maandag 31 december 2012

Happy New Year


zondag 23 december 2012

The Day After 21-12-2012 (China Light Rotterdam)

zaterdag 22 december
Sinds enige maanden spreekt 21-12-2012 veel mensen tot de verbeelding.
Ik heb destijds gezegd: Als de wereld er op 22 december nog is dan geef ik een feestje.
En zoals altijd: belofte maakt schuld en heb ik deze week Ferry en Hugo per sms laten weten dat, als we er dan allemaal toch nog zijn, zij uitgenodigd zijn voor een etentje. 
Om dit enigszins memorabel te maken moet het geen gewoon etentje worden bij een "gewoon" restaurant, dus ging ik op zoek naar iets speciaals.
Helaas was mijn eerste optie, het Penthouse restaurant in de Strijkijzer van Den Haag al volgeboekt zodat ik iets anders moest bedenken.
Nu is er in het park naast de Euromast in Rotterdam het grootste Chinese lichtspektakel van Europa waar wij toch al een kijkje wilde nemen. Dat moest het dan maar worden met aansluitend een diner in het Euromast Restaurant (ook hoog boven de grond).
Om 17:00 uur hebben we afgesproken bij ons thuis. Het regent pijpenstelen dus dat is iets minder en ook de reden waarom we pas om 18:00 uur richting Rotterdam gaan. 
Hierdoor kunnen we wel weer een parkeerplek vinden vlak naast de Euromast. 
Voorzien van paraplu's gaan we de loopbrug over naar het park en zien het veelkleurige spektakel al van een afstand.
Er zijn niet veel mensen die de regen trotseren en daardoor kunnen we, zonder gedrang, alles in volle rust bekijken. Het heeft wel wat, regen, donker, lekker Chinees muziekje en alle mooie kunstwerken in het gras maar ook in het water.
We raken haast niet uitgefotografeerd. 
Omdat we pas om 21:00 uur een tafel in het restaurant hebben, drinken we eerst koffie en nemen er een kleine loempia bij. De maag begint al een beetje te protesteren.
Hierna de regen weer in en nog een rondje door het park naar de uitgang en de loopbrug weer over naar de Euromast. We laten onze kaartjes checken en gaan naar boven. Nog te vroeg voor onze tafel, dus dan nog maar even met de Euroscoop draaiend naar 185 meter boven de grond. Helaas hangt er wat mist en kunnen we niet ver kijken. Wel zien we de lichtjes van China Light en een klein beetje van de lasershow die er ook gegeven wordt.
Om 20:30 uur is er een tafel vrij en mogen we aanschuiven. 
Op de bouillabaise na (die we teruggestuurd hebben) is het eten prima en we kletsen gezellig tot het eind.
Omdat er tussen de gangen wel erg veel tijd wordt genomen (± een uur), besluiten we geen dessert te nemen, rekenen af en zoeken onze jassen weer op en gaan richting auto. 
Na nog even nagekletst te hebben gaan de jongens naar huis.
Het was gezellig.

zondag 9 december 2012

FIJNE FEESTDAGEN

dinsdag 4 december 2012

Balijbos, Zoetermeer

vrijdag 30 november
Het Balijbos in Zoetermeer had ik al eens eerder bezocht maar wat ik zocht heb ik toen niet gevonden.
Omdat het nogal een uitgestrekt gebied is heb ik eerst thuis op Google Earth gekeken waar ik precies moet zijn en mijn auto dicht in de buurt kan parkeren.
Omdat het ruim een week geleden is dat ik Google Earth raadpleegde loop ik natuurlijk eerst de verkeerde kant op. Een wandelaar vraag ik de weg naar de "blauwe" brug, want daarvandaan weet ik het wel te vinden.
Uiteraard ben ik vlakbij en maak nog maar een foto van de blauwe brug waarvan inmiddels de zijpanelen door vandalen zijn gesloopt.
 Bij de volgende splitsing zie ik dan het gemaal waar ik naar op zoek ben.
Ik loop het lange pad af dat naast het gemaal ligt en, ja hoor, hier is de parkeerplaats waar mijn auto staat.
Waarom heb ik toch niet direct het eerste pad genomen dat ik tegenkwam.
Ik kijk nog eens achterom of ik het dan echt over het hoofd heb gezien, maar het gemaal is vanaf hier niet te zien en dat maakt het toch weer een beetje goed.
Ik loop ook nog even naar de plas verderop want daar staan bomen in het water, elk op een eigen eilandje.
Tevreden rij ik terug naar huis, me voornemend hier nog eens te komen met andere weersomstandigheden (mist, sneeuw, lente e.d.).

vrijdag 9 november 2012

Zoutelande (Zeeland)

vrijdag 2 november
Het weekend Zoutelande (nog voor Gerards verjaardag) loopt enigszins anders dan gepland.
Op woensdag voel ik boven mijn linkeroog een lichte tinteling die zich verder achter mijn oog uitbreidt. Een bezoekje aan de huisarts levert weinig op en krijg ik Ubiprofen bruis. Omdat er op donderdag toch wat te zien is, namelijk uitslag rond mijn linkeroog, nogmaals de dokter bellen waar ik op vrijdag nog even terecht kan. Het blijkt gordelroos te zijn die zich rond mijn oog heeft genesteld. Hiervoor kreeg ik pillen, die ik vijf maal daags moet innemen om te voorkomen dat het op mijn oog overslaat. Er wordt ook een test gedaan met kleurstof of mijn oog nog niet aangetast is. Ook krijg ik een verwijsbrief waarmee ik me moet melden bij een ziekenhuis in de buurt als het toch de verkeerde kant op gaat.
Nog vol goede moed en "het zal zo'n vaart niet lopen" gaan we op pad naar Zeeland. 
Aangekomen in Zoutelande zetten we de koffers op de kamer en naar buiten. Eerst even in Zoutelande zelf rondkijken en daarna naar West Kappelle.
Het waait erg hard en als je boven aan het duin staat is het geen pretje. Terug in Zoutelande een bar binnengegaan waar we wat drinken voordat we mosselen gaan eten in het restaurant van het hotel. (Gerard althans, want ik vind ze niet lekker).
Het eten smaakt prima en na de koffie zoeken we onze kamer op.

zaterdag 3 november
Vandaag nog steeds slecht weer. Het regent en waait, waardoor het koud aanvoelt. Maar kop op, we zijn Hollandse mensen en die kunnen daar wel tegen. Bewapend met paraplu gaan we naar Middelburg en Vlissingen. Later in de middag klaart het wat op en krijgen we ook de zon nog te zien. Omdat we het zo'n gezellig plaatsje vinden rijden we ook nog naar Domburg. Hier is het net als anders gezellig druk en na wat rondgelopen en wat winkeltjes bekeken te hebben, drinken we in het restaurant tegenover de kerk een glaasje. De pijn aan mijn hoofd probeer ik zoveel mogelijk te onderdrukken met de nodige paracetamolletjes, en dat lukt aardig. Mijn gezicht wordt er echter niet beter op. De vlekken worden roder en mijn oog steeds dikker. Make-up, lenzen en een bril kan ik niet verdragen. Maar het is niet anders. Ik probeer wel zoveel mogelijk spiegels te ontlopen.
Als we weer terugkomen in Zoutelande is het bijna tijd voor de zonsondergang. Vlug de camera gepakt, die had al die tijd liggen wachten omdat ik geen behoefte had aan fotografie, maar ik wil toch niet zonder een enkele foto thuiskomen. De trap naar boven op het duin en aan de andere kant weer naar beneden.

Gelukkig is het droog en de wind is ook iets gunstiger. Gerard heeft een boekje meegenomen en zal op mij wachten in de strandtent iets verderop.
Nadat ik enkele foto's heb genomen ga ik ook die richting op.
Het is behoorlijk druk in de strandtent en na een drankje vinden we dat we hier ook wel kunnen blijven om te eten. Na de koffie lopen we over het donkere strand terug naar het hotel.

zondag 4 november
Mijn oog gaat bijna niet meer open en ik zie er niet alleen niet uit, ik zie ook bijna niets. In de ontbijtzaal heb ik het gevoel dat iedereen mij aankijkt en afvraagt wat heeft zij nou. Gerard kijkt heel onschuldig zodat hij niet wordt gezien als boosdoener van mijn dikke oog. ;-)
We gaan aan het eind van de ochtend weg en het plan is om nog even langs schoonmoeder te gaan maar dat zie ik niet helemaal zitten, ik ga liever direct naar huis. Gerard vindt echter dat we eigenlijk maar langs het ziekenhuis moeten gaan om toch voor de zekerheid even te checken of alles nog wel goed is. Zo gezegd zo gedaan. Ik wordt weer bekeken en getest met kleurstof maar mijn oog blijkt niet aangetast. Omdat het er toch wel ernstig uitziet krijg ik een zalfje voor in mijn oog te smeren (5x per dag) en een afspraak om dinsdag voor controle terug te komen bij de oogarts.

zaterdag 29 september 2012

Kyrenia/Girne (Cyprus)


maandag 1 oktober
De koffers zijn ingepakt, alles nagekeken en de sleutel ingeleverd om iets over achten.
Omdat dit onze laatste dag is en we pas vanavond om 21:15 uur worden opgehaald hebben we besloten om met een "piratenboot" de zee op te gaan en zo nog lekker de laatste dag door te brengen zonder op onze klok te hoeven kijken hoelang het nog wachten is om weg te gaan.
Om 10:30 uur vertrekt de boot uit de haven. Het is vandaag erg bewolkt maar de temperatuur blijft toch nog boven de 30 graden, dus benauwd. Het is heerlijk op de boot, met een lekker zeewindje erbij is het goed uit te houden.
Na een poosje varen, waarbij we ook langs ons hotel komen, gaat de boot voor anker zodat er gelegenheid is om te zwemmen. Na een frisse duik (voor anderen dan) wordt de maaltijd uitgeserveerd. Kip of vis met allerlei soorten salades enz. en een stuk meloen toe. Het eten is prima. De kok die dit heeft bereid is dezelfde als van het restuarant waar we al eerder hebben gegeten, zodat we ongeveer weten wat we kunnen verwachten.
Er zijn twee mensen aan boord, met snorkels en zwemvliezen, die elke stop aangrijpen om onder water te kijken. Dit leidt één keer tot een kleine vertraging omdat ze het sein van vertrek hierdoor niet horen en een tweede keer tot een ernstiger situatie, doordat een andere plezierboot hen niet tijdig opmerkt waardoor ze ternauwernood ontsnappen aan een overvaring.
Een beetje bibberig komen ze gelukkig weer heelhuids aan boord.
Na een regenbui en af en toe ook nog wat zon te hebben gezien, varen we om 16:50 uur de haven weer binnen. 
We drinken nog wat bij ons bekende adresje (waar ze ons na een paar keer al herkennen en de stoelen van "onze" tafel al aanbieden) om de vakantie een beetje af te sluiten.
Bij het hotel aangekomen zoeken we de kleding uit voor de terugreis en nemen een ijskoude douche bij het zwembad. We nemen nog een laatste maaltijd bij het hotel en wachten op de bus.
Aangekomen bij het vliegveld zien we dat de vertrektijd pas 00:20 uur is (oorspronkelijk 21:10 uur). Het wordt uiteindelijk iets eerder en dat is fijn, niet wetende wat ons nog te wachten staat.
Net als op de heenreis is ook nu een tussenlanding op Antalya. Onderweg zien we al lichtflitsen en regen en eenmaal op het vliegveld geland barst het los. Na een poosje in het vliegtuig te hebben gewacht krijgen we te horen dat we naar een ander toestel moeten om verder te vliegen. Dit alles zonder opgaaf van reden. Na ruim 1 uur en een kwartier kunnen we weer verder. Ander vluchtnummer inmiddels (handig voor het thuisfront, dus maar even een sms). Op Schiphol komt een deel van de koffers vrij snel, maar een tweede lading (je raad het al) duurt en duurt. Gelukkig zijn we net op tijd om de trein van 05:38 uur te halen. Overstappen op Leiden. Intussen veel sms verkeer met Hugo, die ons op zal halen in Delft, om te laten weten hoe laat we daar aankomen. Dat het inmiddels al zo laat is geworden dat de eerste tram richting ons huis al zal rijden, laten we hem weten dat hij lekker in zijn bed kan blijven en we de tram wel nemen. De tram is gelukkig net weg en we moeten dan maar op de volgende wachten. Eindelijk bij de "thuis" halte aangekomen, ligt hier de bestrating eruit waardoor we bijna door het zand moeten ploegen. Uiteindelijk steken we om 07:00 uur de sleutel in het slot. We zijn thuis. Koffie drinken en kijken wat de post ons heeft gebracht en een paar uurtjes naar bed.

zondag 30 september
Voor vanavond hebben we dan uiteindelijk (na drie eerdere pogingen) een tafel geboekt bij restaurant Kybele wat op een zeer mooie plek ligt, namelijk bij Bellapais. Hier ligt een overblijfsel van een klooster.
De gratis shuttle haalt ons (en twee Engelsen) op om 18:30 uur bij een hotel in Kyrenia. Na een ritje van ±20 minuten arriveren we in het dorpje op de berg. Het restaurant is niet overdekt en beslaat een grote oppervlakte met prachtige vergezichten en natuurlijk het mooi uitgelichte klooster.
Hier schijn je prachtige zonsondergangen te kunnen zien over Kyrenia aan zee, alleen vandaag zit dit er niet in want het is bewolkt, maar het uitzicht blijft evenwel bijzonder.
Om 20:15 uur valt dan plotseling overal de stroom uit. Voor het restaurant duurt dit niet al te lang want ze hebben een noodaggregaat, maar voor de dorpen duurt dit toch wel een dik uur.
Nadat we heerlijk gegeten hebben en samen met de Engelsen weer op de shuttle zitten te wachten,
raken we met hen in gespreken en komen zo o.a. te weten dat ze allebei een soort missiewerk hebben gedaan en nu gepensioneerd zijn.
Nadat de shuttle ons weer voor het hotel in Kyrenia heeft afgezet en we afscheid van de twee mannen hebben genomen, gaan we nog even koffie drinken in het stadje. Het is nog steeds gezellig druk en we blijven nog wat nagenieten voordat de dolmus ons weer terug brengt naar ons hotel.

zaterdag 29 september
Rustdag. Tot 15:00 uur blijven we apathisch op ons bedje bij de zee liggen.
Ik luister mijn muziekje en Gerard leest een boek op zijn telefoon. Hierna gaan we douchen en ons beraden wat we verder zullen gaan doen.
Om 18:00 uur stappen we dan maar weer richting dolmus en Kyrenia om wat te slenteren langs de haven en door de smalle straatjes. Bij het laatste terras aan de haven nemen we een Raki en we zitten hier zo lekker dat we maar gelijk blijven eten.
Dat is geen slechte keus want het eten is buitengewoon lekker. Een van de beste maaltijden van deze vakantie. Hierna lopen we nog wat rond en nemen nog ergens een bak koffie. Die smaakt goed, dus nemen we er nog een. We hebben vanuit hier een leuk uitzicht op de autoparade die op deze zaterdagavond voorbij trekt. Hoofdzakelijk stoere jongens met harde muziek en snelle auto's. Jammer dat ze hier stapvoets moeten vanwege de drukte maar dan hoor en zie je ze natuurlijk nog beter. Sommigen zien we meerdere keren langskomen.
Na een poosje hebben we het gezien, lees: De voetbalwedstrijd die op grote schermen te zien is, is ook afgelopen en we nemen de dolmus weer naar huis.

vrijdag 28 september
Vanochtend na het ontbijt de dolmus naar Kyrenia genomen en van daaruit een andere naar Nicosia of, zoals de Turken het noemen, Lefkoşa.
 
De rit duurde ongeveer 30 minuten. Nicosia is een stad waarvan het ene deel Turks is en het andere Grieks.
We hebben er wat rondgelopen en zijn ook de grens overgestoken en direct zie je dat het Griekse deel wat moderner van opzet is.
Hier hebben we Mochachino icecoffee gedronken en een sandwich gegeten.
Met plaquettes op de grond wordt de route naar de ommuurde stad aangegeven.
Veel interessants is hier niet te zien en de mandolinen speelden zo zacht dat wij ze in ieder geval niet
konden horen.
Weer terug op Turks grondgebied drinken we nog wat en gaan richting dolmushalte om terug te gaan naar ons hotel.
Turks fruit wordt in piramides tentoongesteld in de etalages.
Vanavond hebben we geen trek in eten en blijven op ons terras kijken hoe er gefeest wordt in het restaurantgedeelte. Zo te horen is het een dolle boel met allerlei soorten muziek. Ook is er een zanger, die erg zijn best doet, maar ons niet zo kan bekoren. Het lawaai duurt tot over twaalven.

donderdag 27 september
Vandaag weer een rustige dag.
De maaltijden worden allemaal buiten geserveerd op een overdekt terras, zo ook het ontbijt. Prima hoor, alleen jammer dat hier nog geen rookverbod is ingesteld. Als de wind even jouw kant uit waait krijg je alle merken rook om je heen. Het lijkt wel of hier iedereen rookt. Zouden de mensen daarom dit hotel geboekt hebben zodat ze ongestoord tijdens de maaltijden door kunnen roken? Niet erg lekker voor wie niet rookt en graag zonder bijsmaak of -geur zijn eten wil nuttigen. Gelukkig kunnen we nog een tafeltje bemachtigen waar de wind niet heen blaast.
Om 09:30 uur wordt de oven aangestoken voor het feestmaal van vanavond waarvoor we ons gisteren al hebben ingeschreven.
Om 15:30 uur gaat het vlees pas de traditionele stenen oven in. Het is lams- en kippenvlees (kleftico) op traditionele wijze bereid.
Ik ben benieuwd. Om 19:00 uur worden we verwacht.
Iets voor 19:00 uur zijn we aanwezig en krijgen een tafeltje aan de buitenkant van het terras. Heerlijk in de buitenlucht zodat we weinig last van rokers hebben.
We zitten dichtbij de stenen oven en kunnen dan ook goed zien dat deze helemaal afgedicht is met klei wat door de kok wordt verwijderd.
Alle pakjes vlees liggen mooi opgestapeld en worden er, als men  aan het hoofdgerecht toe is, één voor één uitgehaald. De pakketjes met lamsvlees hebben ter herkenning een strikje van aluminiumfolie. De kok is duidelijk trots op zijn werk en glimt van oor tot oor. Het vlees is zo mals en gaar dat het van het bot afvalt. Hij krijgt van alle kanten complimenten voor zijn werk. Het is dan ook heerlijk.

woensdag 26 september
Vanochtend direct na het ontbijt naar de hoofdweg om  de dolmus te pakken naar Kyrenia want daar is op woensdag marktdag. 
Na even zoeken en navragen komen we er dan uiteindelijk terecht.
Het is een bonte mengelmoes van groente, kleding, fruit en allerlei mierzoete lekkernijen. 
We nemen wat Baklava mee voor later op de dag. 
We houden het al snel voor gezien, ook mede door de warmte (om 09:30 uur al 30 graden) en gaan iets drinken bij een terras onder grote bomen.
We lopen via kleine straatjes weer richting haven en nemen bij het restaurant op de hoek van de pier een kaasomelet als lunch. 
We raken in gesprek met een echtpaar uit Wales die in de buurt een huis hebben en ons wat wetenswaardigheden vertellen over een klooster en de mooie zonsondergang die je daar kunt bekijken vanaf het terras van een goed restaurant. Als je van te voren boekt komen ze je bij je hotel ophalen en brengen je ook weer terug. Dit is zeker iets om deze week maar eens in te plannen. Of we nu overdag of  's avonds gaan maakt dan niet meer uit. Wellicht is het tegen zonsondergang wel veel mooier. We zullen het zien.
Na het leuke gesprek en nog wat rondlopen nemen we de dolmus weer terug naar het hotel. Vanavond eten we hier en het bevalt prima. Voor morgenavond hebben ze een heerlijk lamsmenu opgesteld en daarvoor moet wel van te voren geboekt worden, wat we dan ook doen.

dinsdag 25 september
Vandaag doen we het rustig aan want Gerard is herstellende van een virusinfectie en de dokter heeft aangeraden om niet te inspannende dingen te ondernemen. We installeren ons bij de rand van het zwembad in de schaduw met wat leesvoer en komen zo de dag wel door.
Om het niet al te gezapig te laten worden, stappen we in de avond naar de hoofdweg om te kijken of er in onze buurt nog restaurants zijn. De eerste die we tegenkomen ziet er gezellig uit met overhangende druivenranken en daar nemen we ook plaats.
Na overdadig heerlijke metze-varianten voorgeschoteld te krijgen wordt onze hoofdmaaltijd gebracht.
Eigenlijk hebben we na al de metzes niet veel trek meer zodat er nogal wat overblijft.
Na afgerekend te hebben nemen we de weg terug naar het hotel via het strand. Wat overdag wel kan schijnt 's avonds niet te kunnen want het hek naar het restaurant is gesloten zodat we weer terug moeten om via de gewone entree het hotelcomplex te betreden.
Op ons terras kunnen we meegenieten van het life-optreden dat bij het restaurant wordt gegeven.
Om 23:30 uur vinden we het genoeg en doen de deur dicht en gaan slapen.

maandag 24 september
Om 01:00 uur komt Aad ons halen om ons naar Shiphol te brengen, want om 04:00 uur vliegen we.
Het vliegtuig zit bomvol. Om de zon op te kunnen zien komen heb ik plaatsen aan de linkerkant gereserveerd. 
Na een tussenlanding op Antalya vliegen we door naar Ercan.
Het is uiteindelijk een uur of 12 (Cyprustijd) als we in het hotel aankomen. De kamer is nog niet klaar dus besluiten we eerst maar even de omgeving te verkennen.
De kamer die we krijgen heeft een heerlijk terras met uitzicht op zwembad, restaurant en zee. 
Na een nacht doorhalen ben ik toch wel aan een dutje toe en twee uur later ben ik weer helemaal fit.
Tegen het eind van de middag nemen we de dolmus naar Kyrenia (in het Turks: Girne) dat een paar kilometer verder ligt.
Aan de haven eten we op een balkon van een Italiaans restaurant met uitzicht over de haven en burcht.