woensdag 28 juni
Het was eigenlijk de bedoeling om pas op vrijdag te vertrekken maar Gerard zag dat er een druk weekend op handen was naar en van Duitsland zodat we het een paar dagen vervroegd hebben.
We vertrekken vrij vroeg en rijden eerst langs de kinderen en komen net op tijd om Nora naar school te brengen. Als we Ferry thuis weer hebben afgezet drinken we nog wat en dan komt Michele ook schoon gewassen onder de douche vandaan.
We nemen afscheid en spreken af om contact te hebben als we op de plaats van bestemming zijn.
In Hadamar rijden we eerst naar de psychiatrische kliniek waar in de 2e wereld oorlog duizenden psychiatrische patiënten en/of met een handicap vergast werden.
Het bezoek aan de begraafplaats (160 treden omhoog) laat ik even aan Gerard over.
Je hart draait om als je de verhalen op de posters leest.
Ik ben even toe aan iets mooiers, zoals deze mooie boom.
We komen rond drie uur aan bij ons hotel en worden naar de kamer gebracht.
Onze overnachtingstas wordt op de kamer gezet en we vertrekken naar Limburg an der Lahn waar we rustig rondkijken en ons eerste pils drinken. Ja, dat hebben we nu wel even verdiend.
Nog even een bergje beklimmen naar de mooie kerk.
Waarna we weer afzakken en een restaurant opzoeken.
We eten bij een wel heel gezellig Italiaans restaurant met druiventrossen overgroeid terras en proosten op een fijne vakantie.
Als we terugkomen in het hotel zijn we beiden best moe en gaan dan ook, voor ons doen, vroeg naar bed.
donderdag 29 juni
Het tweede deel van de reis staat te beginnen maar eerst even de auto vol tanken.
Om half negen rijden we weg en hebben nog zo'n 480 km voor de boeg. De reis valt niet mee, overal Baustellen en de daarbij behorend langzaam rijdend verkeer en filevorming.
Als we nog zo'n tachtig kilometer te gaan hebben stel ik voor om in Ingolstadt te stoppen om de benen te strekken en iets te drinken.
We nemen wat te eten en een grote pils, zo lekker tegen de dorst.
We kunnen vanaf hier lekker doorrijden maar als we dan uiteindelijk dicht in de buurt komen van het einddoel is daar dan toch nog weer een Baustelle met de bijbehorende file. Tot overmaat van ramp is de toegangsstraat naar ons verblijf ook nog eens afgesloten en zie maar hoe je er dan komt. Na even puzzelen zijn we er dan toch gekomen. Het is nu inmiddels tegen zessen en zijn een beetje op. Nu vlug de auto leeghalen en alles binnen zetten, snel de boel verkennen en maar weer op pad om te tanken en boodschappen in te slaan.
De rest van de avond brengen we door op het terras met een fles wijn en wat pinda's. Morgen zien we wel verder.
vrijdag 30 juni
Wat was het warm vannacht. Diverse malen wakker geweest en uiteindelijk de deur naar het balkon maar wagenwijd opengezet. Als er geen horrengaas is ben ik altijd een beetje huiverig om de eventuele muggen vrij spel te geven om me te kunnen steken, maar ik heb niets gemerkt en heb zonder bulten de nacht doorstaan.
Zoals gewoonlijk ben ik al vroeg uit de veren en als ik beneden kom zie ik dat het lekker heeft geregend, dat frist tenminste een beetje op.
We doen het rustig aan vandaag en gaan alleen vanavond uit eten bij Mother India in een dorp verderop.
Het is binnen drukkend warm maar buiten zitten lijkt ons net iets te fris en het regent inmiddels ook weer.
Het eten is overheerlijk maar als we klaar zijn wil ik ook wel weg want de warmte hier binnen is killing.
Als we buiten komen regent het nog steeds licht en dat is heel welkom want als we bij de auto aankomen zijn we weer op de juiste temperatuur.
zaterdag 1 juli
Het is behoorlijk afgekoeld en de zon laat zich ook nog niet zien. De rozen zijn zwaar van de regen en hangen er een beetje treurig bij.
Vanmiddag rijden we naar de dichtbij gelegen Speichersee, nou dat stelt weinig voor want het is weliswaar een grote waterplas maar je mag er niet zwemmen of andere watersport bedrijven.
Langs het water zien we begroeiing waar we eerst van denken dat er blauwe bloemen o.i.d. in zetten maar bij nadere inspectie blijken er dozijnen blauwe juffers in te zitten.
Dan maar naar München stad. Het is er erg druk, maar wat verwacht je ook anders op een zaterdag. Uiteindelijk bereiken we de parkeergarage want ook hier in de stad is het een en al opbrekingen en wegversperringen. De temperatuur is inmiddels weer gestegen naar 26º C.
We lopen naar Marienplatz en komen zo bij de Viktualienmarkt uit. Ook hier is het erg druk maar wel gezellig met al die eet- en drinkgelegenheden. We gaan hier even zitten met een drankje en bestellen later ook een curryworst.
Ja, dat moet nu eenmaal gegeten hebben als je in Duitsland bent.
Als we weer terug zijn vind ik dat we toch wel die zielige rozen even moeten opbinden. Even zoeken in de lades naar een geschikt touwtje en dan kunnen we ze aan het rek vastbinden.
We hebben ook nog even contact met de eigenaar van ons verblijf om te vernemen hoe zijn kookplaat werkt want daar zijn we nog niet achter gekomen. Welk knopje we ook proberen, warmte komt er niet.
Vanavond hebben we de kookplaat niet nodig want we zitten nog vol van de curryworst en morgen zal het zeker lukken met de uitleg die we hebben gekregen.
Jammer dat niet iedereen er aan denkt om eventuele gebruiksaanwijzingen
klaar te leggen want elk apparaat is toch net anders dan je gewend bent (en we hebben in de ruilhuizen al diverse modellen apparaten bediend).
Gelukkig heb ik er thuis wel aan gedacht en liggen alle manuals ter
inzage.
zondag 2 juli
Voorlopig hoeven we de tuinplanten niet te bewateren want het regent ook vandaag.
Gelukkig klaart het s' middags weer op en schijnt de zon. We gaan de omgeving maar eens verkennen en starten in Poing waar een wildpark is maar als we er aankomen is het zo druk dat we het maar voor een andere keer houden. Als we in Markt Schwaben aankomen is hier ook heel wat volk op de been omdat er allerlei stalletjes staan met eten, drinken, kleding, lederwaren enz.
De terrassen zitten ook lekker vol.
We gaan vervolgens naar Erding en vinden een terrasje waar we even rusten. We hebben vanaf hier uitzicht op een hele rij mensen die maar niet mindert. Ze blijken in de rij te staan voor een ijssalon. Hier zullen ze vast heerlijk ijs hebben want in de tijd dat we hier zitten, zo'n uurtje, wordt de rij maar niet minder.
Na een tijdje gaan we weer richting huis nadat ik eerst wat foto's ga nemen van de beelden die ik bij het inrijden van dit dorp heb zien staan.
Voor we vanavond naar de Italiaan gaan zet ik de slaapkamerdeur wagenwijd open zodat het een beetje koeler wordt en ik hopelijk wat beter kan slapen vannacht.
maandag 3 juli
Vandaag doen we een nieuwe poging om het wildpark te bezoeken. Het is gelukkig een heel stuk rustiger.
Het blijkt een leuk park te zijn met heel veel herten en geiten met prachtige krulhoorns.
Gerard heeft voor slechts 50 cent een doosje voer gekocht en daar lusten de herten en geiten wel wat van.
Een hok met cavia's of hamsters, ik weet het verschil nooit zo goed tussen die twee.
Ook zien we diverse wolven, een paar pauwen, varkens en wat bizons.
De rest van de dieren hebben we niet gezien omdat we niet het hele park rondgelopen hebben.
Na een uurtje of zo heerlijk dwalen door het bos waar we regelmatig een hert zien sprinten, gaan we weer weg.
Even wat inkopen doen en snel naar huis want de was wacht (ja, ook op vakantie).
De wasmachine staat in de kelder en het droogrek staat op het balkon op de tweede etage, dat is dus drie etages omhoog. De mensen die hier wonen hebben duidelijk een betere conditie dan ik want als ik drie trappen op moet met een volle mand met natte was moet ik tegenwoordig eerst een kwartier op adem komen. Ik hang de was dan ook in de kelder op het rek te drogen.
dinsdag 4 juli
We brengen een bezoek aan Freising dat vroeger ooit belangrijker was dan München.
Leuke plaats maar zoals overal in Duitsland, bij en in dorpen, steden en wegen zijn ook hier weer erg veel Baustellen. Zelfs de Dom, die natuurlijk weer ergens op een heuvel moet staan en via vele trappen bereikt kan worden, staat in de steigers. Van binnen blijkt dit gelukkig niet het geval te zijn.
Waar je omhoog gaat moet je uiteindelijk ook weer naar beneden en dat gaat gelukkig een stuk makkelijker, ook al zijn er hier weer straten opgebroken en moeten we over plankieren e.d. lopen.
Ik vind het niet zo gek dat er te weinig arbeiders zijn om alle projecten te bemannen, misschien is het een idee om niet overal tegelijk alles op de schop te willen nemen? Maar ik heb hiervoor natuurlijk geen studie gevolgd en denk er wellicht te simpel over.
Als we na een pauze weer teruggaan naar huis nemen we het zekere voor het onzekere en gaan niet via de grote weg maar binnendoor want op de heenweg zagen we er kilometerslange files staan. Het blijkt een goede keus want als we langsrijden staat het nog steeds bumper aan bumper en kunnen wij lekker doorrijden.
woensdag 5 juli
Om zes uur ben ik weer op en ga naar beneden, zet de tuindeur open en wacht op wat komen gaat. Waar zullen we vandaag eens heen gaan, alles wat ons wel aardig lijkt om te bezoeken is toch minimaal een uur of anderhalf rijden en daar hebben we eigenlijk geen zin in. Dit keer is het dus een echte oude-van-dagen vakantie. Het is even niet anders en hopen dat het snel weer beter wordt.
donderdag 6 juli
Bij Heimstettener See nemen we vandaag een kijkje. Het ligt slechts twee kilometer van het huis en je zou er ook kunnen zwemmen.
De parkeerplaats is nog vrijwel leeg als we er arriveren en een kijkje nemen aan het water, voor we de stoelen uit de auto halen.
Het is een leuke plek en de grasweide loopt enigszins hellend zodat je ook zonder stoeltje lekker kunt liggen.
We nemen ook de strandtas mee om een handdoek over de stoelen te leggen en de petjes bij de hand te hebben als de zon te fel gaat schijnen. Dat valt trouwens best mee vandaag, behoorlijk wat bewolking en we zitten in de schaduw van een boom.
Na een ruim een uur lekker relaxen met de e-reader gaan we bij de biergarten wat eten en drinken. Dit wordt zowaar de tweede curryworst deze vakantie en waarschijnlijk ook de laatste als het aan mij ligt.
We pakken na een poosje de stoeltjes e.d. weer in en nemen ons voor om zeker een andere dag nog eens terug te komen, maar dan met een gevulde picknickmand.
vrijdag 7 juli
Vandaag gaan hier en in Poing de zomerfestiviteiten van start. In de dorpsstraat is nog weinig gaande, alleen een grote groep bejaarde inwoners die, volgens de website, gratis koffie met gebak kunnen krijgen.
Wij gaan een kijkje nemen in Poing waar ook een marktje zou zijn. Nou, inderdaad een marktje, als er zes kramen staan is het veel. Ook hier vangen de festiviteiten pas om vijf uur vanmiddag aan. Dan maar terug naar huis, waar we eigenlijk geen verkoeling kunnen vinden. Het huis is uitgebouwd met een winterkamer, een soort serre, die wel veel licht geeft, maar ook ontzettend veel warmte die niet getemperd kan worden door een zonnescherm of iets van dien aard. De schermen die er hangen laten nog net zoveel licht door als zonder.
De deuren kunnen weliswaar allemaal open maar dan komt er niet alleen hete lucht binnen maar ook allerlei gevleugelde insecten want een hor is nergens te vinden. De koelste plek in huis is de keuken waar ik dan ook nu zit met de laptop op de eettafel en met mijn blote voeten op de plavuizen, en het wordt nog warmer de komende dagen.
Er zijn tijden dat ik denk; waarom gaan we eigenlijk weg, je weet niet altijd goed in welke omstandigheden je terecht komt, ook al lees je zorgvuldig de gegevens door, iedere keer is het toch een verrassing. Je gaat je eigen huis wel steeds meer waarderen en weet dat je daar alles tegenover elkaar kan openzetten zonder vliegend gespuis die je dag komt verpesten met jeukende bulten op de koop toe.
zaterdag 8 juli
Vanochtend vroeg eerst maar eens de geraniums op het balkon water geven. Er staat zowaar een gieter maar die past nauwelijks onder de kraan van de badkamer, toch lukt het me om hem bijna vol te krijgen maar als ik hem eronder uithaal en naar het balkon wil, ontdek ik dat de bodem lekt, fijn, ik laat een nat spoor achter in de badkamer en de slaapkamer. Ik giet het overgebleven water in de bakken en hoop dat de geraniums er blij mee zijn. Ook de potten in de tuin krijgen wat vocht en ook hier lekt er weer van alles. Nou, nou, lekker dan, maar het droogt vanzelf weer op zullen we maar denken.
We gaan wederom naar Freising want dat vonden we toch wel een leuke plaats. We parkeren weer op hetzelfde parkeerterrein en lopen het centrum in. Vandaag is er markt op het plein maar niets voor ons om te kopen.
We gaan dit keer rechts af en zien dan dat het plein waar we van de week waren in het verlengde ligt van het plein waar we vorige keer zijn gestart. Hadden we dat maar eerder geweten dan hadden we een omweg kunnen besparen, toen we naar de auto zochten.
Het is vandaag drukkend warm en we maken ons dan ook niet druk en slenteren wat langs de winkels alvorens we op een terras neerstrijken.
zondag 9 juli
We gaan vandaag maar weer eens de verkoeling opzoeken want in huis is het heter dan een sauna. We zoeken een plekje onder een boom en installeren ons. We hebben geen zicht op het water maar dat is niet erg.
Langzamerhand wordt het steeds drukker en naast ons komt op een gegeven moment een Indisch? echtpaar met kind zitten en openen hun etensbakjes, en er komt toch een heerlijke geur uit dat ik direct vandaag ook weer Indisch wil eten. Gerard reserveert alvast een tafeltje bij Mother India, waar we afgelopen week ook waren. Het wordt allengs drukker en drukker maar niet hinderlijk. Op de een of andere manier zijn Duitse kinderen toch beter opgevoed en blijft geschreeuw achterwege.
Om half vier pakken we onze spullen weer in en vertrekken naar het restaurant, waar we om half vijf worden verwacht. Een vroegertje dus vandaag.
maandag 10 juli
Vandaag even helemaal niets.
Het enige wat we doen is tennis op Wimbledon kijken en definitief
besluiten om donderdag weer naar huis te gaan. Er wordt weer een heel
druk weekend verwacht en daarom willen we Duitsland zo snel mogelijk
achter ons laten en richting Frankrijk of Luxemburg gaan, misschien
kunnen we daar beter doorrijden en overnachten we daar een paar keer voor we
zaterdag weer in ons huis kunnen.
Ik doe onze eigen lakens op het bed zodat we de andere kunnen wassen en de eigenaars weer een schoon bed hebben bij thuiskomst. Ondanks dat ik best een groot hoeslaken bij me heb, 240x220 lukt het me niet om hem om de matras te krijgen. Dan maar de overtrek als onderlaken gebruiken, het is toch warm genoeg zonder iets over ons heen.
Vanavond breekt er een behoorlijk stevig onweer los en gelukkig ben ik al boven om te gaan slapen als het ineens wel heel erg heftig wordt. Het ene moment hoor ik nog mensen buiten praten en het volgende moment gaan de sluizen helemaal open en het gordijn dat voor de open deur hangt vliegt zowat weg. Ik ga direct het bed uit om de luiken dicht te doen maar omdat het zo donker is zie ik niet zo 1,2,3 hoe het werkt en sta ik in het donker een luik stevig vast te houden zodat het niet uit zijn sponningen waait. Ik roep keihard naar Gerard, maar die hoort natuurlijk niets want die zit twee etages lager onder een glazen dak wat natuurlijk ook het nodige geluid teweeg brengt met deze plensbui. Als ik eindelijk denk dat het luik een beetje vast zit, durf ik het los te laten en kan ik naar mijn telefoon lopen en bel Gerard op om te vragen of hij even komt helpen. En zo vervliegt het idee om lekker door te laten tochten en moeten de luiken helaas dicht. Gelukkig kan de glazen deur wel open blijven want die wordt genoeg beschermd door het luik. Een uurtje later ga ik toch maar weer uit bed om te kijken of er echt geen water door het luik heen komt maar gelukkig is de vloer nog droog.
Het wordt wederom een zeer klamme nacht en tegen de ochtend is het nog geen graadje koeler in de slaapkamer.
woensdag 12 juli
Het eerste wat ik doe is de luiken weer opengooien.
Vandaag is "grote" schoonmaak. Alles weer aan kant maken voor we morgen vertrekken.
We hebben al aardig wat routine met dit klusje en zijn dan ook voor de middag klaar en hangt de was te drogen.
De laatste etenswaren voor het ontbijt en voor vanavond houden we nog wat sla e.d. over.
donderdag 13 juli
Alles is klaar en afgerond, we vertrekken om half negen richting Karlsruhe, waar we een hotel hebben geboekt.
We drinken in Günzburg koffie met iets erbij. Dit is nou een plaatsje wat ik ook graag had gezien in de buurt van waar wij zaten, leuke huizenrijen, winkeltjes en terrasjes.
Onderweg nog even wat inslaan voor een picknick, want dat hebben we nog niet gehad dit keer. Het plekje lijkt idyllisch, maar in werkelijkheid is dit gewoon een parkeerplek ergens langs de snelweg.
Natuurlijk nemen we eerst een kijkje in Karlsruhe zelf en is het tijd voor een drankje en hapje.
Voor we bij het paleis komen, zie ik wel heel bijzonder beelden die voor een gebouw staan, die moeten natuurlijk op de foto.
Het paleis is in opdracht van markgraaf Karel III Wilhelm van Baden-Durlach gebouwd dus mag hij ook op een sokkel ervoor staan.
En niet alleen voor het paleis maar ook op een plein waar de piramide staat.
Als we terugkomen bij het hotel blijven we nog een klein uurtje buiten zitten en praten wat met mede-gasten die het blijkbaar ook te warm vinden om al hun kamer op te zoeken.
vrijdag 14 juli
En weer verder, richting huis. Omdat we de snelweg wel een beetje zat zijn gaan in de omgeving van Sankt Goar van de weg af en zakken af naar de oevers van de Rijn.
Nu maar verder richting Kerkrade naar ons volgende hotel. Na het inchecken eerst het stadje zelf maar eens bekijken want hier ben ik nog nooit geweest. We gaan richting centrum en vinden op het grote plein een plekje waar we even gaan zitten.
Ook hier heerst er rust, met uitzondering van ouders met spelende kinderen bij de watersproeiers en kinderen die hier gezellig rondhuppelen of fietsen enz. Dat zie je toch bij ons in het westen niet meer, kinderen die op een marktplein spelen. Jammer.
Vanavond eten we in het kasteel dat iets verder op het terrein ligt, jammer dat we niet buiten kunnen zitten vanwege personeelstekort, maar we eten er lekker.
Op het binnenterrein van het hotel drinken we nog wat en komen in gesprek met een echtpaar dat hier al een paar dagen doorgebracht heeft om te fietsen.
zaterdag 15 juli
Vandaag kunnen we ons huis weer in maar we gaan eerst naar Valkenburg en nemen daar een broodje met koffie.
We lopen wat door de straatjes en verbazen ons erover dat het zelfs hier erg rustig is, zo stil heb ik Valkenburg nog nooit gezien.
Voor we weg gaan, halen we een overheerlijke rijstevlaai met slagrom voor thuis.
Via de buren krijgen we door dat onze gasten inmiddels vertrokken zijn en we vertellen ze gelijk dat wij vandaag ook thuis zullen komen i.p.v. morgen pas.
Het huis is, zoals we gewend zijn, keurig achtergelaten en kunnen we onze reisspullen weer opbergen voor een volgende keer.
Blij dat we weer thuis zijn, alleen jammer dat het onkruid, dat inmiddels weer tussen de tegels naar boven komt ook niet even vakantie heeft genomen.
