zondag 2 juni
Weg uit Montpellier.
Om half negen hebben we al ons ontbijtje met koffie op bij de boulangerie en kunnen we op weg. Het was een slechte nacht, veel wakker en om 6 uur al uit de veren.
Gerard blijft nog even liggen voelt zich vreselijk stijf en lopen gaat niet echt soepel.
En weer rijden we over de brug bij Millau maar, zoals ik had beloofd, geen foto's meer. Wel een foto van de bergen eromheen met grote wolkenpartijen.
Onderweg een paar keer gestopt om de benen te strekken. In Rodez bezoeken we de cathedral, waar ook een mis gaande is, dus weer geen foto's.
Koffie gedronken en om twaalf uur aangeschoven voor een overheerlijke pizza. Natuurlijk weer teveel voor mij, noodgedwongen weer een deel moeten laten staan. Jammer hoor, maar ik wil ook geen buikkrampen krijgen. Om vijf uur komen we bij onze overnachtingsplaats aan op een verbouwde boerderij.
De laatste 150km. heb ik het stuur van Gerard overgenomen zodat hij kan zitten hoe hij het minste last heeft van zijn benen. Ons verblijf ligt echt in de middle of nowhere. Geen café in de buurt, ook niet in een volgend dorp, zelfs geen restaurant dat open is. Dan maar bij een kebab shop een fles Orangina gekocht, zodat we vanavond toch nog iets hebben om te drinken en gelukkig hebben we nog wat kaasstengels om te eten.
maandag 3 juni
Een dag eerder dan was gepland komen we bij ons volgende ruiladres in Luc-sur-Mer. De eigenaars hebben ons aangeboden om een dag eerder te komen zodat we elkaar ook lijfelijk kunnen ontmoeten, want wel zo leuk is. Vooral voor hen want dit is voor hen, als nieuwkomers op het platform, misschien een beetje wennen. Voor ons is dit namelijk al het 29e huis waar wij in mogen verblijven.
Het is een lange reisdag. We vertrekken om half negen en doen rustig aan want we worden pas na zes uur vanmiddag verwacht.
Bij Montsorreau stoppen we even voor koffie en zien aan de oever van de Loire een hele grote groep militairen staan. Zo te zien is er een feestje en bij navraag aan de militair met de gevaarlijk uitziende mitrailleur maar wel met een nog heel puberaal uiterlijk, die natuurlijk heel gebrekkig Engels spreekt, is er inderdaad iets gezelligs maar wat werd me toch niet helemaal duidelijk. Wat de reden was dat er zulke bescherming moest zijn, ook niet.
We picknicken voor het eerst deze reis en dat is wel weer eens lekker. Hopelijk gebeurt dit de laatste twee weken wel vaker. Onderweg kopen we een heerlijke frambozentaart, dat hopen we tenminste, want wij zullen hem niet proeven.
Om iets over zessen zijn we ter plaatse en ontmoeten onze mede ruilers. We maken een rondje door het huis en als zij vertrekken naar hun dochter on daar te eten en slapen, stellen wij voor om de taart mee te nemen en ervan te genieten met hun dochter.
Wij gaan even later naar de kust, wel 200 meter hier vandaan, om te kijken of we ook iets kunnen eten. In verband met de festiviteiten van 6 juni, is het overvol in de restaurantjes aan Sword beach, want zo heette het hier zo'n 80 jaar geleden. We vinden zowaar toch een plekje voor ons avondeten, wat ons trouwens niet erg kon bekoren en gaan weer richting huis. Wat tassen uitladen en vanavond tennis kijken.
dinsdag 4 juni
We hebben lekker geslapen en worden wat later dan gewoonlijk wakker. Voor het ontbijt gaan we naar de boulanger die hier aan de boulevard zit, helaas hebben zij geen mogelijkheid om het ontbijt daar te nuttigen en gaan we op de boulevard zitten met onze wraps en broodje.
We zien vandaag regelmatig grote gevechtsvliegtuigen overvliegen en ook rijdt er veel politie op motoren langs, ook je jeeps zijn volop aanwezig. Alles natuurlijk voor de grote viering van de 80 jarige herdenking van D-Day.
Wij rijden eerst naar Lion-sur-Mer en lopen daar wat langs de mooie strandvilla's en kleine strandhuisjes op het strand.
Dan verder naar Ouistreham en nemen een kijkje bij het grote bunkermuseum, tenminste de buitenkant.
De bunker bestaat uit vijf etages en natuurlijk geen lift. Dat trek ik niet vandaag. Het is hier een drukte van belang, we horen veel Engelstaligen en ook hordes Nederlanders met jeeps en uitgedost in legerkleding die deze week hierheen zijn gekomen voor de festiviteiten.
Het leeft hier echt en hopelijk werkt het ook door bij de vele jongeren, die hier bij aanwezig zijn en worden ze bewust van wat er 80 jaar geleden voor ieders vrijheid is gestreden en ook veel is geleden.
Bij een uitspanning aan de kust drinken we koffie en loop ik nog even het strand op. Ook hier staan veel strandhuisjes.
Rond vier uur krijgen we te horen dat de ruilers zijn gearriveerd bij ons huis. Laten we hopen dat zij het erg naar hun zin zullen hebben en dat het weer een beetje meezit.
woensdag 5 juni
Veel festiviteiten vandaag. Allereerst een optocht van militaire voertuigen, tenminste...
Wij staan, net als veel mensen met ons te wachten langs de weg, camera's in de aanslag. Na een uur komen er dan eindelijk zes jeeps voorbij. Vervolgens, na nog bijna een uur, helemaal niets meer.
We gaan weg om ergens te lunchen want ze zijn hier stipt, van twaalf tot twee en dan dicht. We vinden en plekje in Courseulles-sur-Mer en gaan zitten, even later komen er diverse militaire voertuigen ook aan om hier te eten.
Gelukkig waren wij op tijd want nu zit het hele etablissement vol.
Na het eten rijden we het plaatsje nog door en komen zo bij de kust en zien dan nog meer oorlogsmateriaal.
Nog wat dorpjes afgereden en komen zo ook bij een nagemaakt kampement, met allerlei apparatuur en mensen in kleding uit die tijd, de vrachtvliegtuigen vliegen af en aan en dat maakt het geheel wel net echt. Om half vier is er een manifestatie bij het standbeeld van de Scottish piper. Wat een drukte, lange files, maar we vinden toch een parkeerplekje en lopen verder naar het plein aan het strand. Veel mensen gaan al weer de tegengestelde richting op. We zullen toch niet te laat zijn maar nee, het is nog een drukte van belang op het plein en na vele kransen gelegd te hebben door uiteraard belangrijke mensen, gaan de doedelzakspelers dan eindelijk van start met het welbekende nummer Scotland the brave. Helaas blijft het bij één nummer en kunnen we weer terug. Wat een hoop heisa om weinig. Als het morgen ook zo verloopt ga ik liever iets anders doen.
Wij gaan thuis nog heerlijk op het terras in de zon.
donderdag 6 juni
D-Day. Al heel vroeg komen de vliegtuigen hier weer overvliegen. Als we zo ver zijn om weg te gaan, gaan we als eerste naar Lion-sur-Mer want daar zijn van tien tot vier allerlei festiviteiten volgens het programmaboekje. Op het plein tegenover het stadhuis staan twee jachtvliegtuigen waar veel belangstelling voor is. Wij gaan intussen een kop koffie drinken en wachten nog even af tot er iets gaat gebeuren. We lopen een half uurtje later weer terug naar het pleintje en wachten daar tot er iets gaat komen. Het is een drukte van belang maar meer dan mensen die naar de vliegtuigen komen kijken gebeurt er niet. Dan maar richting de Pegasusbrug in Bénouville, daar moet er toch echt wel wat gebeuren. Ook hier is het druk en staan er auto's langs de weg geparkeerd en kunnen we niet verder. We stappen uit en zien diverse muziekkorpsen opgesteld staan, veel militairen en kadetten. Ook hier duurt het weer lang voor er echt iets gebeurt, maar het is het wachten waard want als het los gaat, dan gaat het ook los. Veel bagpipe-korpsen, mooi uitgedost en uit diverse landen afkomstig. Zij, en een grote hoeveelheid militairen marcheren allemaal richting de Pegasusbrug.
Omdat het hier wel erg druk was en er geen doorkomen was om ergens wat eten te bemachtigen, rijden we naar Caen. Hier is het rustig en vinden we genoeg restaurants om uit te kiezen.
Als we later naar huis rijden komt onze sticker, die door Jos speciaal voor ons is aangevraagd, heel goed van pas en kunnen we doorrijden zonder in de lange rij te moeten staan voor controle.
vrijdag 7 juni
Vandaag zijn er festiviteiten in Luc-sur-Mer. Voor het zover is, moet er eerst gewassen worden. Rond drie uur gaan we richting boulevard, via het winkelstraatje. Leuke winkeltjes, barretjes en een galerie met heel leuke schilderijen waarvan ik er best een zou willen kopen. Van de week maar even binnen kijken.
Op de boulevard is het druk maar één tafeltje in de zon is er nog vrij voor ons. Om vier uur is er de jeepparade, leuk maar ik heb al zoveel jeeps gezien de afgelopen dagen dat ik het even voorbij last gaan. Als later blijkt dat de colonne langs het strand rijdt, ga ik toch maar even kijken, het blijft een mooi gezicht, al die jeeps en motoren, zeker met het strand als achtergrond.
Op weg naar huis gaan we ook nog naar het parkje waar muziek wordt gemaakt, met alweer een doedelzak speler en veel blazers.
zaterdag 8 juni
Eerst een ontbijtje scoren en dan verder naar Colleville-Montgommery waar een parade plaatsvind. We komen precies op het goede moment aan en kunnen de auto vlakbij de straat, waar de optocht voorbij komt, parkeren.
Ook hier weer tientallen jeeps en zelfs een heus vrouwentrio die, heel toevallig bij ons kruispunt een stop maakt en oude liedjes laat horen.
Als dit alles over is gaan we naar Bayeaux, want daar zou een bric-a-brac zijn, maar het adres dat in het boekje staat komt niet op onze gps door. Wij vinden het dan ook niet. Dan maar naar het centrum, ook niet verkeerd hoor. Er is markt en dat pikken we even mee, dan verder afdalen in het leuke straatje met heel oude vakwerkhuizen op zoek naar een lunchplekje.
We wandelen ook nog even om de grote kerk heen en zien aan de achterkant een heel grote mooie boom staan, waarvan de stam beschilderd is.
Als we dit gehad hebben lopen we weer terug naar waar de auto staat en gaan op zoek naar een super voor wat extra broodbeleg en nieuwe eitjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten