Torrevieja > Peñiscola 16 - 22 november (week 2)

vrijdag 16 november
Na een ontbijt op het terras gaan we richting Almería, om precies te zijn Roquetas de Mar. Maar voor het zover is krijgen we heel wat water over ons heen. Af en toe is de bui zo heftig dat we echt geen hand voor ogen zien en is rijden geen pretje. Gelukkig duren deze hevige buien niet erg lang en kunnen we weer vol gas verder. In een plaatsje dichtbij de eindbestemming voor vandaag doen we wat inkopen waaronder een antislipmatje voor in de douche. Ik ben wel heel voorzichtig geworden met gladde vloeren. Nadat ik vanochtend onder de douche onverwachts opzij moest stappen toen Gerard een andere kraan open draaide en ik daardoor onder een wel heel hete straal kwam te staan, had ik moeite mij staande te houden. Deze reis wil ik toch wel graag op een fijnere manier afsluiten dan de vorige.
Het appartement dat Gerard voor vannacht heeft uitgekozen ligt dicht aan het strand met alleen een parkeerstrook voor campers ertussen. Hier staat een zgn. fifth-wheel en een camper, beide met slide- outs wat we nog niet eerder in Europa zijn tegengekomen. 

We horen het geluid van de branding zelfs door de dichte deur heen en hiervan word ik toch wel heel blij. 

zaterdag 17 november

O, wat is het heerlijk wakker worden met het geluid van de golven en een lekker warm zonnetje op het terras.

We moeten echter weer door. We pakken onze spullen en gaan nog wel even langs bij de arena want daar staan een paar leuke stieren op het plein.

Vroeg in de middag komen we aan in Torremolinos. Dit was de eerste buitenlandse vakantiebestemming van mij 48 jaar geleden, zonder ouders. Hoe zou het er nu uitzien? We vinden een parkeerplek aan de boulevard en lopen de smalle straatjes in van de oude binnenstad. Het is hier behoorlijk druk met nog veel vakantiegangers van wat oudere leeftijd, precies waar ook wij nu toe behoren. Tja, het is nu eenmaal zo, ook al denk je er misschien diep van binnen anders over.

De straatjes zijn heel smal, zoals ik me herinner, maar wat me niet meer bijstaat is dat het ook erg in hoogte verschilt. 

Veel trappen op, dat gaat gelukkig prima. Eerst wat drinken en dan verder onderzoeken. Wie naar boven gaat moet ook weer naar beneden, dat valt minder in de smaak, mijn enkel sputtert goed tegen maar ik heb geen keus, rustig doorstappen.

Eenmaal weer aan de boulevard nemen we een lunch bij een restaurantje aan het strand. 

Ons hotel ligt ook niet ver hier vandaan, dus we laten de auto lekker staan en lopen erheen.

Als we een upgrade van kamer hebben gekregen (met ruim terras en een etage lager) gaan we de auto wat dichterbij halen. 

Nee, niet dit terras, dit is het terras voor alle gasten.

We besteden de rest van de middag met lanterfanten op ons terrasje en krantje lezen. 

Als we 's avonds nog een blokje om gaan komen we terecht bij een, hoe kan het ook anders, Nederlands eetcafé. We bestellen een koffie en komen in gesprek met de eigenaars en nog wat andere gasten over een appartementje in de omgeving. De eigenaar weet wel wat maar dat blijkt pas vanaf 1 december vrij te komen voor twee weken. We rijden met hem er even langs voor de locatie in ons op te nemen en drinken aansluitend nog wat in zijn kroeg. 

Later op de avond overwegen we of we dit nu wel of niet zullen doen.

zondag 18 november

Het besluit is vanochtend genomen, we wachten geen twee weken voor we er in kunnen, we zoeken verder. 

Dit valt echter niet mee hoor. Alles is piepklein en de prijzen niet navenant. 

Eerst even naar buiten, wat een kou en wind, de zee is erg woest. Wat we gaan doen bespreken we bij een kop koffie waar we uit de wind kunnen zitten.

We besluiten hier nog een nacht bij te boeken om verder te zoeken, maar eerst gaan we op pad naar Fuengirola.

Onderweg krijgen we weer een wolkbreuk over ons heen wat niet mooi meer is en de straten staan helemaal blank. Dit is niet leuk meer.

Voorzichtig rijden we de boulevard op om een plekje te zoeken waar we iets kunnen drinken.

Als we dit hebben gevonden en wat hebben gedronken is het iets lichter geworden en staan de straten niet meer zo blank als even ervoor. We gaan weer terug naar Torremolinos, waar inmiddels de straten ook blank staan. Wie kwam ook alweer op het idee dat het lekker zonnig en warm zou zijn in Spanje?

De voorspellingen zijn niet al te best voor deze regio, wellicht moeten we iets geheel anders verzinnen.

Via Facebook hebben we inmiddels contact met een eigenaresse van een topappartement vlakbij Calpe. Zij stuurt foto's en, als we de exacte ligging ervan bekijken is dit toch echt iets te ver van het deel waar we zouden willen zitten dus, blazen we het af. Je merkt het al, we zijn er nog lang niet uit.

maandag 19 november

Weg uit Torremolinos. Volgens Gerard zijn de weersomstandigheden rond Almería beter de komende dagen. Onderweg hebben we in ieder geval zon. Als we moeten tanken en bij McDonald's stoppen voor een sanitaire stop zoekt Gerard een adres op voor de komende nacht. Dit is echter niet in de buurt van Almería maar in Calpe. Om de één of andere reden is hij gecharmeerd geraakt van deze plaats.

Als we de gps instellen is het wel even schrikken, nog bijna 400 km. maar er is geboekt dus moeten we wel.

Na een poosje wordt het al maar bewolkter en vrezen we dat het toch niet echt een goede keus was.

We komen alweer in de regen terecht en ook in Calpe is te zien dat het hier hevig heeft geregend en af en toe nog steeds doet.

Met wat moeite lokaliseren we ons hotel voor de nacht en zoeken onze kamer op. Het is al  over vijven, alweer een dag autorijden voorbij.

Rond zeven uur gaan we naar beneden en nemen een drankje en wachten tot we kunnen eten. Op het nieuws zien we dat er in heel Spanje en de daarbij behorende eilanden overal overstromingen zijn, dan hebben wij tot nu gelukkig nog niet zo erg meegemaakt. Je moet er toch niet aan denken dat je je auto weg ziet spoelen of erger. 

Na het eten wil ik nog wel even wat lopen en als we buiten komen regent het nog steeds, dit gaat het dus niet meer worden vandaag. Als we de lift naar onze kamer nemen zien we een briefje waarop staat dat op dinsdag de 20e een brandoefening gehouden zal worden waaraan we worden geacht mee te werken. Ach ja, kan er ook nog wel bij. Hopelijk is dit na half negen, dan ben ik tenminste klaar met douchen en aankleden.

Ook het internet op mijn laptop wil niet werken want met het aantal devices dat we al in gebruikt hebben, twee telefoons en de laptop van Gerard, is het maximum bereikt. Grrrr.

Volgens mij wordt deze reis niet wat we gehoopt hadden. Misschien dan toch maar weer richting Den Haag en volgend jaar opnieuw een kans wagen?

Op een enkele dag na hebben we iedere dag uren in de auto gezeten en, hoewel ik absoluut geen hekel heb aan autorijden, denkt mijn enkel er toch inmiddels even anders over en moet zo langzamerhand echt een dagje omhoog.

dinsdag 20 november

Na het ontbijt besluiten we toch maar een nachtje bij te boeken en nestel ik me met boek op een stoeltje op het terras. De zon laat zich gelukkig weer zien vandaag maar na een uurtje houd ik het toch voor gezien want de wind is best koud.

Gerard is er alleen op uit gegaan om de omgeving te verkennen en als hij terug komt vindt hij me in de lounge met mijn benen omhoog op de bank. Heerlijk, niemand te bekennen hier dus lekker rusten en lezen. Om niet helemaal te verstijven gaan we nog wel naar de andere kant van de rots waar Gerard nog wat leuke terrasjes heeft gevonden. Hier kunnen we heerlijk uit de wind en in de zon zitten. 

Zo is het nu bedoeld.

Voor de lunch gaan we het centrum in en wat in het verleden meer het probleem was om omhoog te klimmen (de straten zijn vrij steil) is het nu meer andersom en heb ik problemen met het naar beneden lopen.

Gelukkig hebben we door dit uitje wel de brandoefening gemist zodat ik ook niet nog eens drie etages via het trappenhuis omlaag hoef.

woensdag 21 november

Richting Peñiscola. Hier hebben dan voor iets langere tijd (een week) een appartement gehuurd, direct aan zee. 

Het ligt iets verder van het centrum maar we hoeven ook geen berg op zoals twee jaar geleden.

Op weg er naar toe halen we eerst wasmiddel. Een voordeel is dat we de weg weten en niet hoeven te zoeken naar een supermarkt. Ik moet nu toch echt eerst even de was doen anders komen we in de knel met schone kleding. (ook op reis gaat het huishouden door).

Als we vanavond wat boodschappen hebben gedaan moeten we nog wel ergens koffie drinken, maar waar? Op weg naar de supermarkt zag ik in het voorbijgaan vlakbij ons verblijf een bar (dacht ik tenminste) dat er wel heel erg gezellig uitzag. Misschien hier maar eens proberen. We komen binnen in een wel heel erg gezellige tent, lijkt meer op een brocante winkel dan een Mexicaans restaurant. Overal gezellige plekjes met snuisterijen, banken met heel veel kussentjes en tjokvol met van alles en nog wat.

We vertellen dat we alleen iets willen drinken en dat is geen probleem. Een klein hapje kan ook wel en we laten de keus aan de bedienende man over. Wat we voorgeschoteld krijgen is een overheerlijke nacho-schotel met een karafje rode wijn. 

Daarna koffie en, we komen morgen zeker terug.

De eigenaars, uit de Tsjechische Republiek, blijken vier jaar geleden hier te zijn gekomen voor vakantie en zijn niet meer weggegaan.

donderdag 22 november

Vandaag is er marktdag in Vinaròs. Niet echt spectaculair maar je moet wat. Druk is het er wel.

Nadat we enkele rijen hebben afgelopen en er niet veel variatie is in het aanbod stappen we richting koffie. 

Omdat ik toch jarig ben nemen we daarna beiden een glas  rode Vermouth met een aantal tapas. 

Lekker voor lunch en ach, we nemen nog maar een glas. Ik wordt gebeld door Ferry en kletsen een poosje. 

Als we wat later opstappen nemen we toch nog even een kijkje bij wat kraampjes waar we niet eerder gekeken hebben en zowaar, ik slaag voor een trui. Via de Lidl in Benicarló gaan we langzaamaan weer richting huis.

Omdat hier alle vloeren betegeld zijn is het binnen best frisjes en hebben zelfs de kachel moeten aansteken. Niets korte broeken en t-shirts, spijkerbroek en trui is meer op z'n plaats.

Als we rond acht uur lopend op pad gaan naar het Mexicaanse restaurant is er geen wind en hoeven alleen een vest aan, dat dan weer wel.

Den Haag > Torrevieja (Spanje) 9 - 15 november (week 1)

vrijdag 9 november
Eindelijk ben ik na mijn enkelbreuk weer dusdanig mobiel, dat we weg kunnen voor een langere periode.
Nog wat laatste dingetjes en we kunnen op weg naar onze eerste overnachting in Compiègne.
Iets over drieën komen we aan bij het hotel. Het kleine dagkoffertje en de laptops brengen we naar de kamer, nadat we eerst in de bar een glas wijn hebben gedronken omdat de kamer nog niet klaar is en gaan daarna de stad verkennen.

We zien een gezellige uitspanning maar gaan nog niet naar binnen, eerst even op een bankje bij de kerk waar we wat mensen zien samenscholen en waar ook enkele kransen op een bankje klaar liggen, dus dat lijkt erop dat er een plechtigheid gaat plaatsvinden.
Het windje blaast wat in onze nek en we kiezen dan maar de beschutting van de kerk op te zoeken. Als we binnenkomen horen en zien we een ensemble oefenen voor de plechtigheid van weet ik veel.
We nemen plaats op één van de banken en blijven luisteren, het klinkt geweldig.

Als we dan toch maar weer eens opstappen komen we net op tijd voor de plechtigheid buiten. Er staan nu twee rijen, vooral oude, mannen met vaandels aan weerskanten van het pad en aan het eind een aantal mensen, waaronder de burgemeester.

Als ook wij ons aansluiten bij de menigte komt de burgemeester (de man in het midden zonder driekleur) langs om iedereen de hand te schudden, ook wij worden niet overgeslagen.

Na de kranslegging gaan we wat drinken en daarna zoeken we een restaurantje direct aan het plein waar op het stadhuis een lichtshow wordt gegeven m.b.t. de eerste wereldoorlog. Vanaf onze stoel kunnen we alles goed overzien terwijl we de warme chocolademelk naar binnen werken. We schuiven even later een stoeltje op om hier ook maar wat te eten. Na het eten gaan we de lichtshow vanaf het plein bekijken en als die afgelopen is, stappen we maar weer eens op.

Genoeg gezien voor vandaag.

zaterdag 10 november
Het heeft geregend en er valt nog wel wat meer vandaag. Na het ontbijt gaan we eerst tanken en daarna gaan we, ja wat gaan we eigenlijk doen? We rijden langs het paleis, waar we niet naar binnen gaan want veel zin heb ik daar niet in. We lopen wat straatjes door want er is markt en zien dan wel heel puntige ananassen staan bij een kraampje. Op deze foto van een etalage staan ook puntige maar niet zo erg als die op de markt.

Wat we wel willen is naar Rethondes waar het rijtuig staat waar de ondertekening plaatsvond van de wapenstilstand van de eerste wereldoorlog. Onderweg zien we veel blauwe zwaailichten die een bus begeleiden, die zullen we maar eens volgen.
Bij een rotonde houden ze echter stil waardoor we ze voorbij moeten. Als we bij de toegangsweg aankomen worden we echter tegengehouden door wegversperringen. Nou ja, dan niet, we hebben de wagon al eerder gezien. We rijden door naar Pierrefonds waar een gigantisch groot kasteel staat.
(foto van internet geplukt want ook deze zat op mijn kaartje dat gewist is (lees verderop)).

We hebben een weg gevonden dwars door een bos waarvan de bomen allemaal bedekt zijn met gouden blaadjes, ondanks het grijze sombere weer is het net of het licht geeft.

Eerst maar eens wat eten. Bij de ingang van het kasteel bekijken we eens goed of we nu wel of niet naar binnen zullen gaan. We gaan niet, reden, veel trappen lopen, daar ben ik nog niet echt aan toe.
Geeft niets want over het algemeen heb ik meer met de architectuur dan het interieur van een dergelijk gebouw.
We brengen nog een bezoekje aan het Museum de la Figurine. Wat een leuke plek is dit, zeker het bezoekje waard.

Als we terug zijn in het hotel zien we op het nieuws dat president Macron en Angela Merkel bij Rethondes waren voor de plechtigheid, geen wonder dus dat we er niet heen konden.

zondag 11 november
Om 9 uur zitten we in de auto. We gaan voor de zekerheid maar ruim om Parijs heen want waarschijnlijk zijn er wel wat problemen met opstoppingen te verwachten, nu er zo'n 70 staatshoofden hierheen komen voor de herdenking van 100 jaar na de eerste wereldoorlog.
We hebben vandaag lekker wat kilometertjes afgelegd, maar om 5 uur vinden we het welletjes, de zon zakt snel en het zicht wordt daardoor minder.
De dag begon met regen maar later krijgen we meer zon te zien en de temperatuur is nu opgelopen tot 20º als we bij Clermont Ferrand ons hotel opzoeken.
De avond brengen we op onze kamer door want in de nabije omgeving is er geen restaurant te vinden dat open is.

maandag 12 november
Alweer een lange reisdag. Ontbijt plannen we maar bij McDonalds, wat echter niet lukt want hier zijn ze op maandagen gesloten en als ze wel open zijn, dan pas vanaf 10 uur en het is pas half negen. We vinden echter een bakkerijtje recht tegenover de Mac met heerlijke broodjes en koffie, veel beter.
We zetten de gps naar Millau, waar we nu eens van de andere kant overheen gaan. Als we daar voorbij zijn zetten we hem op Cadaques in Spanje, dat ligt vlak bij de plaats waar we eigenlijk naar toe willen. De instellingen staan op 'vermijden tolwegen'. Als we de instellingen willen maken zie ik dat het eindpunt ergens in Andorra ligt, nou, dacht het niet. Opnieuw invoeren dan maar. Ja hoor, we zien nu een eindpunt aan de kust, OK klikken en verder rijden. De afstand is nog best lang, maar dat is niet zo erg dit keer. We rijden en rijden en komen alleen maar bergen tegen en als we volgens de gsm nog 5 km te gaan hebben zitten we nog steeds in de bergen, dit gaat dus niet echt goed. Gerard kijkt op zijn maps via telefoon en ziet dat we toch echt dichter bij Andorra zitten dan bij de kust. Ik had er al zo'n vermoeden van. GPS dus duidelijk van slag. Als we nogmaals de goede route invoeren moeten we nog eens 139 km verder. Slik.
Ja, wat doen we nu, in de verste verte is er geen dorp met onderkomen te bekennen en het wordt nu toch wel wat donkerder. We besluiten ten einde raad dan maar in Figueres een hotel te zoeken, dat is tenminste dichterbij, dan kijken we morgen wel verder.
Via de telefoon vind ik een hotel dat er wel erg leuk uitziet en ook nog eens redelijk geprijsd. Het ligt in dezelfde straat als het Dali museum, afstand ± 75 meter.

In de vloer van de receptie vind je dit.

We bekijken de kamer en die is prima, groot bed, leuk ingericht dus dat is een meevaller.

Op het balkonnetje staat een clown. Nou niet direct mijn favoriete personage, maar leuk is het wel.

Nu eerst maar wat drinken voor de doorstane ergernis.

Tegenover het museum hebben we een parkeerplek gevonden en hoeven maar tot 8 uur vanavond te betalen. Na ons drankje halen we de spullen voor vannacht uit de auto en wachten tot het etenstijd is.
We eten aan de aan de overkant van het hotel een prima maaltijd. Als we terug gaan naar onze kamer nemen we eerst nog een kijkje op het dakterras. Hier hebben we uitzicht over de hele omgeving en het Dali museum.

Terug op de kamer is het tijd om de foto's te uploaden, en, zoals een pechdag betaamt, ook dit lukt niet zoals het hoort.
Er zitten nog wat oude foto's op het kaartje en als ik die wil weggooien gebeurt het, ineens alle foto's weg. Nadat Gerard nog probeert om ze terug te halen moeten we helaas concluderen dat het een vergeefse moeite is. Niet dat er al veel foto's van deze reis opzaten, de meeste heb ik via mijn mobiel gemaakt, maar toch jammer.
Maar hé, het is hier wel weer 20º en lekker 's avonds zonder jas naar buiten.

dinsdag 13 november
Vandaag gaan we dan toch nog even kijken waar we eigenlijk gisteren wilde uitkomen, Cadaqués. De weg er naar toe is bochten, bochten en nog eens bochten, smal en omhoog.
Ik weet het nu toch wel zeker, ik ben absoluut geen bergenmens. Maar als je ergens wilt komen heb je geen andere keus. We gaan nog een stukje verder naar Port Lligat, waar Dali zijn huis aan zee had.

Helaas moeten we dezelfde weg weer terug en het wordt vandaag nog erger, de weg naar Sitges is ook al hoog, bochtig en smal, als je tenminste niet via de tolweg wilt.
We rijden toch nog een stuk langer dan vooraf gepland maar dat ligt voornamelijk aan de weg waar je niet zo snel kunt rijden en zo komen we pas over vijven aan bij ons hotel in Salou. Prachtig hotel met een fantastische kamer.

Nee, je kijkt niet in een spiegel, het zijn echt twee aansluitende kamers.

Jammer is het toch wel dat in het naseizoen de meeste restaurants gesloten zijn er er weinig keus overblijft maar we hebben het getroffen vandaag. We eten een heerlijke curry en hoeven niet, net als vorige avonden, onze honger te stillen met een zakje chips of nootjes omdat we helemaal geen open restaurant konden vinden.

woensdag 14 november
Wat later dan gewoonlijk gaan we vandaag op weg. De reden hiervan is dat mijn telefoon niet automatisch overschakelt op een Spaans netwerk. Al diverse keren hebben we het geprobeerd maar op de één of andere onverklaarbare reden werkt het niet. Op mijn verzoek neemt Gerard (want hij heeft er nu eenmaal toch meer verstand van dan ik) contact op met Simyo en zelfs na het doorlopen van veel stappen, lukt het nog steeds niet. Ik zal mijn telefoon voor een minuut of tien helemaal moeten uitschakelen zodat zij een algehele reset kunnen doen en dan maar kijken of het wel lukt. Zo gezegd, zo gedaan. Na ongeveer twintig minuten belt Simyo terug om te vragen of het nu wel gelukt is, en warempel, het werkt zoals het hoort. Dank je wel Simyo dat het opgelost is en mijn telefoon niet na een paar uur met een lege batterij zit doordat hij steeds een wifi-spot probeert te zoeken (ook nadat ik desbetreffende optie had uitgezet).
Zo, nu lijkt er geen vuiltje meer aan de lucht, behalve de dikke bewolking dan.
Ook voor vandaag hebben we weer een leuk plekje gevonden om te overnachten. De toegangsweg is weliswaar een crime maar we hebben een uitzicht om van te watertanden.

 

Nu nog wat zon erbij en het is helemaal perfect.

In Dénia zelf drinken we een glas bier en nemen er een lekkere tapa bij. Dit is voorlopig wel weer voldoende voor vandaag. Voor het donker is willen we weer terug bij het verblijf zijn zodat we nog iets kunnen zien als we onze spullen uit de auto moeten halen, straatverlichting is hier namelijk niet standaard.

donderdag 15 november
Het heeft vannacht stevig geregend en geonweerd. Ook nu is het nog nat.
Als we in  Calpe een koffiestop maken wordt het wel steeds lichter en droger, dat komt nog wel goed vandaag.

We rijden vandaag door naar Torrevieja en komen daar op tijd aan voor de lunch. Het hotel ligt vlak bij de haven en die omgeving is nou niet echt geweldig dus lopen we naar rechts om een leuker deel te zoeken.

Het is inmiddels zonnig geworden en er loopt nogal wat volk rond of zit op een terras. We hebben zowaar ook het strand gevonden maar moeten weer terug omdat we om vier uur hebben afgesproken bij het hotel.

Niet zo modern als gisteren maar wel weer een veel ruimere kamer met een balkon dat eventueel afgesloten kan worden met een glazen pui. Morgen weer verder.