Merry Christmas

Verrassingsuitje

vrijdag 2 december
Dat er nog iets in het vat zit voor dit weekend weet ik al, maar de spanning wordt na dit bericht nog wat verder opgevoerd.
"Hi Ma, morgen om elf uur klaar staan (met pa). Neem spullen mee voor 1 overnachting en vergeet paspoort niet. Meer zeggen wij niet".
Het koffertje is nog niet opgeborgen na ons bezoekje aan Friesland en staat klaar om opnieuw gevuld te worden.
Ik heb geen idee wat me staat te wachten wat het pakken iets moeilijker maakt. Ik zet ook maar wat te drinken en knabbels klaar voor morgenavond, mocht het zo uitkomen.

zaterdag 3 december
Elf uur precies zijn ze hier.
"We zeggen nog niets, rijd maar achter ons aan".
Dat doen we dan maar. Het gaat richting België waar we iets over de grens stoppen voor een broodje en wat te drinken. Door maar weer. Volgende stop onder een heel hoog viaduct, maar dat is niet de attractie. We lopen de straat een eindje terug en komen bij de ingang van de grotten van Remouchamps.

Wat is dit nou, zijn ze gesloten. De jongens zijn heel verbaasd want thuis hadden ze uitdrukkelijk de site bezocht om zeker te zijn dat het open moet zijn. Ook nu staat er op de site nog steeds geopend. Navraag bij het naastgelegen VVV kantoor leert dat het pas de eerste keer is dat ze een wintersluiting houden en blijkbaar de site niet hebben aangepast. Wat nu. Overleg met de VVV mevrouw, terwijl wij buiten wachten om de spanning er in te laten.
Na een ritje van pakweg 25 km. zijn we bij een andere attractie, een biermuseum in Anthisnes.
We krijgen een summiere rondleiding door het gebouw en mogen op eigen gelegenheid verder rondlopen.

Na de toren te hebben beklommen gaan we in de bierkelder een biertje drinken. In het winkeltje wordt nog het één en ander ingeslagen en gaan we verder op pad.
We eindigen uiteindelijk iets buiten Leuven, in Heverlee,  waar er kamers zijn gereserveerd in een tot prachtig hotel omgebouwd voormalig klooster: The Lodge.

Nadat we de bagage op de kamers hebben gezet nemen we de bus, die voor het hotel stopt, naar het centrum van Leuven.

Natuurlijk belanden we in een kroegje waar we een biertje drinken (Café Belge) aan de Grote Markt, daarna iets eten bij De Rector aan hetzelfde plein, cocktailtje bij Bar Nine lekker buiten achter glas.
Als laatste gaan we bij The Capital, waar ze 2.000 biertjes zouden hebben, nog binnen voor een laatste biertje. De jongens kiezen er uiteindelijk één uit de dikke bierbijbel en het blijkt dat ze er géén 2.000 hebben maar hooguit 1.999. Het gewenste bier hebben ze namelijk niet.

Het is inmiddels hoog tijd om op pad te gaan voor de laatste bus maar de bushalte waar bus 2 moet stoppen blijkt niet te vinden, de nummering begint bij de centrale halte bij 3. Ja, wat nu, lopen is toch wel ver. We nemen een taxibusje met een alleraardigste chauffeur die ook nog eens muziek op verzoek laat horen. Als we terug bij het hotel zijn (waar we een hele gang voor onszelf hebben waar onze kamers aan liggen), pakken we een stoel van één van de andere kamers en installeren ons in de onze. De jongens nemen nog een laatste, in het museum gekocht biertje en we spelen een spelletje 'raad de plaat en uitvoerende artiest' tot we om tegen drie uur dan toch maar onze bedden op gaan zoeken.

zondag 4 december
Het was behoorlijk koud vannacht, de daken zien er wit en koud uit.

Na een erg kort nachtje slaap komen we elkaar aan de ontbijttafel weer tegen. Gerard en ik hebben ons koffertje al gepakt dus kunnen we, na deze te hebben opgehaald en uitgecheckt, de autoruiten alvast ontdooien en een wandelingetje maken naar het aan de overkant liggende kasteel met grote tuin.

Alles is helemaal wit berijpt en ziet er prachtig uit. Gelukkig komt de zon al aardig door want het is wel berekoud.

We zien ± zes mensen in jagersoutfit met  grote roofvogels. Ik krijg te horen dat dit zgn. woestijnhaviken zijn.

De jongens hebben zich inmiddels bij ons gevoegd en kijken ook even rond. 

Dit grote waterrad zal niet veel meer doen, denk ik zo.

Een poosje later pakken we de auto en rijden naar Brussel. Parkeren in de garage bij de Grote Markt en lopen zo de stad verder in.
O, wat is het druk. Op de Grote Markt staat een heel grote kerstboom met veel mensen eromheen om een selfie te maken, het is dan ook werkelijk geweldig met al dat goud op de gebouwen dat nu zo mooi blinkt in het zonnetje.

Hier nemen we uiteindelijk niets te drinken want het bedienend personeel laat het afweten.

We lopen van links naar rechts en terug, door de vele straatjes en passage, langs de kerstkraampjes en komen zo bij het Délirium café terecht.

Om zelf, na de drankjes van gisteren, geen delirium te krijgen besluit ik maar om thee te nemen. Na een poosje zijn we de herrie en drukte hier wel zat en gaan verder de kou in.

Dit keer geen Manneke maar Jeanneke Pis.

We nemen bij Fritland een echt Belgisch patatje en lopen weer richting Grote Markt, waar het inmiddels nog drukker is geworden. De gebouwen staan nu allemaal in het gekleurde licht en de lichtshow is iets waar ook wij even bij blijven kijken voor we naar de garage gaan om de auto op te halen.

Het duurt pak weg drie kwartier om van -7 naar straatniveau te komen, zo druk is het in de parkeergarage.
Als we eenmaal buiten zijn is het nog niet over, ook hier chaos van verkeer dat dwars door elkaar heen een weg probeert te vinden en dan ook nog eens de vele stadsbussen die natuurlijk voor gaan.
Als we eenmaal de tunnels door zijn gaat de verdere thuisreis voorspoedig.
Na thuis nog afscheid te hebben genomen van de jongens en hen uitgebreid bedankt te hebben voor dit fijne verrassingsweekend gaan ook zij weer naar huis.

Friesland

maandag 28 november
Als je wat bewaart dan heb je nog wat. Dat geldt zeker voor een cadeaubon die we nog hebben liggen voor twee overnachtingen in een hotel naar keuze. We kiezen ervoor om maar eens naar het noorden af te reizen, Friesland om precies te zijn. Dit is een provincie die we nou niet jaarlijks bezoeken en dit keer moet er maar eens verandering in komen.
Een goede reden is dat er een tentoonstelling in het Fries museum gehouden wordt van de schilderijen van Alma Tadema, maar dat komt pas morgen op het programma.
Vandaag gaan we als eerste naar Workum voor het Jopie Huisman museum. We arriveren om twaalf uur en hebben nog een uur voor het museum de deur opent. Eerst maar koffie en wat eten en om nou niet als eerste voor de deur te staan, lopen we nog wat straatjes door om een indruk van deze plaats te krijgen.

Nu dan toch het museum in.

Van sommige schilderijen zijn ook de originele onderwerpen te zien.

Titel van dit werk: De broek van Meuke Albertje uit 1974.

Vele malen fascineerde Jopie TV kijkers met het verhaal over dit werk. Met deze tekening wilde hij respect betuigen aan Meuke Albertje. Haar leven lang verstelde zij haar onderbroek in de juiste kleur, later met stopwol die voorhanden was, 'alsof ze na het overlijden van haar man dacht, nu ziet toch niemand mij meer in die broek'.

Wat een fantastische kunstenaar was Jopie.

Titel van onderstaande afbeelding: Weggeworpen lappenpop uit 1975.

Jopie kreeg van een boer de afgeknipte staart van een dood paard en gebruikte die als ondergrond van de pop. Soms is het spannender te reageren op iets dat er al is, dan op een leeg wit vlak.

Prachtige schilderijen van alledaagse dingen die lijken zo echt dat je ze van het doek af wilt plukken.

"Even doorrijden en er is koffie met gebak in De Falom" krijg ik als reactie op mijn berichtje op Facebook van oud collega Jos.
Dat "even doorrijden" vinden we toch net iets te ver, dus helaas.
In Stavoren willen we het bekende standbeeld wel eens bekijken van het vrouwtje. We zoeken het juiste adres op en wat blijkt, we zijn er al langs gereden. Even terug dan maar. Maar hoe we ook kijken, we zien het niet. We parkeren de auto en gaan dan maar lopend op onderzoek uit. Nog steeds niet, dan maar wat drinken bij het restaurant op het havenhoofd.

Omdat we het toch wel wat vreemd vinden dat we het niet kunnen vinden wagen we nog maar eens een poging, en plots zie ik haar staan. Ja gek hè? We hadden een veel groter beeld verwacht. Dit is maar hooguit één meter hoog en staat ook nog eens op een plek wat een beetje in de schaduw ligt.
Dat fotografie kan vertekenen is ons maar weer eens goed duidelijk geworden.

 

We gaan nu richting ons hotel in Heerenveen, tegenover het nieuwe Thialf stadion, en blijven hier ook eten.
Mijn voorgerecht, taartje van Bospaddenstoelen met gekarameliseerde peer en Gorgonzola.

Het hoofdgerecht van Tamme Eendenborstfilet met Grand Marnier-saus was al op voor ik aan een foto dacht.

Mijn desert, Hollandse lekkernij, huisgemaakte Boerenjongens met Malaga ijs en slagroom.

Het nagerecht van Gerard is het enige wat ik op de foto krijg, want hij is niet zo van de foodfoto's.

Is ook te zien, want er is al van de Bavaroise van stoofpeertjes met kaneelijs gesnoept. 

Nog even naar buiten om de voorruit van de auto af te dekken want er worden temperaturen van ruim onder nul verwacht.

dinsdag 29 november
Na het ontbijt gaan we op weg naar Leeuwarden. Blij zijn we dat we de voorruit hebben afgedekt want de rest van de auto zit stijf onder het ijs.

Alles is wit van de rijp (zoals deze dakpannen) en ziet er prachtig surreal uit.
Het is niet echt druk bij de kassa als we aankomen maar bij de expositie zelf zijn er toch al behoorlijk wat belangstellenden zodat we af en toe wel even moeten wachten om een goed beeld op de prachtige schilderijen te hebben.

Helaas mag hier niet gefotografeerd worden en heb ik me moeten wenden tot wat er op het net voor handen is (en dat is best veel).

Wat me vooral bij deze afbeelding opviel was het kunstig gevlochten haar van de man in het groen, rechts op de voorgrond.

We bekijken ook de andere zalen van het museum zoals een ingerichte woonkamer, wolkunst en nog veel meer.

Ruim twee uur later zoeken we de kou weer op en struinen wat winkeltjes af en nemen ergens een kop bruine bonensoep als lunch.

Weer een berichtje via Facebook: "Koffie in de Valom? Of blijf je bij het zwaard van Grutte Pier?"
Tja, tegen deze vasthoudendheid kunnen we niet op en na wat heen en weer geschrijf spreken we af voor de koffie.
Het blijft niet alleen bij koffie, we hebben dan ook veel te horen en te vertellen na ruim dertig jaar.
Bij terugkomst in Heerenveen is het inmiddels weer etenstijd en nu wordt het een tapas restaurant waar het druk, gezellig en lekker is.

Ook vannacht maar weer de voorruit afdekken tegen de vorst voor we in de lobby nog even blijven steken voor een kop koffie.

woensdag 30 november
Als je dan toch tegenover het Thialf zit is het natuurlijk onzinnig om er niet een kijkje te nemen, zeker nu het net helemaal verbouwd is.

We kopen een kaartje en moeten nog wel eventjes wachten tot half tien alvorens we ook echt naar binnen kunnen.
Het is hier zo nieuw dat de toegangspoortjes nog niet echt werken en handmatig moeten worden geopend. Ook rond de ijsbaan zijn er nog veel sporen van werkzaamheden, maar geschaatst wordt er wel.

 We lopen een rondje om de baan heen en gaan even zitten om te kijken hoe hard er getraind wordt.

Als we driekwart van de baan rond zijn, zien we wel heel bekende gezichten. Jawel, ze zijn het echt, Sven Kramer en Koen Verweij maken zich klaar voor hun training.
We wachten tot ze op het ijs zijn en hun rondjes draaien want we willen ze natuurlijk wel in actie zien.

Voor we Thialf weer vaarwel zeggen maak ik nog één plaatje.

We gaan maar weer eens richting huis, maar nemen bij Bataviastad eerst nog de afslag. Hier wordt flink gewerkt aan de uitbreiding van dit outletcentrum. We drinken koffie en eten er een gebakje bij als lunch.

Eén vest rijker rijden we het laatste stuk naar huis.