a. koffie en lunch en het checken van de auto, maar uiteindelijk zijn we dan toch weer beland waar we een kleine 6 weken geleden begonnen, THUIS.
Onze lieve buurtjes hebben weer gezorgd dat alles nog in orde is en de plantjes er goed bijstaan. Zelfs ons nieuwe badkamertoilet staat in de gang te wachten tot Gerard tijd en zin heeft om hem in te bouwen.
Eerst maar even bijkomen van de verkoudheid en wennen aan zijn nieuwe status van gepensioneerd zijn. De tijd is er nu volop, nu nog de zin.

dinsdag 14 oktober
Aan het begin van de vakantie wilden we eigenlijk de Belgische Route 66, de N4 volgen, maar dat lag niet op onze route. Nu op de terugweg doen we hem waarschijnlijk merendeels wel. Dit houdt in dat we meer naar het oosten moeten, dus zo gezegd zo gedaan. We nemen weer gezellige wegen door dorpjes heen en het weer is dusdanig lekker dat we ook weer op een leuk plekje kunnen picknicken
We komen door het gebied waar in de 1e wereldoorlog heftig gevochten is en mening monument staat, waaronder het monument voor Armies of Champagne
 
  
  
 
Het monument is helaas maar tot eind september geopend, maar door de glazen deur kan ik nog wel een foto maken van de mooie glas-in-lood versiering. Einddoel van vandaag is Bastogne (Bastenaken). 
Eerst nog even lekker goedkoop tanken in Martelange, deze weken zijn al duur genoeg.
We kennen Bastogne al van vele jaren her, het is dus alleen een tussenstop voor ons, zonder dat we weer alle musea (die overigens zeer de moeite waard zijn) gaan bekijken.
Terwijl Gerard op zijn app de diverse hotels bekijkt, drinken we een Palmpje.  .

maandag 13 oktober
De paracetamol en een warme douche hebben gelukkig wat geholpen. Ik voel me weer een stuk beter. Als we een kop koffie en een broodje op hebben gaan we op weg. Er hangt eerst nog wat laaghangende bewolking.
De zon schijnt snel weer volop, dus alles zit mee. De kilometers vliegen onder ons door en ik krijg een beetje het idee dat Gerard (die rijdt nu de laatste weken weer zelf), net als tijdens iedere vakantie, eenmaal op weg naar huis steeds grotere afstanden per dag wil overbruggen. Dit wordt dus even op de spreekwoordelijke rem trappen. Een aangekondigde "péage" helpt hierbij en we moeten van de weg af, zodat we in ieder geval niet zo snel meer kunnen doordat we nu meer dorpjes passeren. We bespreken een einddoel voor vandaag en dat is Briare.
We vinden een leuk hotel en, wat we vooraf niet wisten, hier blijkt een kanaalbrug over de Loire te zijn.
  
 
 
We lopen deze helemaal af en aan de andere kant, onder het kanaal door, weer terug. Morgen gaan we, niet via de kortste route, weer verder richting Nederland.

zondag 12 oktober
Om 10.00 uur rijden we weg uit Lloret en om 11.45 uur zijn we in Frankrijk. 
Via de brug van Millau belanden we in Banassac, waar we gaan overnachten.
Het is vanmiddag bewolkt geworden en een stuk kouder dan we de laatste tijd gewend zijn. Of dit de reden is van mijn verkoudheid, zal wel niet, maar ik voel me vandaag niet erg lekker. Pijn in mijn gewrichten, koortsig en snotterig. Ik doe dan ook niet veel meer vandaag dan, na het diner met 4 paracetamol achter de kiezen en een pak zakdoeken binnen handbereik,  in mijn bed duiken en hopen dat het morgen beter gaat.

zaterdag 11 oktober
Na het ontbijt gaan we de vele souvenirshops langs om te kijken of ze nog iets bijzonders hebben. Dat valt erg tegen hoor, bij iedere winkel hebben ze dezelfde sortering en natuurlijk, wat ik wil hebben ze niet en wat ze wel hebben wil ik niet.
De tas die ik deze week had gezien en me wel aanstond, blijkt bij nader inzien ook net niet de tas te zijn.
Maar elk nadeel heeft zijn voordeel, we houden zo wel de euro's in onze zak.
Zoals ik van de week van plan was, alsnog maar even een foto gemaakt van de kerk bij daglicht.
 
 
 Voor de laatste keer gaan we vandaag naar het strand.

Morgen gaan we hier weg en maar goed ook want ik heb het inmiddels wel weer gezien hier. 

maandag 6 oktober 2014

Route G65 4-10 oktober (week 5)

donderdag 9 oktober
Na het ontbijt gaan we voor een paar uurtjes naar het strand voor we vanmiddag met de boot naar Tossa varen.
De kust loopt hier zo steil af dat de boot geen aanlegsteiger nodig heeft maar direct de loopplank op het strand kan laten zakken.
De eerste keer is dit een vreemde gewaarwording om te zien. We zoeken een plekje op het bovendek. Hier langs de kust zijn enkele alleraardigste optrekjes te vinden. Het zou geen straf voor me zijn om daar een tijdje te verblijven.

Ook in Tossa kan de boot tot aan het strand varen. Als wij afstappen staan er heel wat meer mensen te wachten om aan boord te gaan.
Het is de moeite waard om ook eens af en toe omhoog te kijken.
Als we ergens de lunch hebben gebruikt gaan we de burcht beklimmen.
Een alleraardigst kunstwerkje bij één van de huizen binnen de burchtmuren.
Van hieruit heb je mooi zicht over de baai.
De boot voor de terugweg is iets kleiner dan op de heenreis maar de groep is gelukkig niet zo groot als we zagen wachten toen we aankwamen.
Een laatste blik op de burcht van Tossa.

De zon is al aan het zakken en dat geeft een mooie kleur aan het kasteel dat bij Lloret aan de baai staat.
De zeelucht en deining van het water hebben me best wel een beetje vermoeid en als we weer bij het hotel aankomen doen we eerst een powernap voor we uit eten gaan.  

woensdag 8 oktober
We hebben besloten om hier te blijven tot zondag. We maken een deal met de eigenaresse en verhuizen ook naar een grotere kamer. 
Vandaag maar weer eens een dagje strand. Als we eenmaal geïnstalleerd zijn zien we wel grote verschillen tussen de rechterkant van de baai en de linkerkant.
 Gelukkig waait het allemaal over en blijft het zonnig en warm. 
Als we voor de lunch een restaurant uitgezocht hebben (heel toevallig Amerikaans georiënteerd) zie ik een bordje wat bij mij helemaal in de smaak valt en maak ik er een foto van om eventueel te gebruiken als voorbeeld. Als is even later de foto bekijk zie ik toch wel een heel storende fout in de tekst en ben ik gelijk genezen van het feit dat ik op zoek moet gaan naar een dergelijk exemplaar.


dinsdag 7 oktober
Weer veel kilometers vandaag. De zon zien we opkomen boven de bergen.
Bij veel restaurantjes kan je nog heel voordelig eten, zelfs een driegangen menu voor € 10,00 is niet ongewoon.
Onderweg lunchen aan het strand in Torredembarra. Heel weinig mensen aan het strand maar wel lekker weer. Een heel apart kunstwerk met een vlag staat in de branding.
We komen aan het eind van de middag aan op onze bestemming in Lloret de Mar, waar we ook iets van tevoren via internet hebben geboekt. Het is een hostal dat vlakbij het strand ligt.
Voor de zekerheid hebben we ook direct een parkeerplek gereserveerd. Afgelopen weken heeft ons geleerd dat dit wel eens een groot probleem kan zijn met al die leuke hotelletjes in kleine straatjes waar geen plekje onbenut is door het vele blik op wielen. Als we ingecheckt zijn zoeken we de boulevard op, die verrassend dichtbij is, en nemen een kan sangria, maar het had net zo goed één van de vele cocktails kunnen zijn die hier aangeprezen worden.
 

maandag 6 oktober
Gisteravond hebben we via internet een hotel geboekt in Valencia zodat we niet meer hoeven te zoeken as we daar, na ruim 480 km. aankomen.
We gaan dan ook lekker vroeg op pad. De reis verloopt lekker en we komen vroeg in de middag in Valencia aan.
Het is een feest der herkenning. Drie jaar geleden waren we hier ook, dus dit keer geen fototoestel meezeulen en een verslag erover kan je hier lezen (lekker makkelijk dit keer).
We eten bij ons geliefde restaurantje een niet al te verantwoorde maaltijd: patatas bravas, calamares en ensaladilla rusa.

zondag 5 oktober
Op naar Ronda. Vanaf Estepona omhoog via een hele bochtige weg, waar vooral erg veel motorrijders je af en toe de stuipen op het lijf jagen door halsbrekende toeren uit te halen en je ogen te kort komt om het er heelhuids vanaf te brengen. Maar ja, wie gaat er nu ook uitgerekend op zondag naar Ronda, dat is vragen om massatoerisme en locals die een dagje uit zijn.
Wat ik me van deze plek herinner is heel anders dan ik nu zie. In mijn gedachte is het nog steeds een klein dorpje met als enige bezienswaardigheid de enorme diepe kloof en de oude arena.
Op het terras met het mooiste uitzicht drinken we een cola.
De werkelijkheid is echter, met uiteraard nog steeds de kloof en de arena maar dan met een groei van ruim 40 jaar, een middelgrote stad.
Een heerlijk ruikende winkel vol met lekkere hammen.
Als we na een lunch weer weg gaan uit Ronda, is het een stuk rustiger en de weg veel vlakker (we gaan dan ook een andere kant op).
We slapen in Martos (valt weinig over te vertellen).

zaterdag 4 oktober
We gaan op weg naar Gibraltar vandaag. Onderweg komen we heel veel windmolens tegen in de buurt van Facinas die een bijzonder kijkspel leveren tegen de heiige achtergrond van de brengen met wolken.
In Tarifa drinken we koffie en een glas versgeperst sinaasappelsap bij een leuk modern tentje waar je op heerlijke banken of zitzakken kunt relaxen, met uitzicht over water, vuurtoren en strand.
Dit is het zuidelijkste puntje van Europa en het dichtst bij Marokko gelegen.
De veerboot van en naar Tanger doet er maar 35 minuten over.
Zo dicht bij Marokko en geen hoofddoek te bekennen.
Als we in La Linea aankomen is het een kwestie van de grens over en we zijn in Gibraltar, tenminste, als je de twee uur durende file niet meerekent. We lopen eerst de stad zelf door en vinden daar niet echt iets wat we interessant vinden, alleen maar een winkelstraat met veel terrasjes. Eigenlijk willen we de berg op, want daar kom je uiteindelijk voor.
Als we bij de kabelbaan aankomen worden we in een gondel geperst met ongeveer twintig man en gaan naar boven waar we opgewacht worden door de apen.
Iedereen is gewaarschuwd dat ze wel eens iets van je kunnen pikken en daarom heb ik alles veilig opgeborgen in mijn tas en ook geen eten of drinken meegenomen. Iemand die dit wel deed wordt dan ook beroofd door zo'n vingervlug dier en daarbij wordt haar blikje cola half verspild op de grond, wat voor de aap weer een welkome zoete afwisseling is en de grond dan ook lekker ligt af te likken.
We gaan even later weer met de gondel terug naar beneden en weg uit Gibraltar. De grens passeren gaat nu een stuk sneller en we vinden een slaapplek in La Linea.
De zaterdag is een uitgelezen dag voor Spanjaarden om te trouwen en als we op een terras bij één van de kerken zitten is het dan ook lopendebandwerk. Het ene bruidspaar is de deur nog niet uit of de volgende staat al weer te wachten om hun huwelijk ingezegend te krijgen (dit keer geen foto's ervan want het zag er allemaal niet zo heel geweldig uit). Na de plechtigheid zie je merkwaardigerwijs de feestgangers zich gewoon verspreiden over de terrassen, waarschijnlijk is het hier niet gebruikelijk om aansluitend een feest te houden en gaat ieder na de plechtigheid weer zijn eigen weg.