Volgens de nagelstyliste, waar ik vanochtend een bezoekje breng, is het hier heel normaal dat er bijna geen zon te zien is en iets verderop wel. Nou fijn dan.
Als ik bij haar klaar ben gaan Gerard en ik dan maar weer weg van de kust, op naar Tecate (Mexico).
En inderdaad, we zijn amper op weg en daar is de zon.
Als we de auto bij de grensovergang parkeren en uitstappen is dat ook duidelijk voelbaar. Het kwik is hier gestegen tot 36,5o C.
We gaan lopend de grens over en lopen wat straatjes door.
We zijn zowaar weer de enige buitenlanders hier, hoe anders dan Tijuana. Niet dat we daar ooit geweest zijn en dat willen we ook graag zo houden. Iedereen die we ernaar vragen raad het ons af om daar heen te gaan, het schijnt daar bijna een gekkenhuis te zijn.
Ook hier weer diverse tandartspraktijken, al schijnen de Mexicanen er zelf erg weinig gebruik van te maken, getuige hun vaak erg scheve gebit of tandenloze monden.
Bij de plaatselijke super kopen we wat te drinken en een zakje nootjes om dit in het parkje te verorberen.
Weer terug bij de grens blijkt er wat verwarring te zijn over een I-94 formulier dat bij ons visum hoort. Formulier? Hebben we nooit gehad. Opeens schiet me een artikel dat ik heb gelezen te binnen, dat het betreffende formulier sinds enige tijd niet meer in geprinte vorm wordt uitgegeven. Dat had hij toch ook moeten weten? Nog even duidelijk vertellen waar we Amerika in maart zijn binnengekomen en waar we nu verblijven en we mogen het land weer in.
Als we terugrijden naar San Diego zien we al van verre dat er inderdaad, alleen boven onze omgeving, een smalle band bewolking hangt (en dat al dagen). Zitten wij even goed hier.
dinsdag 16 juni
Nadat we een Skype gesprek hebben gevoerd met vrienden in Den Haag gaan we richting zon. Die vinden we een paar mile verder. We rijden naar Alpine, een leuk dorp dat doet vermoeden dat je ergens in de bergen zit maar het ligt slechts op 300 meter hoogte. We halen bij Albertson's iets te eten zodat we eindelijk een keer kunnen picknicken. Bij gebrek aan een koelbox moet het wel iets zijn dat tegen deze warmte bestand is ondanks dat we er een vroege lunch van maken. We vinden iets waar we erg nieuwsgierig naar zijn, met een flesje Ice Coffee, wat muffins en een bak aardbeien hebben we genoeg om te overleven.
Het is hier een stuk warmer dan aan de kust dus raadplegen we de kaart en vinden een meer wat ons wel aanstaat om daar te gaan lunchen. Het pakt echter anders uit want het meer is geweldig maar we kunnen er alleen bijkomen als we een camping opgaan en waar blijkt dat zwemmen in het meer is verboden. Laat maar.
We vinden wel iets anders. Onderweg zien we een verwijzing naar Flinn Springs, misschien is dat wat.
Het blijkt zeker wat te zijn. Bij de ingang zien we een briefje dat we als toegangsprijs drie dollar in een envelop moeten doen en in de bus stoppen.
Ik pak dus drie dollar uit de portemonee en geef die aan Gerard. Hij leest nog iets verder de aanwijzingen door en komt tot de ontdekking dat wij helemaal niet hoeven te betalen omdat wij ouwelullen korting krijgen want we zijn ouder dan 62 jaar.
Dit park biedt buiten heel veel picknicktafels en bomen, niet erg veel anders maar dat geeft niet, lekker rustig dus.
Het is pas half twaalf maar lunchen moeten we want anders wordt alles te warm. De pakketjes met crackers, kaas en worst blijken goed te doen en omdat we er vier hebben gekocht, ook ruim voldoende.
We lopen het park nog even door en soms verwacht je elk moment Paulus de Boskabouter en Oehoeboeroe tegen te kunnen komen.
Als we weer richting SD gaan zien we dat er inderdaad nog steeds een wolkenband over ons deel hangt, toch gaan we naar de baai en op een bankje eten we de rest van onze lunch op en drinken ieder een klein flesje wijn.
De zon laat zich steeds meer zien en we gaan dan toch nog maar iets ondernemen. We rijden richting Point Loma en zowaar schijnt hier de zon een beetje.
Als we op het hoge punt bij de vuurtoren komen hebben we een groots overzicht over de baai waar marineschepen af en aan varen, de Coronado brug en de skyline van San Diego.
Het grote lege deel op de foto hieronder is het Naval Air Station op het Coronado eiland.
Hier kan je ook goed zien dat er diverse stukken zijn met zon en wolken en weer zon.
De vuurtoren is trouwens ook van binnen te bezichtigen.
We zijn zowaar weer de enige buitenlanders hier, hoe anders dan Tijuana. Niet dat we daar ooit geweest zijn en dat willen we ook graag zo houden. Iedereen die we ernaar vragen raad het ons af om daar heen te gaan, het schijnt daar bijna een gekkenhuis te zijn.
Ook hier weer diverse tandartspraktijken, al schijnen de Mexicanen er zelf erg weinig gebruik van te maken, getuige hun vaak erg scheve gebit of tandenloze monden.
Bij de plaatselijke super kopen we wat te drinken en een zakje nootjes om dit in het parkje te verorberen.
Weer terug bij de grens blijkt er wat verwarring te zijn over een I-94 formulier dat bij ons visum hoort. Formulier? Hebben we nooit gehad. Opeens schiet me een artikel dat ik heb gelezen te binnen, dat het betreffende formulier sinds enige tijd niet meer in geprinte vorm wordt uitgegeven. Dat had hij toch ook moeten weten? Nog even duidelijk vertellen waar we Amerika in maart zijn binnengekomen en waar we nu verblijven en we mogen het land weer in.
Als we terugrijden naar San Diego zien we al van verre dat er inderdaad, alleen boven onze omgeving, een smalle band bewolking hangt (en dat al dagen). Zitten wij even goed hier.
dinsdag 16 juni
Nadat we een Skype gesprek hebben gevoerd met vrienden in Den Haag gaan we richting zon. Die vinden we een paar mile verder. We rijden naar Alpine, een leuk dorp dat doet vermoeden dat je ergens in de bergen zit maar het ligt slechts op 300 meter hoogte. We halen bij Albertson's iets te eten zodat we eindelijk een keer kunnen picknicken. Bij gebrek aan een koelbox moet het wel iets zijn dat tegen deze warmte bestand is ondanks dat we er een vroege lunch van maken. We vinden iets waar we erg nieuwsgierig naar zijn, met een flesje Ice Coffee, wat muffins en een bak aardbeien hebben we genoeg om te overleven.
Het is hier een stuk warmer dan aan de kust dus raadplegen we de kaart en vinden een meer wat ons wel aanstaat om daar te gaan lunchen. Het pakt echter anders uit want het meer is geweldig maar we kunnen er alleen bijkomen als we een camping opgaan en waar blijkt dat zwemmen in het meer is verboden. Laat maar.
We vinden wel iets anders. Onderweg zien we een verwijzing naar Flinn Springs, misschien is dat wat.
Het blijkt zeker wat te zijn. Bij de ingang zien we een briefje dat we als toegangsprijs drie dollar in een envelop moeten doen en in de bus stoppen.
Ik pak dus drie dollar uit de portemonee en geef die aan Gerard. Hij leest nog iets verder de aanwijzingen door en komt tot de ontdekking dat wij helemaal niet hoeven te betalen omdat wij ouwelullen korting krijgen want we zijn ouder dan 62 jaar.
Dit park biedt buiten heel veel picknicktafels en bomen, niet erg veel anders maar dat geeft niet, lekker rustig dus.
Het is pas half twaalf maar lunchen moeten we want anders wordt alles te warm. De pakketjes met crackers, kaas en worst blijken goed te doen en omdat we er vier hebben gekocht, ook ruim voldoende.
We lopen het park nog even door en soms verwacht je elk moment Paulus de Boskabouter en Oehoeboeroe tegen te kunnen komen.
Als we weer richting SD gaan zien we dat er inderdaad nog steeds een wolkenband over ons deel hangt, toch gaan we naar de baai en op een bankje eten we de rest van onze lunch op en drinken ieder een klein flesje wijn.
De zon laat zich steeds meer zien en we gaan dan toch nog maar iets ondernemen. We rijden richting Point Loma en zowaar schijnt hier de zon een beetje.
Als we op het hoge punt bij de vuurtoren komen hebben we een groots overzicht over de baai waar marineschepen af en aan varen, de Coronado brug en de skyline van San Diego.
Het grote lege deel op de foto hieronder is het Naval Air Station op het Coronado eiland.
Hier kan je ook goed zien dat er diverse stukken zijn met zon en wolken en weer zon.
De vuurtoren is trouwens ook van binnen te bezichtigen.
We wandelen nog wat verder en hebben de mooiste uitzichten.
Ook goed te zien vanaf dit hoge punt is het Fort Rosecrans National Cemetery, waar duizenden militairen begraven zijn.
Het J.R. Cabrillo Monument.
Op de terugweg maken we bij de begraafplaats nog een stop.
Het is hier echt te gek en we komen zeker deze maand nog een keer terug als het echt zonnig is.Het was een heerlijk dagje, zonder mist of bewolking. Vanmiddag geluierd op het strand.
Zoals iedere avond is er ook nu weer vuurwerk te zien vanaf ons balkon. Het duurt maar vijf minuten maar dat is lang zat.
Ik heb het statief met camera klaargezet om het nu maar eens te filmen en om kwart voor negen is het zover.
donderdag 18 juni
Gisteren via internet kaartjes besteld voor de dierentuin waar we vandaag heen gaan.
Als we om negen uur het park binnenlopen worden er net een stuk of zes ara's losgelaten als openingsceremonie. Ze vliegen over het publiek naar een plek verderop in het park. Ik ben er niet op bedacht en ook heb ik geen goede plek om hier foto's van te maken, maar dat geeft niet en komt nog veel meer moois.
Als eerste zien we de reuzenschildpadden die, volgens een vrijwilliger van de zoo, al ver boven de 100 zijn.
Hij laat een foto zien uit 1922 toen de schildpadden hier aankwamen. Ze hadden toen al een aardige leeftijd. De man geeft ons het advies, nadat Gerard heeft gevraagd wat we zeker niet mogen missen, om als eerste naar de reuzenpanda's te gaan want als het drukker wordt staat iedereen zich daar te verdringen. We volgen zijn raad op.
Wat een mooie dierentuin is dit, veel niveauverschil, dus we klimmen en dalen wat af.
Je kunt zelfs met een kabelbaan over het park heen of met dubbeldekkers rondrijden.
Alleen al voor de diverse soorten planten en bomen is het de moeite waard om een bezoek aan dit park te brengen.
Om te laten zien hoe groot sommige soorten zijn heb ik voor de verandering juist gewacht tot er mensen bij staan.
Er zijn ook veel jonge dieren te zien. Een nijlpaard met jong.
Een jonge Cerval.
Stokstaartjes.
Sommige dieren proberen zich te verstoppen en soms lukt het ze ook heel erg goed.
Door het hele park heen staan sculpturen van dieren waarop kinderen kunnen spelen of bij kunnen poseren voor een foto.
Kleine en grote vogels.
Tasmaanse duivel met een bot.
Na vijf uur ronddwalen gaan we weer richting huis, waar we de stoelen op het balkon uitproberen.vrijdag 19 juni
Een stuk van de Historic Highway 101 gereden. Van La Jolla tot aan Carlsbad.
Als we vertrekken is de mist hier grotendeels al opgetrokken en de lucht blauw, maar verder langs de kust blijft de mist hangen maar wel een heerlijke temperatuur.
De mist wil hier nog steeds maar niet wegtrekken en gaan we na koffie te hebben gedronken weer terug naar het zuiden. Bij La Jolla maken we een stop bij Children's Pool waar zeehonden, pelikanen en heel veel aalscholvers zitten.
Wat is het toch jammer dat hier langs de kustlijn geen terrasjes zijn net als in Nederland want we willen intussen wel wat drinken en inmiddels zijn we ook wel toe aan iets te eten.
Dan maar op het terras van het museumcafé iets eten. Hier zitten we ook best wel lekker maar met uitzicht op een kerk i.p.v. de oceaan.
Eigenlijk willen we nog een kijkje nemen op Point Loma nu het zo helder is, maar de drukte op de weg doet ons anders besluiten. Dat moet dan maar wachten tot een doordeweekse dag met minder files.
zondag 21 juni
Vaderdag vandaag dus een Skypegesprekje met het thuisfront. Fijn om ze weer even te zien en te spreken.
Erna gaan we een wandelingetje maken, want om iets te ondernemen op de zondagmiddag is geen goed idee, en zeker niet met vaderdag hebben we begrepen. Veel te druk overal, dus dat stellen we uit tot morgen of zo.
Vanavond kijken we een film over het welbekende Gustav Klimt schilderij het portret van Adèle.
2 opmerkingen:
Hele mooie foto's weer!!
Wat een vreemd verschijnsel, die mist clusters!!
Komt (gezien het kaartje) dus regelmatig voor!
Tot volgende week maar weer!
Hoi Jose,
je kunt aan de foto's wel zien dat jullie San Diego leuk vinden.
Een reactie posten