Vandaag gebeurt er weinig.
Het is zaterdag en daarom eten we vanavond soep, niet zelfgemaakt zoals thuis , maar wel uit een heel bekend blik.
zondag 14 mei
Vannacht om vier uur krijg ik de eerste happy mothers day boodschap vanuit Kreta binnen. Dat maakt mij in ieder geval weer een beetje vrolijker. Ik voel me niet zo in mijn hum de laatste paar uur.
Gelukkig duurt dat bij mij nooit zo lang en zeker niet na het zien van Ferry's olijke foto.
Ik was nog niet in slaap gevallen en het duurt ook nog even voor dat gebeurt. Om half acht ben ik al weer op en zet voor mezelf een kop koffie.
Het wordt pas elf uur voor we op pad gaan richting het strand van Nokomis. Niet om te zonnen maar we lopen wel een eind lags de vloedlijn en pikken een paar schelpen mee.
Wat me opvalt hier is dat er heel veel schelpen zo gepolijst zijn dat er zelfs geen ribbeltje meer te voelen valt.
Bij het strandtentje eten we battered Cod, toch iets anders dan onze kibbeling.
Ook nemen we nog een kijkje bij Venice beach, hmm meer van hetzelfde dus.
In Venice Main Street zijn de winkels en restaurants open maar het is er erg stil.
Iedereen ligt zeker aan het strand of is bij moeders op visite (Moederdag). We vullen de tank gelijk maar af want de prijs is hier lekker laag.
Bij Sprouts stappen we nog even binnen om te kijken wat zij zoal in het assortiment hebben. Hier is het wel druk. We kopen een grote dikke plak ham, organische macaroni en geitenkaas met knoflook en kruiden. Vanavond eten we dus het favoriete gerecht van mijn kinderen, alleen zullen ze er niets van proeven.
We zijn redelijk vroeg weer thuis want Gerard kan niet wachten tot de uitslag van Feijenoord bekend is en of ze nu dan toch eindelijk kampioen zijn geworden.
Ik weet het al een paar uur, via Facebook kwam het al diverse keren langs, maar ik houd mijn mond om voor hem de verrassing niet te verpesten. Ja, Gerard en zijn sport, dat is wel een dingetje.
Om een uur of elf gaan we op weg naar het Ringling Museum. Eerst wandelen we door het geweldige park.
Een boom die zijn naam eer aan doet, Flamboyant oftewel Delonix Regia. Jammer dat de bloesem al op het eind loopt.
Deze Banyan bomen zijn zo bijzonder, vanaf een tak groeit er een scheut uit recht naar beneden en als het de grond bereikt, wortelt het zich daar en maakt zo verbindingen tussen boomtak en grond.
Dit beeld is helemaal ingesloten door de boom en lijkt zich los te willen worstelen.
In de rozentuin zijn de oprichters en bewoners van dit complex herbegraven.
Ca' d'Zan vind ik vooral an de buitenkant bijzonder mooi. We hebben hier een poosje op het terras doorgebracht met uitzicht over de Sarasota Baai en de pelikanen die vlak over het water scheren.Omdat het maandag is hebben we vrij toegang tot de collectie van het museum. Voor het huis Ca' d'Zan en het circus museum moet er wel betaald worden.
Nu ben ik niet zo van het circus en clowns sowieso al niet, dus laten we dat voor wat het is.
Er hangt behoorlijk veel religieus werk, gelukkig ook minder of helemaal niet religieus en ook enkele stukken van hedendaagse artiesten.
"An Allegory Representing the Glory and Magnanimity of Princes" van Giovanni Battista Tiepolo links en "Roman Courtship" van William Ernest Reynolds Stephens rechts.
Dit is wel heel moderne architectuur met de directeur (en zijn hondje) eronder.
(Ik weet dat het de directeur is omdat hij aan kwam rijden en parkeerde bij de plek met directeur-aanduidingsbordje).
Na de collectie (althans een deel ervan) te hebben bekeken gaan we het park weer in om bij het Banyan restaurant wat te drinken en fish and chips te eten.Later vanmiddag in het zwembad nog even bijkomen van al dat gewandel.
Gerard gaat fietsen en ik pak mijn fototoestel om de bijzondere bomen hier op het park vast te leggen.
Deze boom lijkt wel aan het vervellen.
Ook aan de onderkant hangen de vellen erbij.
Deze boom heeft ook rode bloemen, net als in het museumpark, alleen heel andere. Deze lijken meer op tulpen.
Deze is in het gras gevallen waardoor je nog beter de gelijkenis met een tulp kunt zien.
woensdag 17 mei
We hebben vandaag een paar parken bezocht en zijn nog naar Siesta Key Village geweest.
Op de terugweg naar de drankensuper voor nieuwe IPA biertjes. Het verbaast me opnieuw hoeveel soorten ze van b.v. alleen al Vodka hebben, stellingen lang in de meest mooie flessen. Ook al zou je niets kopen, het is een genot om al die verschillende verpakkingen te zien, sommigen zijn ware kunstwerken.
Bij de kassa valt mijn oog op iets bijzonders. Een dames-pump als geschenkverpakking, al dan niet met glitters, waar je een fles wijn of bubbels in kunt stoppen en ook nog een kleine pump als wijnstopper.
Helemaal over de top natuurlijk maar daarom juist wel weer leuk. Ze hebben ze trouwens ook met een panterprintje.
donderdag 18 mei
Op aanraden van Ferry gaan we vandaag naar Anna Maria Island. Hij was hier een aantal jaar geleden en had een goede ervaring bij het Beach House Restaurant. We kunnen kiezen uit drie routes om er te komen en we kiezen voor die via Long Boat Key.
Na ongeveer een uurtje komen we langs een grote parkeergelegenheid direct aan het strand en onder grote bomen. We stappen uit om een kijkje te nemen en besluiten om hier een poosje te blijven. Ik lees mijn boekje en Gerard neemt een duik. Als we na een uurtje weer omgekleed zijn rijden we door richting het genoemde restaurant.
We krijgen een plekje onder een parasol direct aan het strand en geven onze bestelling op.
Een portie calamaris voor z'n tweetjes, Gerard een Gumbo
en voor mij een pastasalade met lobster, garnalen en nog iets wat ik ben vergeten, vergezeld van een royale portie vers fruit.
Omdat de zon draait en de parasol niet constant alle stoelen bedekt, doet Gerard een stoelendans om toch uiteindelijk niet weg te smelten op zijn (plastic)stoel. Ik begrijp natuurlijk dat plastic het handigst is voor de zaak maar uiteindelijk blijf je toch achter met een natte broek en dat voelt niet echt lekker. Stoelen met wat meer ventilatie in het zitgedeelte zou voor iedere bezoeker een stuk aangenamer zijn.
Ik neem na afloop ook hier een beetje zand mee om aan Ferry te kunnen laten zien (en natuurlijk voor mijn zandcollectie) dat het strand op Siesta Key echt veel witter is dan hier.
We rijden tot aan het eind van het eiland en lopen nog even de pier op.
Beetje eng want er zit totaal geen balustrade of andere afrastering en ik blijf dan ook goed opletten dat ik niet te dicht bij de rand kom als ik foto's maak van o.a. de pelikanen.
Elke plank is voorzien van namen. Ik denk dat deze mensen hebben bijgedragen aan het tot stand komen of renovatie van de pier.
Hé, zijn dit niet dezelfde mensen die nu de pier weer afkomen?
Deze heeft net iets opgedoken zo te zien.
Zou er voor mij ook iets te eten zijn?
De verveling slaat een beetje toe. We hebben eigenlijk wel genoeg parken, strandjes en moeras gezien en willen wel weer wat anders.
Als Gerard tegen vijf uur net naar de tennisbaan is begint het niet veel later te hozen, en niet zo'n klein beetje ook.
Een klein uur later is het weer voorbij om vervolgens later op de avond weer in alle hevigheid los te barsten.
1 opmerking:
Geweldig die natuur daar!!
Supermooie foto's!! Benieuwd naar het volgende epistel💋
Een reactie posten