vrijdag 2 februari 2024

Klussen in Spanje

maandag 15 januari
Heel vroeg rijden we weg, helemaal gepakt met spullen voor Hugo en zijn nieuwe onderkomen in Montgat, Spanje.
Het is koud, grijs en druk.
We overnachten in de buurt van Dijon.

dinsdag 16 januari
We moeten schrappen want de auto is goed bevroren. Het is dan ook -7º als we om half acht wegrijden.
Wel een mooie zonsopkomst.

Pas in het zuiden van Frankrijk krijgen we een beetje zon te zien en wordt het allengs warmer.
Onderweg hadden we afwisselend, witte velden, mist, bewolking, en weer witte velden.
Bij La Jonquera maken we een stop om iets te eten en wat lekkers voor Hugo en Valeria te kopen.
Om half zes komen we bij Hugo aan. Alles uitladen en vier trappen omhoog sjouwen. Ja, een lift is hier niet aanwezig, een beetje jammer maar eenmaal boven is het uitzicht, rondom op zee, wel weer een goedmakertje.


woensdag 17 januari
H&V moeten vandaag beiden werken en wij hebben zo de tijd om een beetje te acclimatiseren na twee lange dagen rijden. We doen alvast wat kleine klusjes, meten wat ramen op voor de gewenste horren enz. Tussen de middag lopen we een rondje en eten smakelijk bij een eenvoudig restaurantje net om de hoek.

donderdag 18 januari
Hugo heeft voor ons een wijnproeverij besproken en we rijden de bergen in naar de wijngaard waar hij om elf uur de afspraak heeft staan.



Wij zijn de enigen maar dat maakt het extra leuk want nu krijgen wij veel tijd om vragen te stellen aan de leuke gids en uitleg te krijgen over het hele proces.



Als we de wijngaarden en -makerij hebben bekeken is het tijd voor de proeverij.

We beginnen met een Vermout, daarbij een bordje met bijpassende hapjes, dan rode wijn, witte wijn en afsluitend een cava.



Het smaakt ons heerlijk en we genieten niet alleen van de hapjes en de wijn maar ook van het prachtige weer. Strak blauw en niet al te veel wind.
Als dit achter de rug is, dalen we de berg weer af op weg naar een haventje waar we een hapje gaan eten en wat winkeltjes bekijken.
Als V thuis komt verdwijnt ze direct in de keuken want ze heeft een opdracht die morgen klaar moet zijn om te bezorgen. Ook voor ons maakt ze haar specialiteit klaar, aardbeien met chocolade.

Overheerlijk.
Daarna nog een spelletje met z'n vieren en de dag is weer om.

zaterdag 20 januari
Vandaag worden er klusspullen gekocht en geklust.
In de avond weer spelletjes en veel lachen.

zondag 21 januari
H&V willen na het klussen nog wel even in de zon en ik ga met ze mee, Gerard wil eerst zijn klus afmaken en blijft thuis.

Helaas zijn de barretjes aan het strand gesloten want de afgelopen weken is er zoveel strand weggespoeld dat het water bijna tot aan de terrasjes is komen te staan. Dan maar zelf wat halen, terwijl ik op ze wacht op een bankje in de zon. Op een heuvel zitten veel mensen ook van het laatste zonnetje te genieten en wachten tot de zon ondergaat.


Ook voor ons is het weer tijd om terug te gaan en we lopen langs het spoor om er verderop onderdoor te gaan, maar helaas, alle onderdoorgangen zijn afgesloten i.v.m. het weggespoelde zand en de trapjes die daardoor boven het water hangen.

We lopen zo'n 1½ km. door om toch een mogelijkheid te zoeken om het spoor over te steken maar helaas. Wat doen we nu, weer 1½ km. terug of proberen om verderop, voorbij de hele hoge stalen hekken over het muurtje te komen, dat alsnog tot boven mijn middel reikt, en zo via het perron de overkant te bereiken. We doen het laatste. H tilt me omhoog zodat ik op het muurtje kan gaan zitten en me aan de andere kant kan laten zakken, vervolgens klauteren V&H er ook overheen en snellen we naar het perron zodat onze illegale praktijken niet te veel op zullen vallen. Het was dan wel illegaal maar niet gevaarlijk.
Voor we weer thuis zijn heb ik twee maal moeten stoppen om op adem te komen want alles gaat hier heuvel op. Ik heb ook geen fut meer om vier trappen omhoog te klimmen dus wacht ik beneden tot Gerard naar beneden komt om met z'n vieren uit eten te gaan.
We eten in Premià de Mar bij Usuki Sushi, de enige tent die open is, en dat op een zaterdagavond. Het is echter geen straf.

maandag 22 januari
De rolhor die we zaterdag gekocht hebben is helaas niet in orde en die gaan we even omruilen. De rest van de dag gaan Gerard en ik naar Mataró, waar de basiliek willen bekijken. Dat wordt alleen de buitenkant want die is gesloten. Dan naar Badalona, waar we tanken en wat boodschappen doen.

dinsdag 23 januari
Dit wordt onze laatste klusdag want morgen willen we weer op pad. Het is met recht een klusdag want het duurt bijna de hele dag om de rolhor klaar te krijgen, wat een rotding is dit en ook nog een gebruiksaanwijzing alleen in het Spaans.
We hebben geen zin meer om vanavond weer naar een ander dorpje te rijden om te eten en besluiten om een van de restaurantjes om de hoek te bezoeken.
Vanavond geen zin in een spelletje en gaan dan ook niet al te laat naar bed. We nemen alvast afscheid van Valeria want die is morgenvroeg weer naar haar werk.

woensdag 24 januari
We hebben alles ingepakt en nemen afscheid van Hugo, die nog even meehelpt met onze bagage naar beneden te sjouwen. Tot snel en succes met de rest van de klusjes.
Het was gezellig en hebben veel gelachen en niet te vergeten, genoten van de overheerlijke maaltijden die Valeria voor ons heeft klaargemaakt.
Op naar El Port de la Selva, waar we tot zondag via HomeExchange een huis hebben kunnen regelen, ook met uitzicht op zee, heerlijk.

We maken eerst nog een stop in Cala Sa Tuna, willen daar wat drinken maar helaas is er niets geopend.


donderdag 25 januari
Ik stop de wasmachine vol, want het kan maar klaar zijn voor we naar huis gaan.
We ontbijten intussen op ons terras. Om te wachten dat de was klaar is vinden we te lang duren en zonde van de mooie dag.
We geven de wilde kat Pumpkin ook wat te eten.

Een plaats waar ik wel benieuwd naar ben is Roses, niet al te ver hier vandaan. Dat blijkt een goede keus te zijn. Het is er gezellig, veel terrasjes open en gezellig druk met flanerende mensen, het is dan ook wel erg lekker met zo'n 20º in januari.


We nemen het ervan en flaneren mee en gaan even later ook een terrasje opzoeken om wat te eten en te drinken.

Het wordt al snel te warm in de zon en we verkassen naar een plekje in de schaduw.
Een paar tafeltjes verder zitten een paar jonge vrouwen iets te eten wat me intrigeert. Het zijn lange zwarte stengels die ze afpellen en er blijft iets witachtig over, wat ze vervolgens opeten als een haring. Ze hebben een schort voor en plastic handschoentjes aan.

Wat zou dat nou toch zijn. Ik ben wel heel nieuwsgierig naar dit product, iets uit zee? Geen idee, en ik vraag de ober ernaar. Het blijken calçots te zijn, een soort prei of lange ui die geblakerd worden op open vuur. Hier een filmpje ervan.

Her en der staan er leuke standbeelden die natuurlijk ook een foto verdienen.

Aan het begin van de boulevard zag ik een zandkasteel wat ik beter wil bekijken en als we terugrijden maken we daar even een stop om wat foto's te nemen en wat kleingeld in het kistje te stoppen.

vrijdag 26 januari
Ook vandaag ontbijt op het terras en het is nog iets warmer dan gisteren. Heerlijk hoor maar ook best verontrustend, zoals hier te lezen is.
Volgende plaats op onze lijst, Figueres, het Dali museum laten we voor wat het is, hebben we al eerder bezocht.







We gaan nu wat meer van de stad bekijken,




kopen wat voor thuis en daarna richting Cadaqués.


We parkeren aan het begin van het stadje en lopen richting zee. Als we ook nu weer een terrasje pakken, zien we naast ons een keramiekwinkel waar een hele mooie schaal aan de muur hangt. Toch zo even binnenkijken.
De schaal vinden we bij nader inzien toch een beetje te groot en te duur om aan te schaffen maar we kopen wel een kleinere serveerschaal met bordjes.
Nu nog een magneet voor onze koelkast kopen en we kunnen weer op huis aan. Dit is trouwens een secure onderneming want de uiteindelijke beslissing kan soms wel even duren, er wordt goed overwogen welke we beiden de moeite waard vinden om mee te nemen.
Dan gaan we weer, bergje op, bergje af en komen zo in het plaatsje El Port de la Selva zelf uit.
Even rondneuzen, het is groter dan verwacht en morgen gaan we dit zeker beter bekijken.

zaterdag 27 januari
Alweer een ontbijtje op het terras, het wordt bijna saai.
Om een uur of één gaan we richting El Port de la Selva en het is behoorlijk druk.



We lopen langs de kust en kijken of er een plekje bij een restaurant over is, maar nee, alles is bezet of gereserveerd.
Dan maar weer terug en een plekje gevonden bij een restaurant aan het begin van het dorp, we zitten hier heerlijk maar de bediening is niet al te best. Het duurt tijden voor er iemand onze kant op komt om, in ieder geval een menukaart en bestek (tenminste voor één van ons) neer te leggen. We wachten nog wat en uiteindelijk kunnen we dan onze bestelling opgeven. We wachten nog wat langer, en uiteindelijk komt ons bestelde wijntje er dan aan. Nog wat wachten en ook het eten komt (in delen). Nu nog wachten  op het tweede bestek. We beginnen alvast maar met onze handen te eten want koude patatas bravas is ook niet echt lekker. Kortom, geen aanrader, alleen de wijn is lekker maar mijn gevulde canalones met kip, is echt niet wat ik ervan had verwacht. De broodjes met tomaat en ansjovis smaken goed, maar daar komt dan ook niet echt kookmanskunst aan te pas. We zitten hier echter wel heerlijk in de zon en willen nog wel een glas wijn. Ook dit duurt weer een poosje waardoor ik maar op de ober afstap en hem onze bestelling door te geven. Dat helpt niet echt. Intussen is er een andere hulp bijgekomen, die gelukkig wel weet hoe het moet en onze bestelling komt dan uiteindelijk toch nog door.
Na we onze siësta hebben beëindigd, rekenen we af en gaan een supermarkt binnen om iets voor onze gastheer/vrouw aan te schaffen. Andere winkeltjes zijn niet open en we willen toch onze dank betuigen voor het openstellen van hun huis. We hebben niets meegenomen uit Nederland omdat dit uitstapje niet van te voren gepland was.
Vanavond maken we het huis weer aan kant om morgenochtend vroeg weer richting Nederland te gaan.

zondag 28 januari
Om half zeven loopt de wekker af. Het was een slechte nacht voor me, misselijk en buikpijn. Toch die vermaledijde canalones?
We zijn snel klaar want alles hebben we gister al voorbereid. Inpakken van de auto en het beddengoed e.d. in de wasmand stoppen, laatste check, en we kunnen gaan. Het is nog pikkedonker als we om zeven uur het hek uitrijden. Oppassen want de bergweg is bochtig, onverlicht en zonder vangrails. We gooien de tank vol in Figueres en kunnen de lange rit starten, met een tussenstop in La Jonquera voor we Frankrijk inrijden. Lekker rustig op de weg.
Volgens Google Maps wordt er een andere route aangeraden dan we oorspronkelijk van plan waren, oorzaak; boerenprotesten. Tot drie keer toe worden we een andere kant opgestuurd.


Dat wordt uren omrijden door dorpjes waar je vaak niet harder mag dan 30 km. of andere B-wegen met beperkte snelheden. Het schiet allemaal niet erg op.
We komen eindelijk pas om zes uur bij ons hotel in Saran aan. We eten wat we nog over hebben gehouden van de laatste dagen, toast met jam en chips. Erg luxe is het niet maar in de buurt is, voor zover we hebben kunnen zien, niets te vinden en we hebben ook geen zin meer om verder op zoek te gaan.
We vallen vroeg in slaap.

maandag 29 januari
Heel vroeg hoeven we niet op pad want we willen uiteraard de maandagochtendspits bij Parijs ontwijken.
We rijden om negen uur weg en gaan eerst op zoek naar een boulangerie voor een ontbijt en koffie. Het is nog precies 600 km naar huis. Als we kunnen rijden zoals we gepland hadden zijn we lekker vroeg thuis. Nou, dat hadden we gedacht. Bij Parijs loopt het allemaal gesmeerd, wel druk maar het rijdt lekker door. Als we door Parijs heen zijn  staat er aan de andere kant van de weg een opstopping van tientallen taxi's met daarachter kilometers aan file, vooral vrachtauto's.
(De foto is erg slecht, maar zo krijg je wel een indruk van de lange stoet aan vrachtwagens.)

We zitten gelukkig aan de goede kant, voor nu althans. Ook wij krijgen vandaag weer te maken met protesterende boeren met tractors en de hele snelweg wordt afgesloten. Weer zo'n 150 km. over landweggetjes en door dorpjes. Het maakt Gerard niet vrolijker. Ik vind het niet erg, maar ik hoef niet te rijden en kan genieten van de omgeving, mensen die lekker op een bankje in het zonnetje zitten enz. Wanneer we uiteindelijk de grote weg weer op kunnen, kunnen we weer wat gas geven. Omdat alleen personenauto's en buitenlandse vrachtauto's doorgelaten worden door de boeren is het zo rustig, dat heb ik nog niet eerder meegemaakt hier. Als we Frankrijk eindelijk uit zijn gaat het beter, geen files bij Antwerpen maar we horen op de radio dat ook hier de boeren morgen acties zullen ondernemen, gelukkig niet vandaag. We zijn om zes uur weer heelhuids thuis. Eerst even wat eten want daar zijn we onderweg niet voor gestopt.