Friesland

maandag 28 november
Als je wat bewaart dan heb je nog wat. Dat geldt zeker voor een cadeaubon die we nog hebben liggen voor twee overnachtingen in een hotel naar keuze. We kiezen ervoor om maar eens naar het noorden af te reizen, Friesland om precies te zijn. Dit is een provincie die we nou niet jaarlijks bezoeken en dit keer moet er maar eens verandering in komen.
Een goede reden is dat er een tentoonstelling in het Fries museum gehouden wordt van de schilderijen van Alma Tadema, maar dat komt pas morgen op het programma.
Vandaag gaan we als eerste naar Workum voor het Jopie Huisman museum. We arriveren om twaalf uur en hebben nog een uur voor het museum de deur opent. Eerst maar koffie en wat eten en om nou niet als eerste voor de deur te staan, lopen we nog wat straatjes door om een indruk van deze plaats te krijgen.

Nu dan toch het museum in.

Van sommige schilderijen zijn ook de originele onderwerpen te zien.

Titel van dit werk: De broek van Meuke Albertje uit 1974.

Vele malen fascineerde Jopie TV kijkers met het verhaal over dit werk. Met deze tekening wilde hij respect betuigen aan Meuke Albertje. Haar leven lang verstelde zij haar onderbroek in de juiste kleur, later met stopwol die voorhanden was, 'alsof ze na het overlijden van haar man dacht, nu ziet toch niemand mij meer in die broek'.

Wat een fantastische kunstenaar was Jopie.

Titel van onderstaande afbeelding: Weggeworpen lappenpop uit 1975.

Jopie kreeg van een boer de afgeknipte staart van een dood paard en gebruikte die als ondergrond van de pop. Soms is het spannender te reageren op iets dat er al is, dan op een leeg wit vlak.

Prachtige schilderijen van alledaagse dingen die lijken zo echt dat je ze van het doek af wilt plukken.

"Even doorrijden en er is koffie met gebak in De Falom" krijg ik als reactie op mijn berichtje op Facebook van oud collega Jos.
Dat "even doorrijden" vinden we toch net iets te ver, dus helaas.
In Stavoren willen we het bekende standbeeld wel eens bekijken van het vrouwtje. We zoeken het juiste adres op en wat blijkt, we zijn er al langs gereden. Even terug dan maar. Maar hoe we ook kijken, we zien het niet. We parkeren de auto en gaan dan maar lopend op onderzoek uit. Nog steeds niet, dan maar wat drinken bij het restaurant op het havenhoofd.

Omdat we het toch wel wat vreemd vinden dat we het niet kunnen vinden wagen we nog maar eens een poging, en plots zie ik haar staan. Ja gek hè? We hadden een veel groter beeld verwacht. Dit is maar hooguit één meter hoog en staat ook nog eens op een plek wat een beetje in de schaduw ligt.
Dat fotografie kan vertekenen is ons maar weer eens goed duidelijk geworden.

 

We gaan nu richting ons hotel in Heerenveen, tegenover het nieuwe Thialf stadion, en blijven hier ook eten.
Mijn voorgerecht, taartje van Bospaddenstoelen met gekarameliseerde peer en Gorgonzola.

Het hoofdgerecht van Tamme Eendenborstfilet met Grand Marnier-saus was al op voor ik aan een foto dacht.

Mijn desert, Hollandse lekkernij, huisgemaakte Boerenjongens met Malaga ijs en slagroom.

Het nagerecht van Gerard is het enige wat ik op de foto krijg, want hij is niet zo van de foodfoto's.

Is ook te zien, want er is al van de Bavaroise van stoofpeertjes met kaneelijs gesnoept. 

Nog even naar buiten om de voorruit van de auto af te dekken want er worden temperaturen van ruim onder nul verwacht.

dinsdag 29 november
Na het ontbijt gaan we op weg naar Leeuwarden. Blij zijn we dat we de voorruit hebben afgedekt want de rest van de auto zit stijf onder het ijs.

Alles is wit van de rijp (zoals deze dakpannen) en ziet er prachtig surreal uit.
Het is niet echt druk bij de kassa als we aankomen maar bij de expositie zelf zijn er toch al behoorlijk wat belangstellenden zodat we af en toe wel even moeten wachten om een goed beeld op de prachtige schilderijen te hebben.

Helaas mag hier niet gefotografeerd worden en heb ik me moeten wenden tot wat er op het net voor handen is (en dat is best veel).

Wat me vooral bij deze afbeelding opviel was het kunstig gevlochten haar van de man in het groen, rechts op de voorgrond.

We bekijken ook de andere zalen van het museum zoals een ingerichte woonkamer, wolkunst en nog veel meer.

Ruim twee uur later zoeken we de kou weer op en struinen wat winkeltjes af en nemen ergens een kop bruine bonensoep als lunch.

Weer een berichtje via Facebook: "Koffie in de Valom? Of blijf je bij het zwaard van Grutte Pier?"
Tja, tegen deze vasthoudendheid kunnen we niet op en na wat heen en weer geschrijf spreken we af voor de koffie.
Het blijft niet alleen bij koffie, we hebben dan ook veel te horen en te vertellen na ruim dertig jaar.
Bij terugkomst in Heerenveen is het inmiddels weer etenstijd en nu wordt het een tapas restaurant waar het druk, gezellig en lekker is.

Ook vannacht maar weer de voorruit afdekken tegen de vorst voor we in de lobby nog even blijven steken voor een kop koffie.

woensdag 30 november
Als je dan toch tegenover het Thialf zit is het natuurlijk onzinnig om er niet een kijkje te nemen, zeker nu het net helemaal verbouwd is.

We kopen een kaartje en moeten nog wel eventjes wachten tot half tien alvorens we ook echt naar binnen kunnen.
Het is hier zo nieuw dat de toegangspoortjes nog niet echt werken en handmatig moeten worden geopend. Ook rond de ijsbaan zijn er nog veel sporen van werkzaamheden, maar geschaatst wordt er wel.

 We lopen een rondje om de baan heen en gaan even zitten om te kijken hoe hard er getraind wordt.

Als we driekwart van de baan rond zijn, zien we wel heel bekende gezichten. Jawel, ze zijn het echt, Sven Kramer en Koen Verweij maken zich klaar voor hun training.
We wachten tot ze op het ijs zijn en hun rondjes draaien want we willen ze natuurlijk wel in actie zien.

Voor we Thialf weer vaarwel zeggen maak ik nog één plaatje.

We gaan maar weer eens richting huis, maar nemen bij Bataviastad eerst nog de afslag. Hier wordt flink gewerkt aan de uitbreiding van dit outletcentrum. We drinken koffie en eten er een gebakje bij als lunch.

Eén vest rijker rijden we het laatste stuk naar huis.