Praia da Rocha 5 - 11 november (week 5)

zondag 5 november
Kwart voor twaalf parkeren we de auto ergens in Albufeira. We gaan lopend verder want wat we zoeken hebben we nog niet gevonden maar het kan nooit ver weg zijn.
Als we bij het strand komen herkennen we waar we zijn, aan de rechterkant van het strand terwijl we links hadden verwacht.

Als we in de buurt komen van de roltrappen naar het strand lopen we verder om te oriënteren waar de parkeergarage is zodat we de volgende keer de juiste straatnaam kunnen ingeven.

We wandelen de goede richting op en verkennen tevens de achterliggende straten met de vele winkeltjes en restaurantjes. Wat een kabaal hier, voor de winkeltjes staan diverse soorten speelgoed die allemaal kunnen bewegen en geluiden maken, een panfluitist die zijn muziek aan de man probeert te brengen en dan nog allerlei andere muziek uit de restaurantjes en niet te vergeten, voetbalgeluiden van de vele Engelse clubs die de tv hard hebben aanstaan. Zo druk allemaal, dat ik er zelfs geen foto van heb gemaakt.
Veel te rumoerig voor ons om hier op een terrasje wat te drinken.

We lopen weer terug naar het strand en vinden daar een plekje een stuk minder rumoerig. We bestellen direct wat te eten, sardientjes voor Gerard en voor mij Fish & Chips.

Ik vind sardientjes lekker maar aan de graten heb ik een ontzettende hekel. Mijn portie is voor mij te groot zodat ik de helft laat staan. Na een koffie als desert gaan we de auto maar weer eens opzoeken.

maandag 6 november
Het wordt steeds rustiger hier in de Algarve. Nog wel veel mensen met campers uit Engeland België maar de meesten uit Frankrijk, staan hier beneden aan de straat.

Op het strand maken veel standhouders al aanstalten om hun bedrijfje winterklaar te maken.
Als we vandaag naar het strand willen en niet met onze stoeltjes willen sjouwen maar een bedje met parasol huren, moeten we toch wel een heel eind lopen voor we nog wat kunnen vinden.
Voor €10,= hebben we twee bedjes en een parasol voor de hele dag. Veel klandizie heeft deze man vandaag niet, uiteindelijk worden er maar zes bedjes verhuurd.

De uitbater van het aanpalende perceel haalt met zijn tractor en jetski alle markeringen uit het water en van het strand, hij is klaar voor de winter. De meeuwen hebben nu dit deel van het strand weer voor zichzelf.
Onze uitbater blijft tot eind november zijn restaurant en bedjes runnen.
We blijven hier tot een uur of vier en gaan bij ons vaste stekkie boven bij het uitkijkplateau een glas wijn drinken voor we naar huis gaan.

Wat een heerlijk dagje was dit weer.

dinsdag 7 november
O, wat heb ik een spijt dat ik de masseuse, die gisteren voorbij kwam op het strand, heb laten gaan. Ik kan amper mijn hoofd draaien, zo vast zit ik. Toch moet er vandaag het een en ander gedaan worden in huis en natuurlijk ook een paar boodschappen.
Ik neem wel een paracetamol en "tob" gewoon verder.
Als alles weer schoon is gaan we toch nog even weg, want in de auto zit ik beter dan hier op de bank.
Vandaag gaan we naar Caldas de Monchique.

Volgens mij hadden we daar vorige week moeten zijn en niet in Monchique zelf. Zoals de omschrijvingen erg uiteen lopen zo ervaar ik het ook wel, vergane glorie, veel achterstallig onderhoud, gesloten gebouwtjes en zelfs de rivierbedding staat droog. Geen bronwater gezien.

Ja hoor, ik heb gelijk. Dit herken ik, al is nu veel kleiner dan in mijn herinnering (maar, is dat niet altijd zo?).

We eten bij O Tasco Wine & Beer Bar een tosti op een wel heel pittoresk pleintje.

Als we uitgekeken zijn gaan we op de terugweg nog Portimão in.
De 'vruchten' van deze palmbomen zijn zo vlammend rood dat het haast wel pepers lijken.

We drinken op het plein een biertje en zien dat er bij de kerk een uitvaart aan de gang is. Nu is het kerkhof vrijwel om de hoek dus de hele meute, en het is een behoorlijk groot gezelschap, gaat te voet achter de lijkwagen aan op weg naar het kerkhof.

We lopen de kerk even in als iedereen weg is en gaan nog wat winkelstraatjes door.
Hé, hier zie ik dan eindelijk een nagelsalon, de enige tot nu toe. Van de week maar eens even langs gaan om mijn nagels weer een beetje toonbaar te maken. Morgen eerst naar het strand in de hoop dat de masseuse nog even langskomt.

woensdag 8 november
We hebben weer dezelfde bedjes en installeren ons voor de komende uren. We vragen de uitbater van de bedjes of hij weet of de masseuse vandaag nog langs komt en hij belooft een oogje in het zeil te houden. Als we rond half twee voor de lunch een plekje zoeken op het terras komt hij zeggen dat zij net aankomt. Ja hoor, lekker getimed, net nu we de bestelling hebben geplaatst. Hij biedt aan om haar te vragen over een uurtje terug te komen en dat wil ze wel. Ja, duh, met zo weinig strandgangers is alle klandizie natuurlijk welkom.
Na onze lunch ga ik direct terug naar mijn bedje en zie dat de masseuse geduldig een paar bedjes verder ligt te wachten.
Ik lig nog niet of ze staat al naast me. You want massage?
Ik leg uit dat ik mijn rug en schouders gemasseerd wil hebben en zij gaat voortvarend te werk.
Ze weet precies de gevoelige plek te raken en een kwartiertje later en €15,= rijker verdwijnt ze weer, als ze zeker is dat Gerard geen massage van haar wil.
Direct loopt ze richting restaurant en het zal me niet verbazen of de bedjesman krijgt zijn commissie uitgekeerd voor het aanbrengen van een klant. Ach, zo verdient iedereen er wat aan en zijn mijn spieren weer een beetje versoepeld.
We sluiten deze heerlijke dag af met witte wijn op het terras naast 'On the Rocks' (van die kerstnummers).
We rekenen €4,80 af voor 4  forse glazen witte wijn. (Eigenlijk te gênant voor woorden)
Als we richting pinautomaat lopen zien we opnieuw een gevelacrobaat. Doodeng.

donderdag 9 november
Als we vandaag bij de nagelstudio aankomen is die gesloten. Tuurlijk, op het raam staat dat het iedere dag geopend is maar wat heb je daar aan als het niet zo blijkt te zijn?
We lopen een stuk verder en ik zie een paar straten verder een geheel roze raam met aanduiding dat hier een kapper/schoonheids- en nagelstudio huist. Heel kleinschalig maar ik kan direct terrecht. De enige counter is al in gebruik dus mag ik op de bank gaan zitten terwijl een jonge vrouw voor me op een krukje plaatsneemt om mij te helpen. Het gaat echter allemaal gesmeerd en nog geen 45 minuten later sta ik weer buiten met nagels die weer gezien mogen worden voor slechts €10,=.
Ik ga Gerard weer opzoeken die op het plein lekker de krant zit te lezen en neem ook plaats met een kop koffie en de andere helft van de krant.
Vlak bij het grote plein aan de rivier vinden we een terras waar we ieder het menu bestellen met spinaziesoep vooraf en een Bacalhau ovenschotel als hoofdgerecht, ieder twee glazen witte wijn en rekenen vervolgens €21,20 (buiten de fooi) af.
Iedere keer verbazen we ons weer over de lage prijzen hier in Portugal. Buiten dat het een prettig klimaat heeft is het ook nog eens een verdraaid goedkoop vakantieland.

vrijdag 10 november
Via een andere route gaan we richting Portimão om vervolgens naar Benagil te rijden.

Bij deze plaats is de grote trekpleister, een grot die alleen via het water te bereiken is en waar Ferry zeker foto's wil gaan maken. Van bovenaf is het gat in de grot ook te bereiken maar daar vandaan kan je niet afdalen.

Ik informeer bij de kiosk hoe laat 's ochtends het eerste bootje afvaart en waar ze allemaal heen gaan. Je brengt een bezoek aan 20 grotten en de trip duurt een uur. 

Eerste boot vertrekt om 10:30 uur. Je kunt echter ook naar de grot zwemmen, 

dat is volgens een bordje slechts 200 meter maar als er rood licht brandt is het verboden te zwemmen. Vandaag brandt dus het rode licht.
Als ik het zo inschat, zijn die 200 meter wel erg ruim bemeten.

Op de terugweg brengen we een bezoek aan Ferragudo en lopen hier nog wat rond voor we naar huis gaan.

In een etalage zie ik tassen van kurk met een tegeltjespatroon. Leuk, of toch niet?

zaterdag 11 november

Volgens info van Facebook zijn er in Portimão vandaag moderne dansen op het 1 mei plein. We gaan even kijken. Of er is iets fout gegaan met de aankondiging of wat dan ook maar er gebeurt helemaal niets op het 1 mei plein.

Dan maar naar Ferragudo, waar ook iets zou plaatsvinden vanmiddag. Een of ander kastanjefestival. 

Nu zijn we nog vrij vroeg dus eerst maar eens wat eten. We bestellen een menu met voor Gerard kip op een hete steen en voor mij zalm eveneens op een hete steen. We krijgen beiden een plastic schort voor geknoopt tegen het spetteren en dat is ook wel nodig. 

We zijn nog niet klaar met eten als er dan toch iets staat te gebeuren. Tafels worden er klaargezet en een partytent gaat open. Een klein legertje scouts bevolken het plein en maken van plankjes kleine schrootjes voor een vuurtje voor de kastanjes.

Vooralsnog gebeurt er niet echt veel, alleen een zangeres met accordeon die wat nummers zingt.

Als we na het eten nog wat rondlopen en een poosje later terugkomen op het pleintje is er nog niet veel veranderd. 

De tafels zijn nog leeg, een hele hoop rook van de kastanjes en verder eigenlijk niets.

Wij hadden toch een iets andere voorstelling van een festiviteit.

We rijden terug nar huis en komen langs het 1 mei plein, waar nog steeds niets gaande is.

Als we thuis op het terras nog nagenieten van de zon zie ik opeens aan de overkant op de bovenste etage van de flat iets op een rand wat mijn aandacht trekt. Wat is dit, het lijkt op een roofvogel. Ik pak mijn telelens erbij en warempel, het is een havik volgens mij. Helaas is mijn lens niet geheel toereikend dus hiermee zal ik het moeten doen.