Californië 6 - 12 juli 2015 (week 16)

maandag 6 juli
Vandaag is een reisdag, weg uit het fantastische San Diego.
Halverwege de middag komen we aan bij het vooruit geboekte motel in San Luis Obispo.
We zetten wat spulletjes in de kamer en gaan het centrum in. Leuk plaatsje, gezellige terrassen en restaurantjes.
Nog even tanken en dan...slaat het noodlot toe. Ik ga betalen aan de kassa en Gerard wacht tot hij kan tanken en laat de sleutels, omdat hij het handle'tje zoekt om de tankdop te openen, op de stoel liggen. Als ik terugkom en in de auto wil stappen zit de deur op slot. Wat nu weer, heeft Gerard op het verkeerde knopje gedrukt? Nee hoor, zijn deur zit ook potdicht. Het blijkt achteraf dat deze huurauto vanzelf op slot springt zodra je iets verder van de auto af bent, ook al liggen de sleutels binnen. Ja, dat is ons niet verteld en dit hebben we ook nooit eerder ervaren. Daar staan we dan, gestrand bij een benzinestation. Alles zit in de auto, mijn tas, koffers, telefoons enz. enz. Een behulpzame vrouw biedt aan om met haar GSM de AAA te bellen en na ruim een uur aan de telefoon uitleggen wat er aan de hand is en dat onze spullen, waaronder telefoon en ANWB-pas toch echt in de auto liggen, zodat we onmogelijk een registratienummer kunnen afgeven. En maar blijven volhouden dat, zonder registratienummer bij melding, iedere hulp volgens voorschiften beslist $60.00 moet gaan kosten.
Meerdere malen verzekeren we haar dat we de kaart later graag zullen tonen en dat we eventueel ook creditcard en cash bij ons hebben. Het schaap weigert het te begrijpen en Gerard eist uiteindelijk maar een supervisor aan de lijn. Het duurt ook nog even voordat het bij deze aanmerkelijk intelligentere dame dan wel doordringt dat we er nu echt niet bij kunnen en dat, als eenmaal de deur open is we wel alles kunnen overleggen,
Nu valt dan toch uiteindelijk het besluit iemand te sturen om ons hoe dan ook  uit de brand te helpen.
Het is inmiddels wel pikkedonker geworden en het benzinestation blijkt 's-avonds ook nog eens een verzamelpunt van daklozen te zijn, Nou ja, verder geen enkel probleem natuurlijk want hierbij komt de jarenlange ervaring van Gerard met deze mensen ons prima van pas.
Na nog eens een half uurtje wachten komt er dan eindelijk een reusachtige servicewagen aanrijden.
Binnen 20 seconden is het gepiept, dat gaat echt erg handig, even met een klein oppompbaar luchtkussentje wat ruimte tussen de deuren forceren en dan met een lange dunne draadhaak de deurhandle van binnen opentrekken.
Na onze ANWB pas te hebben getoond mogen we weer verder zonder een cent te betalen, valt dat even mee.We hadden trouwens net zo goed onze OV kaart kunnen tonen want de arme man kan uiteraard totaal geen wijs uit de Hollandse teksten op de kaart. Hij kijkt ernaar zoals een toerist naar een Koreaanse menukaart. Maakt niet uit, wij zijn gratis uit de problemen.
We bedanken de vriendelijke vrouw uitbundig voor al haar hulp en tijd en geven haar een pakje sigaretten, omdat ze verder beslist geen beloning wil.
Inmiddels zijn alle leuke restaurantjes gesloten en zijn we aangewezen op een hamburgertent waar we nog iets kunnen eten. Gelukkig is het wel een toptent in zijn genre en serveren ze er echt superlekkere burgers, wat een verschil met die van de gele M.

Vandaag geen foto's maar des te meer om over na te praten.

dinsdag 7 juli
Vroeg op want ook vandaag is het weer een lange reisdag.
Hier is het ook weer goed te zien hoe de bewoking langs de kust blijft hangen.

We maken eerst een stop bij Moro Bay om de rots van dichtbij te bekijken.

Zover we kunnen, nemen we Highway One langs de kust. Dit is de eerste keer dat we deze route van zuid naar noord rijden. Omgekeerd vind ik het beter.

De Big Creek Bridge.

We maken diverse stops, strekken gelijkertijd de benen en neem ik foto's van de prachtige omgeving.
Ook komen we langs Hearst Castle en de zee-olifanten. Gelukkig staat de wind gunstig, want die beesten kunnen behoorlijk stinken.

Bij een klein paradijsje stoppen we voor koffie.

Tijdens één van de stops, staan een echtpaar met kinderen te kijken naar dolfijnen die mooie sprongen maken. Helaas voor mij zijn ze net in ruste en zwemmen ze vredig twee aan twee verder.

Deze mensen zijn zowaar de eerste Nederlanders die wij tegenkomen sinds we hier zijn.

Eenmaal van de mooie kustweg af begint de ellende. We belanden van de ene in de andere file.

Maar heel onverwacht toch een cadeautje want ik zie boven op een heuvel een aantal paarden kijken naar alle drukte onder hen.

Wat nou, lekkere rustige Amerikaanse wegen en relaxed rijden?

Het humeur wordt er niet beter op en ook de reis duurt zo een stuk langer.
Maar aan alles komt een eind en rijden we de straat in waar ons vierde ruilhuis staat.
Van de overbuurvrouw krijgen we de sleutels en kunnen we ons installeren, tenminste, even oriënteren waar alles is en koffers uitpakken komt morgen wel.
Omdat we door de drukte van vanmiddag ons geen tijd hebben gegund om ergens te eten moeten we vanavond de schade maar inhalen en dat doen we dan ook goed bij Outback Staeakhouse.
We beginnen met een Margarita die geserveerd wordt in een soort jampot.

We hebben zo'n trek dat ik pas een foto maak van het restant van een heerlijke ribeye van 22oz., die Gerard laat liggen omdat zijn ogen toch groter bleken dan zijn maag.

Ik houd beduidend minder over, maar ik heb dan ook maar een klein stuk vlees, maar o zo lekkere Filet Portabella van "slechts" 6oz.

woensdag 8 juli
De huurauto brengen we weer terug en gaan op zoek naar een supermarkt voor de boodschappen.
Het is de bedoeling dat we dit als enige aktiviteit houden vandaag, daarna de koffers uitpakken en verder niks. Dat dit anders uitpakt is eigenlijk geen verrassing want eenmaal de boodschappen in huis willen we eigenlijk ook de omgeving wel wat verder verkennen en komen zo terecht in Old Sacramento.
Ook nu weer geen camera bij me maar we komen later wel weer een keer terug. Het is inmiddels tijd om wat te eten en een visstalletje lijkt hiervoor wel geschikt. Ik laat me verleiden door een portie calamaris en Gerard gaat voor de vis en garnalen combi.
De maximale parkeertijd van twee uur is verstreken en we gaan terug.
Ik pak het hoognodige uit de koffer en laat de rest er lekker in zitten. Als we het alsnog nodig hebben is het vroeg genoeg om uit te pakken. Je wordt wel wat makkelijker naarmate de tijd vordert en weet wat je eigenlijk net zo goed thuis had kunnen laten. Ik neem me nu voor de zoveelste keer voor om het in de toekomst anders te doen en echt minder mee te nemen.

donderdag 9 juli
Fijn rustig dagje in de tuin.

Er komen diverse vogels langs om in de fontein te badderen en een eekhoorn speelt koorddanser.

Om zes uur gaan we lopend naar de Chinees.

vrijdag 10 juli
Het lijkt San Diego wel met het weer. Tot de middag alleen wolken en dan komt de zon te voorschijn.
We verkennen eerst de nabije omgeving en belanden in Folsom.

Hier wordt duidelijk veel aan watersport gedaan. Ook hier weer veel schoolkinderen die spelletjes doen die allen met water te maken hebben. De veiligheid wordt hier gewaarborgd doordat ieder kind een zwemvest moet dragen als ze in de buurt van water komen. 

Als we langs de waterkant nog even zitten om te kijken wat er zoal gebeurt, komt er een gans aanzwemmen met een afwijkend kleurenpatroon. Deze heeft een behoorlijke attitude, blijkbaar terecht want niet veel later volgen ze haar/hem allemaal.

 We laten de GPS ons verder leiden naar de toeristische plekjes wat dat dan ook mag zijn. 

Zo komen we natuurlijk ook bij een historisch stukje stad en langs een kleine dierentuin en we gaan daar dan ook maar eens een bezoekje brengen. Het is kleinschalig maar niet minder leuk. 

De dieren hebben allemaal een zeer behoorlijke ruimte om te bewegen en soms wel erg natuurgetrouw.

Niet alleen de dieren die in hokken zitten maar ook de vrije dieren blijken het hier goed naar de zin te hebben. 

zaterdag 11 juli
Folsom, gisteren waren we er al, en vandaag gaan we er weer heen maar met een ander doel.

Je kent het vast wel van de song van Johnny Cash.

Juist ja, Folsom Prison dus. Op internet heb ik gelezen dat er ook een museum bij gevestigd is en nu we toch in de buurt zijn willen we er wel een extra ritje aan wagen om er een kijkje te nemen.

Het museum is kleiner dan ik had gehoopt maar er zijn leuke dingen te zien.

In het historische deel van Folsom kijken we bij het stationnetje en zijn we net te laat voor de lokale markt.

Alles wordt al ingeladen, jammer.

Gelukkig is de Ierse pub wel open en kunnen we een biertje drinken. Bij het Italiaanse restaurant op de hoek eten we een salade (nu alleen met een glas water).

Op de terugweg kopen we nog een HDMI kabel zodat we de laptop op de TV kunnen aansluiten want na grondig zoeken hebben we die hier niet in huis kunnen vinden. Zeker als we allebei naar hetzelfde willen kijken is een groter scherm wel prettig.

zondag 12 juli
Tuinieren is niet echt een hobby van me maar soms vind ik het niet zo erg. Van de ± 30 rozenstruikjes heb ik de uitgebloeide bloemen geplukt en zijn het nu alleen nog maar witte bloemen die je ziet.

De flestomaatjes zijn nog niet helemaal rijp en moeten nog even hangen voor ik ze kan proeven.

Voor enige hulp hoef ik bij hen niet te zijn, "Truusje" staat al dagen met dat ene plantje in haar handen en mevrouw twee heeft ook haar handen vol.