Lanzarote

17-24 januari
We ontvluchten de kou in Nederland en gaan een week naar het zonnige Lanzarote.
Zonnig is het inderdaad en lekker warm. Op dag twee huren we een auto en zoals we gewoon zijn, liggen we niet aan het zwembad of strand, maar verkennen het eiland liever.
Dit keer niet iedere dag een verslagje maar een overzicht van wat we bekeken hebben.
Ons optrekje met fraaie boom.

Playa Blanca.

De meest elegante bloemen die ik gezien heb.

De aankomende veerboot gezien vanaf het terras van het Italiaanse restaurant.

Ik betel een spaghetti Putanesca. De goedlachse ober vraagt aan Gerard of hij weet wat puta eigenlijk betekent. Ja dat weet hij. Zo, is dat even lachen. Heb ik als onschuldig wicht natuurlijk geen enkele weet van. Waarom zetten ze dan ook zo'n naam op de menukaart. 

 

De weg naar het natuurpark Timanfaya, alsof we weer in Amerika zijn en wel Valley of Fires. Overal om ons heen zwarte lava.

Hier kun je ook een ritje met een kameel maken.

In het park zelf mag je alleen maar tot de parkeerplaats rijden, daarna ga je met een bus het vulkanengebied door, over erg steile en zeer smalle weggetjes.

Dat het hier ook echt een hete boel is, laat een parkwachter zien aan de hand van het verbranden van dor struikgewas en door het gieten van water in een pijp waarna ± drie seconden later de stoom omhoog schiet.

Faro Pechiguera.

Fundación César Manrique. Een huis gebouwd in lava.

Mirador del Rio.

Órzola.

Teguise.

Als je hier voor elke nep Michael Kors tas een Euro zou krijgen, kan je meerdere originele exemplaren kopen. Tientallen kramen met de gewilde tassen met het bekende embleem, maar ook Gucci, D&G, Chanel enz.

Castillo Santa Barbara, het kasteel dat bovenop een berg vlakbij Teguise ligt.

Puerto del Carmen.

Tias.

El Golfo

Bij het restaurantje rechts gebruiken we de lunch. Het kost me heel veel moeite om hier weer weg te gaan. Ik kan uren blijven kijken naar de hoge golven met die prachtige kleuren.

Los Hervideros

 Hier nog wat we zoal onderweg tegenkwamen.

De laatste dag alweer. Het vliegtuig vertrekt pas om half zes in de middag en hebben we nog voldoende tijd om de markt in Teguise te bezoeken. We zijn deze week al een aantal maal in dit leuke plaatsje geweest maar vandaag is het wel even iets heel anders dan de andere dagen. Het is heel erg druk, volgens mij is het hele eiland uitgelopen voor deze markt. We nemen ruim de tijd om alles te bekijken, niet alleen de welbekende toeristen meuk is hier te koop maar ook hele leuke sieraden.Ook de galerietjes zijn zeker de moeite waard om even binnen te lopen.

Nadat we iets hebben gedronken gaan we terug naar de kust van Arrecive, lunchen daar en genieten nog na van het mooie weer.

Als we bij de luchthaven aankomen om de auto in te leveren, tanken we eerst nog even af tot er geen druppel diesel meer bij kan. De meter slaat uit naar voller dan vol. Nog 100 meter rijden en we zijn bij de inleverplek. Maar wat is er aan de hand, de controleur vindt dat er niet voldoende is afgetankt en weigert het formulier te ondertekenen. Na veel heen en weer praten moet er gewacht worden op een hogere pief die dit extra moet controleren wat wel een tijdje kan duren. Die tijd hebben we niet omdat het vliegtuig niet wacht en ik ga daarom dan ook alvast met de koffer achterin de rij staan om in te checken. Als ik eindelijk aan de beurt ben komt Gerard terug met de mededeling dat alles in orde is en de controleur, met de auto, naar de pomp is geweest en heeft geconstateert dat er toch echt iets fout zit met de brandstofmeter van de auto en dat er inderdaad geen druppel meer bij past. Gelukkig, opgelost.
Het vliegtuig is bij lange na niet vol, we kunnen dus breeduit zitten.
Op Schiphol bel ik de valetparking dat we aangekomen zijn en we klaar zijn om opgehaald te worden. Eh, hoe is de naam, ik kan niets vinden. Weet u zeker dat u niet op een andere naam hebt besteld? Ja, dat weet ik zeker. Welk merk auto hebt u? Een Mitsubishi. Weet u zeker dat het geen Mercedes moet zijn? Wat is dit, denkt hij nu echt dat ik gek ben. Ik vraag hem dit ook, want midden in de nacht heb ik niet veel flexibiliteit meer. Het duurt nog even voor hij door heeft dat ik echt mijn naam heb opgegeven en toch zeker ben dat ik geen Mercedes heb, kan hij na veel zoekwerk toch de juiste papieren vinden en kunnen we ons melden bij de bus die staat te wachten om ons naar de parkeergarage te brengen. De chauffeuse heeft gekukkig helemaal geen probleem om onze naam terug te vinden op het formulier (vrouwen zijn hier trouwens veel beter in).
Al met al hebben we toch een week gehad die net zo lekker was als het toetje hieronder.