Saint Rogatien (Frankrijk) (week 4)

donderdag 4 augustus
De vierde week begint niet echt goed. Stromende regen en dat de hele dag.

vrijdag 5 augustus
De zon is weer helemaal terug. Voor de verandering gaan we een markt bezoeken, maar dit keer met een reden. We zoeken namelijk klittenband voor een broek die Gerard heeft gekocht en waarvan de rits nu al kapot is. Wel gevonden maar toch niet gekocht. Hoe moet ik dit maken zonder naaimachine? Thuis zet ik er wel een nieuw rits in.
We gaan koffie drinken langs de boulevard.
Dan maar naar Fouras, nu met mijn grote meisjes camera. We zoeken een parkeerplekje en zo komen we aan bij een plek waar we in de schaduw kunnen staan naast en restaurant, wat we op de terugweg misschien wel eens zouden kunnen aandoen voor de lunch. We lopen richting zee en zien dan een aantal vissershutjes op palen die ik heel graag op de foto zet. Eerst maar vanaf bovenlangs.

Dat is natuurlijk voor mij niet voldoende en wil ook vanuit het water foto's maken. Het is laagtij dus dat lijkt me niet al te moeilijk. Ik laat mijn slippers op het strand achter en loop het water in, tot nu toe allemaal goed.

Als ik echter een paar meter verder kom wordt het wel erg glibberig en zak ik steeds verder in de bodem weg en zie ik dat zijn voeten helemaal zwart zijn tot boven mijn enkels. Veel verder durf ik niet omdat ik bang ben steeds verder weg te zakken en als ik een poosje op een plek sta zak ik ook steeds dieper. Dan maar weer terug. Gelukkig krijg ik de zwarte smurrie in een poeltje 'schoon' zeewater weer weg.
We lopen weer verder, over de markt, naar het winkeltje in het fort om daar iets nader te bekijken wat ik eerder deze week zag en twijfelde of ik het wilde kopen. Na een tweede aanblik besluiten we het toch maar niet te doen.

Nog maar een foto gemaakt van fort Boyard met mijn vaste camera. Nu is hij wel iets beter te zien.

Zoals ik al dacht gaan we inderdaad bij restaurant Chez Laurent eten waar de auto staat geparkeerd. Het blijkt helemaal geen slechte keus.

zaterdag 6 augustus
We blijven thuis vandaag, maar na een poosje wil je toch iets doen en besluiten we dan maar even te lopen naar de bakker en gelijk te kijken wanneer morgen de bus naar La Rochelle gaat. Misschien wel leuk om het eens met de bus te doen. Als we bij de bushalte aankomen staat er een bus met chauffeur en als we aan hem vragen hoe laat er morgen een bus die kant op gaat blijkt dat er op zondag geen bussen rijden vanuit dit dorp. Dat is nou jammer, dan morgen toch maar weer met de auto.
Na het broodje en een paar eclairs bij de bakker gehaald te hebben willen we niet dezelfde weg terug naar huis en nemen een zijstraat. Enkele zijstraten verder zijn we de richting even kwijt. Wat is het dan fijn om een routeplanner op de telefoon te hebben, die ons feilloos naar huis leidt.

zondag 7 augustus
In La Rochelle is het nog lekker rustig, het is dan ook nog vroeg als we aankomen.

Voor Gerard een zaterdag-krant kopen en een rondje langs de haven.

Op een hoek zie ik een winkeltje met alleen maar ingeblikt lekkers zoals allerlei soorten vis. Wat een leuke kleurtjes.

Koffie en een croissant op een terras en inmiddels wordt het drukker en drukker. Weg wezen maar weer. We rijden richting Marans waar een kerk staat met een wel heel bijzondere kerktoren en nee, hij staat niet in de steigers.

 Langs de rivier leuke terrasjes waar we op één ervan iets eten. 

Je kunt hier bootjes huren voor een uurtje of zo maar voor we dat doen rijden we eerst met de auto de route langs de rivier en vinden dit eigenlijk net zo leuk dat het met een bootje voor ons niet echt een toegevoegde waarde heeft.

Tussen de landerijen door rijden we richting huis waar we bij het openen van de voordeur ineens oog in oog staan met de dochter des huizes, die de auto komt ophalen. Wij waren van te voren hierover ingelicht maar het is toch even schrikken als er iemand in huis is als je het niet verwacht.

maandag 8 augustus
Gaan we nog weg vandaag, ja toch maar wel. Er zijn nog een paar plekjes die ik toch wel wil zien waaronder fort Louvois en, als we dan toch in de buurt zijn, Ile d'Oléron. Iets voor één uur zijn we in Bourcefranc-le-Chapus. Vanaf hier kan je het fort heel duidelijk zien liggen.

Het is via een bootje te bereiken maar als we het bordje lezen kunnen we er ook om kwart voor twee heen lopen. Dat geeft ons de gelegenheid om dan eerst maar wat te eten. Om kwart over twee stappen we het restaurant uit en zien dat er inderdaad een pad is drooggevallen wat leidt naar het fort.

Nadat we er een rondje hebben gelopen en de toren hebben beklommen lopen we het drooggevallen pad weer terug om de brug naar het eiland over te gaan.

Bij het plaatsje Boyardville schijnt dat je vanaf het strand fort Boyard heel goed kunt zien. We parkeren de auto en lopen richting strand.

Het is hier druk, veel mensen aan het zonnen en veel bootjes op het water.

Je kunt hier inderdaad het fort heel goed zien liggen. We lopen een stuk door het erg ondiepe water en weer terug.

Bij één van de gezellige terrasjes nemen we een drankje en vertrekken rond half zes om de ruim 77 km. naar huis te rijden. Voor we bij de brug zijn slaan we nog even af richting Le Chateau-d'Oléron. Hier is het ook druk, vooral bij de kleine gekleurde huisjes.

Even later sluiten we aan in de file richting brug.

woensdag 10 augustus
En weer zijn we met Gerard's verjaardag niet thuis.

Gisteren heb ik lekkere dingen gehaald voor een picknick. Nu alleen nog een leuk plekje zoeken waar we dit kunnen nuttigen. We rijden diverse weggetjes af zonder resultaat. Dan maar weer naar Fouras om bij het strandje een plekje te zoeken. We hebben geluk en kunnen de auto parkeren zowel vlak bij een beschaduwd plekje als bij het strand. We zetten de stoeltjes e.d. op het grasveld en nemen rustig de tijd voor een lunch met een fles rosé.
Gerard geniet overduidelijk van een net op de plaatselijke markt aangeschafte lokale specialiteit, Een heerlijk droog worstje waarin geitenkaas is verwerkt.

Als we voldaan zijn bergen we alles weer in de auto behalve de stoelen, halen de strandtas te voorschijn en zakken af naar het strand.

Voor de verandering neem ik, omdat het er tegenwoordig bij blijkt te horen, een selfie van ons beiden en ik zweer, dit is de eerste en de laatste.

Ik houd me liever bezig met de omgeving, zoals bv. het mooie zwarte zeewier.

Na ongeveer twee uur lekker luieren gaan we er weer van door. We nemen nog een kijkje op de boulevard en gaan richting huis. Vanavond hebben we een gezellig Skype gesprek met de jongens thuis, tenminste de één horen we wel maar zien we niet en de ander zien we wel maar horen gaat alleen via de telefonische whats-app verbinding. Al met al is het toch fijn om ze, al is het gebrekkig, gesproken te hebben. Als we weer thuis zijn maar snel een dagje samenkomen.