zaterdag 7 september Fotoclubuitje naar de Hortus in Leiden. Het heeft al een lange tijd op mijn verlanglijstje gestaan en nu ga ik dan eindelijk daar een bezoekje brengen.
Om elf uur verzamelen we met zeven leden bij de ingang waarna we ieder een eigen kant op gaan. Ik ga als eerste naar de tropische kas waar ik verwelkomd wordt door het geluid van de kikkers.
Ik zie ze (nog) niet maar hoor ze als de beste. Na een tijdje zie ik er één en als je eenmaal weet hoe ze eruit zien, dan zie er steeds meer. Ze zijn heel klein, ± 2 cm.
Je ziet hier de meest mooie en vreemde platen.
Het is hier behoorlijk warm, en dat is te verwachten, maar na een tijdje krijg ik het toch iets te warm en ga ik even afkoelen in de open lucht. Om twaalf uur verzamelen we weer voor koffie of een ander drankje en gaan dan weer terug voor de volgende fotosessie. Nu ga ik niet meer een kas binnen maar neem een kijkje in o.a. de Chinese tuin.
De Japanse tuin is momenteel niet erg fotogeniek, dus die sla ik over. Om twee uur gaan we weer richting parkeerplaats en naar huis. De parkeerkosten nemen wij drieën voor onze rekening omdat Johanneke heeft gereden. De overige leden zijn per fiets gekomen en blijven nog even rondhangen in het park. Het is zeker de moeite waard om nog eens terug te gaan en misschien wel diverse keren per jaar omdat er altijd wel iets anders in bloei staat.
vrijdag 9 augustus Morgen wordt Gerard 75 jaar en om deze gelegenheid met de familie te vieren hebben we een huis gehuurd in Beekbergen voor acht personen. Omdat Hugo &Valeria vandaag beiden nog moeten werken kunnen ze niet zo vroeg vertrekken en rijden wij met Ferry &Michèle mee zodat Hugo met onze auto kan nakomen. Ook hebben we een reservering gemaakt bij een restaurant in Voorst met een grote speeltuin waar we wat kunnen eten en direct Esmée kunnen oppikken die ook een nachtje bij ons zal doorbrengen.
Nora en Esmée spelen naar hartenlust op alle toestellen die er zijn en wij bestellen intussen wat te eten. Als het tijd is om in te gaan checken bij het park brengt Ferry eerst mij erheen want nu hebben we een extra passagier en dat past niet met z'n allen in de auto. Na de check-in loop ik alvast richting het huis dat we hebben gehuurd en dat valt zeker niet tegen, wat een mooi groot huis hebben we dit weekend tot onze beschikking.
Ik loop een rondje en zie een hottub, sauna en warempel een klein eilandje met twee luxe ligbedden, terwijl er op de terrassen voor en achter ook al twee eethoeken staan en nogmaals twee ligbedden.
In het huis is er ruimte volop, op de zolderverdieping is zelfs een heuse game-installatie, dat zal zeker in de smaak vallen bij de jongens en meisjes.
Als we allemaal gearriveerd zijn en onze tassen hebben uitgepakt is het tijd voor een drankje in de zon.
De hottub wordt gevuld voor vanavond na het eten. Als iedereen uitgebadderd is kunnen de volwassenen, zoals gewoonlijk als we bij elkaar zijn, ook een spelletje spelen.
zaterdag 10 augustus De ontbijttafel wordt buiten gedekt en de meisjes hebben een stoel versierd voor opa's verjaardag. Als iedereen gegeten heeft en de cadeaus zijn uitgepakt is het tijd om naar de Apenheul te vertrekken. Ooit, in een ver verleden ben ik er wel eens geweest maar volgens mij is het nu veel groter en vooral veel, heel veel, drukker.
Als ik het, na een paar uur slenteren, welletjes vind gaan Gerard en ik richting uitgang waar we wachten op een terrasje tot we weer compleet zijn en kunnen we op weg naar de uitgang waar Esmée wordt opgehaald door haar moeder. Wij drinken nog even een glaasje en gaan vervolgens naar het restaurant wat de jongens hebben gereserveerd.
zondag 11 augustus Het is ook vandaag behoorlijk warm maar we willen toch wel even naar de Loenense waterval. het is druk op de parkeerplaats maar aan de andere kant van de weg kunnen we een plekje vinden. Na vijf minuten lopen bereiken we de waterval met behoorlijk koud water.
Nadat we op de terugweg eerst een ijsje hebben gegeten gaan de jongens nog langs een supermarkt terwijl wij met Michèle en Nora terug naar huis gaan. Nora wil graag nog wat rolschaatsen. Als wij op het terras achter het huis zitten hebben zij hun schaatsen aangetrokken en gaan. Even later komt Nora heel verdrietig en onthutst terug om te zeggen dat mama is gevallen. Wij snellen naar de weg en zien Michèle op de grond met een pols in een verontrustende stand. Inmiddels zijn er omwonenden bij haar en hebben zelfs al 112 gebeld. Gerard belt Ferry zodat hij snel hier kan komen. Nog voor de ambulance er is, is hij er ook al. Na controle van de pols wordt de arm verzorgd en moet Ferry met haar naar het ziekenhuis voor nadere controle. Na een paar uur krijgen we te horen dat, wat we al hadden vermoed, haar pols is gebroken en thuis een operatie moet plaatsvinden. Met haar arm in het gips en de andere arm in een rekverband komt ze later die avond weer terug. Wat een vreselijk onfortuinlijk einde van zo'n leuk weekend.
maandag 12 augustus Vandaag moeten we richting huis en alles moet klaar zijn vóór tien uur, nou dat gaan we natuurlijk niet halen met iemand die met twee armen niets mag en kan doen. Ik bel naar de receptie en leg uit wat er gebeurt is en krijg gelukkig respijt tot elf uur. Met vereende krachten maken we alles aan kant en ruimen ook de spulletjes van Ferry en Michèle op en zetten alles is de auto, terwijl Ferry haar helpt met douchen en aankleden. Om klokslag elf uur leveren we de sleutels in en kunnen we weg. Na wat sympathieke opmerkingen van de leiding en de opmerking, o, daarvoor was die ambulance gisteren op het park, krijg ik een kortingsbon o.i.d. die ik maar aan Michèle geef.
donderdag 29 augustus Bij nacontrole van de operatie,is gebleken dat er ook nog een breuk in haar andere hand zit, wat ze niet eerder hebben geconstateerd en dus ook niet meer in het gips kan. Wat een pech kan je hebben.
zondag 9 juni Lazy day. Ook vandaag vliegen er weer vliegtuigen laag over zodat we ze vanuit de zitkamer goed kunnen zien.
maandag 10 juni Het is regenachtig vanmorgen maar we gaan er toch op uit. we rijden naar Caen voor een bezoek aan de Abbaye aux Hommes. Van buiten ziet er heel imposant uit, dus dat zal wat worden.
Helaas zijn er maar vier vertrekken waar we mogen komen en om in de kerk te komen moeten we naar buiten, hoekje om en nog een hoekje om en dan bij een deurtje wat er niet echt uitnodigend uitziet blijken we naar binnen te moeten om in de kerk te komen. Dit keer geen kerkdienst dus we kunnen rondlopen en foto's maken. Gerard steekt een kaarsje op.
Voor wie, geen idee. Hij zegt voor zichzelf, wat me een beetje egoïstisch overkomt. Vandaag zijn veel restaurants gesloten maar bij diegene die wel open is gaan we een hapje eten. Wat zullen we nu gaan doen, het is nog steeds een beetje druilerig en soms best wel een kil windje. We gaan maar richting Bayeux en bezoeken het oorlogsmuseum. Volgens recensies het beste oorlogsmuseum van Normandië. Nou, daarover verschillen we dan van mening. Er is wel heel veel afweergeschut te zien en heel erg veel tekst, waar ik dan weer niet zo dol op ben, want duurt op den duur toch te lang om allemaal tot je te nemen. Op de één of andere manier grijpt het me toch allemaal bij de strot en besluit ik het voor gezien te houden en wacht op een stoel tot Gerard zijn ronde heeft gedaan.
Zou ik nou sentimenteler worden op mijn oude dag? Nadat we het museum hebben verlaten brengen we ook nog een bezoek aan het Bayeux War Cemetery. Dit blijkt de grootste Commonwealth begraafplaats van Frankrijk te zijn.
Nu hebben we ooit een grotere plek bezocht in Colleville-sur-Mer, daar liggen alleen Amerikaanse gesneuvelden.
dinsdag 11 juni Eerste stop vandaag is in Arromanches-les-Bains waar we koffie drinken. Het museum e.d. laten we voor wat het is, we zijn hier inmiddels al voor de derde keer.
Ons volgende bezoek is aan het giga grote cemetery van Colleville-sur-Mer waar het heel erg druk is.
Ik heb van de week besloten om mijn stok alleen te gebruiken als het niet anders kan, anders loop ik er over een jaar nog mee, en vandaag gaat het prima. Wel 4.000 stappen zonder probleem. Als we echter terug lopen vind ik het toch een beetje eng, die drukte en bij iedere stap moet ik naar de grond kijken want anders krijg ik problemen met mijn evenwicht. Toch maar weer de stok erbij gepakt. In Sainte-Mère-Église weer zonder dat hulpstuk gelopen. Eerst naar de kerk en warempel, hij hangt er nog steeds, arme parachutist.
De parkeermeter blijkt niet te werken en Gerard is daar niet echt gerust op dus gaan we snel weer verder naar Ravenoville waar we pakweg 25 jaar geleden met vrienden op vakantie zijn geweest. Alles ziet er nog hetzelfde uit als destijds, ook het moules-frites restaurantje lijkt nog hetzelfde.
woensdag 12 juni Alweer een enigszins lazy day, tenminste, als de was hangt en alle planten in de tuin, op het terras en in huis van water zijn voorzien. Als we net aan onze lunch zitten begint het te gieten, fijn, nu net de was buiten hangt en de plantjes hadden mijn gieten dus ook niet echt nodig. Gelukkig gaat later de zon weer schijnen en met de frisse wind zal het toch nog goed komen. De meeste plaatsjes hebben we hier in de omgeving wel gezien en alles wat er hier te zien is, heeft grotendeels te maken met D-Day, en daar hebben we nu wel genoeg van gezien. Bovendien, over twee maanden zijn we hier weer in de buurt voor twee weken en dan moet er ook nog iets nieuws overblijven om te bekijken.
donderdag 13 juni Allereerst naar de boulangerie aan de boulevard voor een broodje. Hé, dat is pech, vandaag gesloten. We komen onderweg vast nog wel een andere tegen die wel open is. En ja hoor, een dorpje verderop hebben we wel geluk. Als we het broodje hebben verorberd gaan we verder naar Ouistreham en zien een gezellig winkelstraatje dat we doorlopen, een kop koffie drinken en wat cadeautjes inslaan, om vervolgens op het strand uit te komen waar we even rustig op een bankje neerstrijken.
Het is inmiddels lunchtijd geworden en gaan bij een restaurant naar binnen naar ze vissoep op de kaart hebben staan. Helaas is dit een versie zonder rouille, maar die hebben we net gekocht en maken dan ons eigen potje maar open. Op de een of andere manier smaakt het eten me niet echt en ik geef de helft van mijn soep aan Gerard die het wel smaakt. Dan maar mijn Caesarsalade, hè wat vervelend, die smaakt wel erg lekker maar ook die moet ik voor de helft laten staan, zelfs mijn wijn gaat er niet meer in. Ik drink wel zowat de literfles water leeg en dat is voor de verandering ook niet zo erg. Een algehele moeheid is over me heen gekomen en die gaat voorlopig niet weg. Ik zou wel de rest van de middag kunnen slapen vrees ik. We gaan dan ook maar snel wat boodschapjes inslaan en richting huis.
vrijdag 14 juni Via het winkelstraatje gaan we naar de boulangerie die nu wel open is. We bestellen ook twee koffie bij de broodjes en gaan die aan het strand opeten. Het is nu nog lekker warm en zonnig maar de donkere wolken komen steeds dichterbij.
We wandelen naar de pier en nemen ook op et bankje plaats tot de dreiging erger wordt en we maar besluiten om huiswaarts te gaan voor we het niet meer droog houden.
zaterdag 15 juni Het wordt weer een Caen uitje vandaag. We parkeren in de parkeergarage onder het kasteel want een andere plek kunnen we in de buurt niet vinden. In de winkelstraat bekijken we wat etalages en gaan koffie drinken. Op weg terug toch even een leuke winkel binnengelopen en een keuken hebbedingetje gekocht. Ja, ik kan het niet laten hoor. Kledingwinkels e.d. zijn aan mij niet besteedt maar als er een winkel is met huishoudelijke items, ben ik om. Resultaat, de zoveelste rasp/schaaf om kaas o.i.d. mee te raspen. Kan er nog wel bij, denk ik zo.
Op de heenweg kwamen we langs een plaatsje, Douvres-la-Délivrande, waarvan ik dacht dat het wel leuk zou zijn om te bezoeken, volgens de bordjes had een historisch centrum. Het enige wat historische is de kerk en misschien het pand in Jugendstil, verder heb ik het niet kunnen vinden.
In Luc-sur-Mer gaan we dan maar bij één van de tentjes op de boulevard wat drinken om de dag door te komen. Het lijkt wel herfst en het is uitermate stil voor een zaterdag in juni. Toch nog even bij het parkje kijken of daar wat te doen is, maar het enige dat daar is, zijn kinderen met kinderspelletjes. Dan toch maar naar huis. Voor we uit kunnen stappen begint het plots te hozen en wachten we even voor we enigszins droog naar binnen kunnen.
zondag 16 juni Vanochtend de was in de kelder opgehangen omdat het regent. Hopelijk zijn ze droog voor we weg gaan. Ik denk dat de lijnen hier zelden gebruikt worden want iedere knijper die ik wil gebruiken knapt zodra ik ze aanraak en moet daarom de handdoeken dubbel op de lijn hangen. De kleding die we niet meer nodig hebben leg ik alvast in de koffer, scheelt weer werk morgen. We bezoek vandaag de rommelmarkt in Hermanville sur Mer. Veel kleding, speelgoed en snuisterijen waar je niet op zit te wachten. Het enige dat we kopen is een telescoop magneet om jeu de boules ballen op te rapen. Ook voor andere dingen wellicht handig. Veel is er niet meer te doen op deze grijze zondag. Je zou denken dat iedereen lekker thuis zit, maar nee, alle restaurants zitten vol en als je geen reservering hebt, heb je pech. Bij het casino aan de boulevard kunnen we na vijf minuten wachten toch nog terecht. We zijn precies op tijd weer terug voor de voetbalwedstrijd van Nederland tegen Polen. Inmiddels schijnt de zon voorzichtig maar ik heb geen zin om de was weer af te halen en buiten op te hangen. Misschien morgen als het ook zonnig blijkt.
maandag 17 juni De laatste restjes proberen op te maken vandaag, schoonmaken en dan zit het er weer op voor deze keer. Vanmiddag de auto alvast geladen met de dingen die we niet meer nodig hebben.
dinsdag 18 juni Om iets voor half acht rijden we naar het bakkertje en bestellen een koffie en voor ieder twee broodjes. Langs de boulevard, op de achterklep van de auto drinken we de koffie en eet ik één van de broodjes op. Voldoende voor nu. Het begint langzaam te regenen maar we zitten droog. De reis verloopt niet al te best vandaag, veel regen, langzaam rijden door al de dorpjes die we door moeten bij gebrek aan snelweg. Je mag slecht dertig km., veel verkeersdrempels en stoplichten. Inmiddels is het twaalf uur en zijn pas in Abbeville, tanken we de auto weer vol en gaan gelijk ook maar lunchen. Het lijkt wel of we Frankrijk niet meer uitkomen. In de buurt van Lille horen we dat er bij Antwerpen opstoppingen zijn op de rondweg die we nu juist moeten hebben, dan maar via een andere weg. Ook die blijkt inmiddels gestremd te zijn, kortom, de rondwegen bij Antwerpen hebben allemaal last van files en vaststaande auto's vanwege ongelukken of pechgevallen. We nemen het zekere voor het onzekere en gaan dan een heel andere kant op en rijden via Terneuzen en de provincie Zeeland naar huis. Om half acht rijden we dan eindelijk onze straat in, pff, wat een lange reis was dit. Tijd voor een glas wijn.
