Den Haag > Caen (vakantie a la corona)

vrijdag 17 juli
We wagen het erop met de wetenschap dat onze huizenruilers het ook willen, om toch de reis naar zuid Europa te maken.
Goed voorbereid met 'hopelijk' voldoende mondkapjes, gekocht en een paar zelfgemaakte, desinfecterende gel en wegwerphandschoenen als meest belangrijke bagage.
Eerst de sleutel voor onze huizenruilers bij Paul en Joke afgeven en afscheid nemen en dan kunnen we, met een kofferbak tot de nok toe vol vanwege spulletjes die we op onze terugweg bij Hugo af willen geven, als hij dan tenminste al in Barcelona zijn intrek heeft genomen. We horen echter op het nieuws dat daar weer diverse delen zijn gesloten. Als dat maar goed gaat.
Om half tien rijden we de straat uit en komen rond half vier aan bij ons hotel in Berck Sur Mer.
We bekijken de kamer en gaan direct erna naar de boulevard want we zijn wel toe aan iets eten en een lekker glaasje witte wijn. Met een strak blauwe lucht en zo'n 24º is dit echt lekker. Worst en kaasplankje smaakt na 10 maanden vegetarisch extra lekker en voor vandaag laat ik mijn dieetkeuze even voor wat het is, morgen weer een dag.
Het is in Frankrijk ook vakantie en dat is goed te zien want het is behoorlijk druk hier.
Even voor zessen zijn  we terug bij het hotel om één en ander op de kamer te zetten voor de nacht.

zaterdag 18 juli
Na een koffietje hier en een lunchje daar komen we tegen half drie aan bij het huis in Caen.
Nu uitladen, boodschapjes kopen en binnenstad Caen een bezoekje brengen.
Ook hier erg druk met winkelende mensen en uiteraard vakantiegangers.
Als we nog ergens wat willen eten en in het eettentje onze bestelling opgeven en gelijk afrekenen, begrijp ik een opmerking van de uitbater verkeerd en als ik doorheb wat hij bedoelt geef ik hem mijn allerliefste glimlach, pas later besef ik dat hij dat helemaal niet kan zien door dat verrekte mondkapje.
Tja, beperkingen die noodzakelijk maar wel vervelend zijn.

zondag 19 juli

Als we Ouistreham aankomen gaan we eerst koffie drinken en nemen daarna een kijkje bij de vuurtoren, alhoewel we er niet dichtbij kunnen komen.

Een kijkje in een kerk kan ik nauwelijks weerstaan, niet omdat ik nou zo religieus ben maar vanwege de gebrandschilderde ramen. Deze kerk heeft wel heel erg mooie exemplaren en ook nog eens een erg leuk schilderij.

 

 

 

Vanmiddag naar Pont l'Eveque.

maandag 20 juli

Al vroeg zij we in Honfleur. Je zou denken, geen zondag, minder toeristen dus meer relaxt. Nou, dat valt te bezien.

De Sainte-Catherinekerk gaan we dit keer ook maar eens van binnen bekijken. Voorgaande keren dat we hier waren was er haast geen doorkomen aan maar nu nemen we het rustige moment waar.

Deze blauwe kaarsenhouders zijn speciaal voor de schippers (als ik het goed heb begrepen).

Het is weliswaar rustig als we aankomen maar als we er een uurtje zijn is de drukte enorm toegenomen. Mensen, mensen en nog eens mensen die het niet allemaal even nauw nemen met de voorgeschreven afstand, hier in Frankrijk is het 'slechts' één meter. Dat lijkt haast claustrofobisch dichtbij. We slalommen van de ene naar de andere kant van de straat om iedereen zoveel mogelijk te ontwijken. (Waar zijn we eigenlijk in beland, dat dit de nieuwe norm zou moeten worden).

We hebben bekeken wat we wilden en gaan de auto ophalen en weer verder.

Na al dit oude moois nu iets meer moderne architectuur de Pont de Normandie.

In Amiens zoeken we een leuk restaurantje waar we kunnen lunchen en vinden er ook eentje die een leuke, schaduwrijke tuin heeft en ook gezellig druk is. Nou ja gezellig druk, eigenlijk voor ons gevoel een beetje te druk en ook de tafeltjes staan minder dan een meter van elkaar af maar we zitten in de buitenlucht dus dat is dan wel weer een meevaller.

We eten er trouwens erg lekker. Ik ontleed het eten dat ik besteld heb minutieus om dit thuis hopelijk eens te kunnen evenaren.

What do you want to do ?

New mail

Delfshaven (met een onfortuinlijk eind)

maandag 6 juli
Het is al weer de laatste avond voor de zomerstop met de fotoclub.
Het is erg rustig en ik heb dan ook voldoende mogelijkheid om dichtbij de uitgekozen locatie te parkeren.
Het wegdek en de stoepen zijn schots en scheef mede door de grote bomen die er staan, even goed uitkijken.
We zijn vanavond maar met vijf leden maar desondanks is het toch wel gezellig. We starten met een koffie op een terras aan de andere kant van de weg.

Delfshaven is redelijk klein en we lopen rustig de straatjes door voor de mooiste kiekjes.

 

We zijn dan ook al voor de afgesproken tijd allemaal terug op het terras voor een drankje en een snackje.
Om iets over half elf gaan we op huis aan, twee met het OV, twee staan rechts geparkeerd en ik sla links af naar mijn auto.
Ik weet van de scheve straat en stoep dus voorzichtig aan en dan als ik oversteek..........BAM daar lig ik voorover met mijn bakkes op straat. Mijn kin en bovenlip behoorlijk bloedend en ik probeer dit te stelpen met mijn hand en pak snel wat zakdoekjes om dit te verbeteren. Ik kom overeind en loop verder naar de auto. Wat zal ik doen? wachten tot het bloeden enigszins stopt, maar ik heb geen idee hoe lang dit duurt en hoe het eruit ziet. Ik besluit eerst maar eens 112 te bellen en hulp te vragen.
Als ik dat gedaan heb en eigenlijk geen pijn of zo heb bel ik Gerard om te zeggen wat er gebeurd is.
Wat een ellende, ik probeer hem in ieder geval niet teveel te laten schrikken want eigenlijk wil ik na behandeling gewoon zelf naar huis rijden en besluit hem dan ook op de hoogte te houden van het verdere verloop. De alarmlichten staan aan zodat de ambulance mij makkelijker kan lokaliseren.
Allereerst komt er een politiewagen onderzoeken wat ik heb en wat gegevens noteren. Bent u erg geschrokken? Nou nee, ik ben nooit zo schrikachtig en nogal nuchter beantwoord ik al hun vragen en praat wat verder wat ik zoal hier doe en waar ik heen moet. Dan komt ook de ambulance en ik bel Gerard weer om dit te melden, intussen heeft hij Ferry gebeld en die is nu bij hem en zij besluiten naar Rotterdam te rijden om mij in ieder geval niet zelf te laten terugrijden.
De ambulancezuster bekijkt de wonden en plakt wat zwaluwstaartjes op mijn kin en adviseert me om voor de zekerheid binnen zes uur een tetanusinjectie te halen bij de huisartsenpost in Den Haag. Hiervoor moet ik wel eerst een afspraak maken ik krijg het nummer van de dame en bel. Dit duurt en duurt voor ik uiteindelijk toch iemand aan de lijn krijg en dan krijg ik ook nog te horen dat de injectie helemaal niet binnen zes uur hoeft te worden toegediend maar wel binnen vierentwintig uur, dus kan ik ook gewoon morgen de huisarts bellen. Fijn dat gekwalificeerde mensen zo tegenstrijdig kunnen oordelen.
Als uiteindelijk Gerard en Ferry ook zijn aangekomen en zien dat ik, buiten mijn gehavende gezicht, verder helemaal in orde ben, gaan we op weg naar huis.
Thuis drinken we nog een drankje voor de schrik, zullen we maar zeggen. ;)

dinsdag 7 juli
Vanochtend een afspraak met de huisarts voor de tetanusinjectie en toch maar alles laten checken want mijn hand doet nu wel erg pijn en ik kan er geen kracht mee zetten. Ook kwam er gisteravond bloed uit mijn oor en vanochtend was mijn  kussen en dekbed daarmee bevuild.
De dokter ziet een wondje in mijn oor waarvoor hij geen oorzaak weet, ik trouwens ook niet, en mijn hand zal wel van het automatisch opvangen van mijn val zijn gekomen, niets gebroken in ieder geval.
Ik heb wel het gevoel of er een tank over me heen is gereden en ben overal stijf maar ook dat gaat weer over na een paar dagen rustig aan doen.