Dagje voor mezelf

dinsdag 27 januari
Van huis uit ben ik niet gezegend met een paar volle wenkbrauwen, sterker nog, als ik er niets aan doe zie je ze niet eens. Dit was ongeveer 15 jaar geleden een goede reden om te denken aan permanente make-up, zodat ik niet eerst iedere dag "een gezicht moet tekenen" (zoals mijn zus dat altijd zegt). Anders dan bij een "gewone" tatoeage moet dit om de paar jaar herhaald worden en nu is het weer zover (vind ik). Vaak stel ik het zo lang mogelijk uit omdat het, ondanks de verdovende gel, een pijnlijke ervaring is.

Nu zijn ze nog een beetje donker maar dat trekt nog bij, weet ik uit ervaring.
Na ongeveer een uur ben ik klaar en ga ik doen wat ik al langer van plan ben, naar de expositie van de Wildlife Photographer of the Year in het Museon. De foto's zijn zoals gewoonlijk weer fantastisch.

 

Buiten deze expo is er ook een expo over dinosauriërs die er vanuit mijn ooghoek best wel leuk uitziet, en dat is ook werkelijk zo. 

 Van sommige dino's wordt er aan één kant de schedel opengewerkt getoond. Ook laten ze zien wat er door hen gegeten werd.

De meeste dino's kunnen bewegen, maken geluid en alles is heel leerzaam voor vooral schoolkinderen, die vandaag dan ook volop aanwezig zijn.
Het is ook druk bij het Gemeente Museum waar een expo is van Rothko.

Een schilder waar ik niet echt warm van word, maar hierin sta ik blijkbaar alleen want ook hier staan ze in de rij of zitten vol adoratie op een bankje zijn werken te bekijken. Gelukkig maar want dat maakt het minder druk voor de expositie aan de andere kant van het museum die me veel meer trekt, de Romantische Mode. 

Zelfs mensen in rouwkleding zagen er toen romantisch uit.

Ook de afdeling met keramiek bevalt me veel meer.

Werken van o.a.Barbara Nanning, Wouter Dam en Babs Haenen,  

 

Het is inmiddels over tweeën en ik krijg een beetje trek, dus ga ik richting GEMBER om wat te eten. Bij alle musea hebben ze wel een restaurant maar hier vind ik het toch net even gezelliger met een lekkerdere kaart (nee, die kan je dus niet opeten, alleen van bestellen). 

Ik bestel een koffie en een bruschetta met pata negra , vijgen, rebluchon en krenten compote, en als toetje een verse muntthee.

Met een gevulde maag breng ik daarna een bezoek aan de expositie van de Zilveren Camera 2014 waarbij deze foto van Herman den Blijker mij wel even doet grinniken. Op het eerste gezicht dacht ik een spiegelei te zien (hoe toepasselijk voor een kok).

Na al deze bijzondere foto's, waarvan hier een kleine selectie (van het internet geplukt omdat mijn batterij bijna leeg is) wordt je toch wel stil bij het zien van deze foto's van die tragische gebeurtenis met de MH17 en de gevolgen ervan. Nederland stond massaal stil bij die stoet en toonde respect.

Vooral deze doet me huiveren, een voet in het hoge graan. Je weet niet of dit alleen maar een voet is of dat er nog een heel lichaam aan vast zit.

Het is een dag met uitersten en vol van al die verschillende indrukken ga ik naar huis, maar eerst nog even langs de drogist voor een tube vaseline zodat ik mijn wenkbrauwen kan invetten. Ook nog even zalm halen voor bij de sla van vanavond en mijn dagje uit zit er weer op. Hoe hard en vreemd soms ook, het leven gaat altijd gewoon weer door.