Florida 27 mei - 2 juni (week 11)

zaterdag 27 mei
Gerard is weer tennissen.
Steve komt nog langs om de post op te halen en blijft een praatje maken.
Als Gerard thuis komt en gedoucht heeft gaan we naar het Marietta Museum of Art & Whimsy.
Daar zijn we al een paar keer langs gereden en steeds vroeg ik me af wat het nou precies voor moet stellen. Er staan grote kitscherige flamingo's en paarden in felle kleuren buiten en het museum zelf is in pasteltinten geschilderd. Het intrigeert me mateloos.

Op internet ontdek ik dat dit de laatste dag is voor de seizoenssluiting. Net op tijd dus voor een bezoekje.
Deze geüniformeerde man zegt niet zo veel. Haast eng, zo levensecht is dit wassen beeld.
Ook met deze vrouw zou je zo een gesprekje beginnen. Jammer, want ze zegt niets terug.

Het is een kakofonie van alles en nog wat maar er staan ook kunstwerkjes bij die ik, als het zou kunnen, best een plaatsje bij mij thuis zou willen geven.

Wat dacht je van deze dames in miniformaat? 

Voor deze twee bv. kan ik wel een plekje vrij maken.

Je komt hier werkelijk ogen te kort, overal staat het vol, ook in de tuin moet je je ogen goed gebruiken want niet alles is direct te zien omdat het verscholen ligt tussen het groen.

Het museum wordt geheel gerund door vrijwilligers en niets wat er staat, hangt of ligt is te koop, jammer hoor.
Er zijn gezellige zitjes maar, ook weer jammer, je kunt hier ook niets te drinken of te eten kopen.

Niet dat dat heel erg is want op de heenweg hebben we een aardig plekje aan het water gezien en dat gaan we maar eens uitproberen.

We hebben geluk, het is erg druk maar ik zie nog een vrije tafel. De bestelling moet wel binnen gedaan worden dus ga ik alleen naar binnen en bestel, terwijl Gerard  de tafel veilig stelt.

We zien regelmatig grote palmbladeren op de grond liggen, die verdord zijn en/of afgewaaid, maar deze exemplaren wil je toch liever niet op je dak krijgen.

zondag 28 mei
Tegen de avond gaat Gerard opnieuw aan zijn service werken. Na een poosje ga ik even bij hem kijken en dat had ik misschien beter niet kunnen doen.
Van alle kanten word ik belaagd door no-see-ums (but-feel-ums) en muggen. Stom, had ik me ook maar moeten inspuiten.
Ik blijf nog even ballenmeisje spelen maar stap dan toch maar weer op, want de bulten worden nu steeds talrijker en de jeuk heviger.

maandag 29 mei
Memorial Day. Via internet heb ik ontdekt dat er in Venice het Myakka River Blues festival plaats vindt.
Nu vinden wij een muziekfestival altijd al leuk, maar zeker in Amerika, de sfeer is er altijd zo relaxed. We rijden dan ook richting Venice en parkeren de auto in de berm, zoals aangegeven en worden met een shuttle naar het festivalterrein gebracht. Overal stalletjes met de gebruikelijke festival items, sieraden, zonnebrillen, hoedjes en natuurlijk eetstalletjes.

We hebben de stoeltjes meegenomen en zoeken een plekje in de schaduw, wat overigens niet makkelijk is.

Er staan overal stoelen van de organisatie zelf en de schaduwplekjes zijn uiteraard al vergeven. Het terrein voor het podium is niet zo groot dus dat wordt even zoeken. We vinden een aardig plekje onder de bomen, helaas is dit achter het podium.

Nou ja, we kunnen altijd nog even opstaan en gaan kijken naar de performers.

Als we de stoeltjes net hebben neergezet blijkt dat dit voor meerdere bezoekers een gouden idee blijkt en al snel ontstaat er een hele tribune achter het podium.
Na één uur begint de muziek bij het 2e podium. Ook daar nemen we een kijkje en ook hier zijn de schaduwplekjes bezet, dus blijven we aan de zijkant staan om de band te bekijken en beluisteren.

Inmiddels krijgen we toch wel een beetje trek en kijken we bij de stalletjes wat er zoal te koop is.

Nu zitten hier in de rivier ook krokodillen en laten die nu ook op het menu staan. O.K. eens moeten we het toch eens geproefd hebben en bestellen gator bites. Het smaakt inderdaad een beetje naar kip maar dan steviger.
We nemen weer plaats achter het podium en af en toe neem ik een kijkje bij de muzikanten.

Ook bij podium nummer twee sta ik te genieten van de band wiens muziek wel weg heeft van Seasick Steve.

Er schijnt volgens een mevrouw een gator te zijn gezien vlak bij de oever van dit terrein. Waar ik ook tuur, ik zie hem niet.

Ze laten zich dus blijkbaar niet afschrikken van het lawaai wat hier geproduceerd wordt. Wat ik wel zie is deze sprinkhaan, die  behoorlijk kan spugen, volgens diezelfde mevrouw.. Dat doet dit mooie beest gelukkig niet.

Tegen vier uur laten we de shuttle ons weer naar de auto brengen.

Gelukkig hadden we ons dit keer wel goed ingespoten en zodoende weinig last gehad van eventuele steek- of bijtgrage insecten.

woensdag 31 mei
Bij Walmart sla ik vandaag alvast wat Suave deodorant in voor thuis.

Al jaren geleden voor het eerst gekocht omdat ik mijn deo was vergeten om mee te nemen of in ieder geval niet meer kon vinden in mijn bagage en dit beviel zo goed dat ik in Nederland naar iets dergelijks op zoek ging. Tot nu toe heb ik in Nederland (nog) niet zulke fijne deo gevonden en ik heb alle merken en soorten al geprobeerd. Deze is echt geweldig en nog lekker geprijsd ook.
Ook kan ik het natuurlijk niet laten om nog even een blik te werpen op de keuken afdeling. Geheel overbodig natuurlijk maar ik heb een soort zeefje gekocht dat je kunt gebruiken om een blikje vis uit te laten lekken zonder dat het uit het blikje valt.

donderdag 1 juni

We gaan naar St. Petersburg en om daar te komen moeten we over de hoge Sunshine Skyway Bridge. Net over de brug maken we een stop om mijn fototoestel uit de kofferbak te halen en er een foto van te maken.
Ja, ik weet het, niet handig een fototoestel in de kofferbak maar hij zat toevallig in de strandtas.

Eigenlijk komt het wel goed uit want anders had ik het hele tafereel gemist van het groepje paardrijders die het water in gaat. Je kunt hier onwaarschijnlijk ver het water in en alsnog maar tot je knieën nat worden.

Als je tussen de twee linker bomen kijkt, zie je ze nog in de verte lopen.

We rijden verder naar downtown en parkeren de auto bij een parkeermeter waar we alleen muntjes in kwijt kunnen en die hebben we niet al te veel, dus een half uurtje is al wat we kunnen rondlopen.

Als we bij de auto terugkomen is deze geblokkeerd door een grote vrachtwagen die een bar komt bevoorraden. We wachten even maar er gebeurt weinig. Dan sleuren we zelf de vuilcontainer die achter de auto staat maar weg, dan hebben we net genoeg ruimte om achteruit weg te komen.
Welk museum zullen we bezoeken?

Het Dali museum klinkt aannemelijk maar als je al diverse Dali exhibitions hebt gezien en zelfs het belangrijkste museum in Spanje hebt bezocht, slaan we dit keer over en kiezen voor het Holocaust Museum.
Wij en de tas moeten door de scanner voor we naar binnen kunnen.

De Duitsers hadden het niet alleen voorzien op Joden maar ook op zigeuners, homoseksuelen enz.

Het is niet zo groot maar erg indrukwekkend. We blijven dan ook een behoorlijke tijd voor we gaan lunchen aan de overkant bij Acropolis de Griek.

Dan rijden we door een hele mooie wijk langs de waterkant en gaan via dezelfde brug, want hoe moet je anders, weer terug.

vrijdag 2 juni
Als Gerard terug is van zijn tennispartij gaan we naar Siesta Beach. Het is behoorlijk bewolkt maar de temperatuur is heerlijk. Er zijn toch wel wat mensen op het strand en in het water. Ik lees mijn boekje uit terwijl Gerard in het water gaat.

 De bewolking wordt steeds donkerder en af en toe horen we wat gerommel. 

Als we ook wat spetters gaan voelen stappen we op, dan maar wat vroeger lunchen.

We lopen langs wat restaurantjes en kiezen voor Captain Curt's Crab & Oyster Bar waar we beiden een clam chowder nemen. Deze is werkelijk fantastisch, misschien nog wel lekkerder dan die bij de visrestaurants in San Francisco. Ook de calamaris smaakt uitstekend.

Intussen is het heel hard gaan regenen en donderen. We nemen dus lekker de tijd om misschien wel te wachten tot het droog is.

Nou, dat gaat niet lukken, het blijft regenen.

Terug naar het strand zit er voor vandaag niet meer in.

Vroeg in de middag zijn we weer thuis waar de stroom ook nog een poosje wegvalt.
We hebben in Amerika nog nooit zoveel regen gehad als hier in de zgn. Sunshine State. Gelukkig valt het meeste toch wel 's avonds en 's nachts.