Volgens mij zijn Fen H in coma want het is nu half tien en ik ben er al een paar uur uit, heb de tafel gedekt, koffie gezet en nog steeds geen teken van leven.
Gerard en ik nemen alvast maar een bakkie voordat het teer wordt.
Als we dan eindelijk gegeten hebben willen de mannen naar het circuit. Er rijden motoren rond maar veel kunnen we er niet van zien.
Bij de kartbaan aan de andere kant van de weg wordt er ook volop rondgereden en dat willen ze ook wel maar, dat gaat niet lukken met flipflops aan. Morgenmiddag willen ze beter voorbereid wel even terug om zelf ook een aantal rondjes te draaien.
We rijden vervolgens naar Lagos en nemen en passant bij Intermarché de halve voorraad sardinenpaté mee. Op het dakterras van de vishal eten we bij restaurant Marè.
Nog wat straatjes doorgelopen te hebben en op weg naar huis halen we nog wat water, koffie en iets simpels te eten voor vanavond.
De jongens pakken thuis hun vest en vertrekken richting strand om foto's te maken bij zonsondergang.
maandag 20 november
We zijn voor tien uur bij Benagil en gaan eerst even bovenop de rots kijken. Vervolgens naar beneden om tot de vervelende ontdekking te komen dat er vandaag geen bootjes varen vanwege de ruwe zee. Dat is voor de jongens en grote tegenvaller, wat nu? Volgens de mannen van de bootvaart is de enige mogelijkheid om er dan maar heen te zwemmen, ondanks het rode licht. Er wordt wat heen en weer gepraat en de jongens krijgen het voor elkaar om een lang stuk touw mee te mogen nemen om dan maar vanaf het gat bovenop de cameratas te laten zakken.
Eerst moet het touw uit de knoop worden gehaald en dan gaan zij zwemmend naar de grot terwijl Gerard en ik met een krat vol touw, gevulde cameratas en statief weer naar boven gaan voor het takelwerk.
Als we weer bij het gat zijn aangekomen zijn de jongens al in de grot zodat we de tas kunnen laten zakken.
Het gaat makkelijker dan gedacht. Er worden door Ferry veel foto's gemaakt waarvan deze twee opnames.
Om even de verhoudingen te laten zien, links bovenin zie je ons staan.
Na al de foto's beneden moest de tas natuurlijk ook weer omhoog.
Ook dit gaat met vereende krachten redelijk vlot. Als wij weer beneden aankomen zijn de jongens ook al weer terug gezwommen.
We brengen de krat touw weer terug en, na een drankje vertrekken ook wij weer, richting kartbaan.
Ze rijden een kwartier rondjes en als ze uitgestapt zijn en we nog even naast de baan met ze in gesprek zijn komen ook overige karters binnenrijden, waaronder een jonge vrouw, die op de baan al heel voorzichtig haar rondjes reed en nu eigenlijk niet weet hoe ze moet stoppen. In plaats van te remmen geeft ze veel gas en komt dwars door het hek heen vlak naast ons terecht. Dat is even schrikken, en niet alleen voor haar. Gelukkig is alleen het hek dat schade ondervindt van deze actie.
We proberen voor de derde keer bij het restaurant in Alvor te eten en helaas is drie maal dit keer geen scheepsrecht want het restaurant is wederom dicht.
Gelukkig zijn er nog anderen die wel open zijn en eten we lekkere vissen direct aan het water.
Alweer moeten we bedden afhalen en de boel aan kant maken want we gaan nu echt weg uit Praia da Rocha.
Om kwart over tien zijn we gepakt en gezakt, de laadruimte van onze trouwe Outlander raakt helemaal tot de nok toe vol, want ook de koffers van de jongens moeten er natuurlijk nu bij in.
Zij vertrekken pas vanavond met het vliegtuig dus hebben we nog tijd over om wat uurtjes door te brengen in Albufeira. Daar wandelen we wat rond en eten onze laatste lunch met z'n viertjes in de Algarve.
Om vijf uur zetten we ze veilig weer af bij het vliegveld waarna wij verder rijden naar Tavira.woensdag 22 november
Beetje vreemd om mijn verjaardag niet thuis te vieren. Meestal is het met Gerard's verjaardag dat we in het buitenland zijn maar nu dus met de mijne.
Na het ontbijt bezoeken we de binnenstad van Tavira.
Daarna rijden we weer verder richting Spanje.
Vlak over de grens, in Ayamonte, stoppen we voor een lunch en geven de auto ook maar weer eens een welverdiende wasbeurt.
Met een schone auto gaan we door om in Sevilla uit te komen.
We hebben een hotel dichtbij het grote kunstwerk Metropol Parasol, waar ik graag foto's van wil nemen. Helaas is het met hekken afgesloten zodat we er niet op kunnen om de omgeving van bovenaf te bekijken.
Ook nemen we nog een kijkje bij de kathedraal en omringende straten en drinken nog wat op een terras in het late middagzonnetje.
Vanavond niet zo'n zin om ver weg te gaan voor het eten dus wordt het een klein tentje op het pleintje om de hoek waar we heerlijke tapas nemen met een fles Rioja.
Patatas Brava, Tortilla, Geitenkaas met Cranberry-jam en Zalmtartaar.
donderdag 23 november
Allereerst gaan we naar Plaza de España.
Het blijft een indrukwekkende plek en we kunnen gelukkig een parkeerplekje dicht in de buurt vinden.
Dit vogeltje kan er niet meer van genieten.
We rijden weer verder om naar Plaza de Toros te gaan en parkeren de auto een straat achter de arena, naar blijkt als we het bordje in de doorloop zien. Wat een bof. We stoppen geld in parkeerautomaat voor één uur. Dat moet toch wel genoeg zijn?We moeten even wachten tot de toer begint en komen dan langs een klein museum met o.a. kleding van de matadoren en verschillende schilderijen waarop het stierenvechten wordt verbeeld.
Ik ben tegen het stierenvechten maar een arena van binnen bekijken moet kunnen.
Einddoel vandaag is Cordoba. Onderweg komen we langs het enorm grote kasteel Almodóvar del Rio, wat als decor heeft gediend voor de film Game of Thrones.
Na we ingecheckt hebben bij het hotel gaan we de oude binnenstad van Cordoba in.
Als we de brug oversteken zien we zowaar een bruidspaar wat een beetje stijfjes op de foto gaat.
We lopen de poort onderdoor en lopen als eerste een rondje om de moskee.
Als het donker wordt gaan we de andere straatjes verkennen en komen zo uit in een deel van Cordoba dat we nog niet kennen en komen zelfs op een kerstmarkt terecht.We lopen de poort onderdoor en lopen als eerste een rondje om de moskee.
Het is toch wel een eigenaardig idee om in je blote benen en korte mouwen overal kerststallen en versieringen te zien.
De sfeer is hier geweldig en we vermaken ons prima.
vrijdag 24 november
Vanochtend zijn we om kwart over negen opnieuw bij de Mezquita moskee.
De kaartverkoop gaat pas om tien uur van start maar tot onze verbazing mogen we toch al naar binnen zonder te betalen. Er zijn wel een paar gangen afgezet maar nog ruim voldoende toegang om de foto's te maken die ik wil hebben.
Als we teruglopen zien we dat ook de nonnen met hun tijd meegaan met rugtassen en Ipad.
De paarden staan geduldig te wachten op klanten.
Een hele kinderklas staat op de brug en allemaal hebben ze een schrift voor aantekeningen en een verrekijker. Een educatief uitje dus.
In plaats van tot tien uur te wachten voor een kaartje zijn we nu al om tien uur onderweg naar onze volgende bestemming en hebben ook nog eerst ergens koffie gedronken. We hebben vandaag een wat langere reisdag voor de boeg dus dat komt goed uit.
Onderweg is het weer nog zo lekker dat we buiten kunnen picknicken.
Het landschap is spectaculair en soms waan je jezelf in Nevada. Het heet hier niet voor niets Sierra Nevada. Waar zouden ze deze naam het eerst hebben bedacht?
Ons einddoel vandaag is Almeria.In eerste instantie vind ik er niet zo veel aan want ik ben niet zo van grotere steden.
Wat me direct opvalt is de enorme mural in de grote winkelstraat.
Als we echter na donker de straatjes doorlopen en op een pleintje terecht komen bij de kathedraal en daar wat eten wordt het toch anders.
Er heerst hier een heerlijke sfeer met jongens die voetbal spelen en mensen die flaneren al dan niet met hun hond. Dit alles observeren we, gepaard gaand met een goed glas wijn en lekker eten, ik zou er zo maar aan kunnen wennen.
Als we terug lopen naar het hotel zien we dat er nog volop bedrijvigheid heerst in de winkelstraat en om nog even langer van de avond te genieten zoeken we ook hier nog maar eens een terrasje op om het winkelend publiek te bekijken.
zaterdag 25 november
We zijn al vroeg op pad en ontbijten ergens onderweg. Het is de hele dag grijs, niet alleen vanwege bewolking maar ook omdat er overal brandjes zijn. Soms zo erg dat het zelfs in de auto op onze keel slaat.
Je ziet een hele bruine deken over het landschap liggen. Dit kan toch echt niet gezond zijn.
Onze overnachting is in Benidorm, for old time's sake. Hier waren we veertig jaar (ja, je leest het goed) geleden ooit op vakantie.
We herkennen helemaal niets.
Het is een overweldigende ervaring om hier binnen te rijden, wat een hoogbouw. Als dit toch allemaal volgeboekt is in de zomermaanden, dan wil je hier echt niet zijn.
Het hotel waar we toen verbleven bestaat nog steeds, natuurlijk is het wel gemoderniseerd.
Er komen steeds meer herinneringen boven, alhoewel het er nu toch echt heel anders uitziet. Ja, ik ook helaas.
Als we later op de avond met de auto naar ons hotel terugrijden merken we hoe dicht we eigenlijk bij het hotel zitten van veertig jaar geleden. Toeval bestaat niet.