Californië 8 - 14 juni 2015 (week 12)

maandag 8 juni
Vandaag bezoeken we Old Town voor de tweede keer, nu met camera.

We nemen ruimschoots de tijd om alles nogmaals te bekijken.

Ook het huis dat te koop staat bekijken we nog eens goed.

Wat de prijs betreft, de man zat er niet ver naast, vraagprijs slechts $ 649.900.

Na de luch gaan we naar Mission Boulevard. Een smalle strook met aan de ene kant de baai en aan de andere kant de oceaan. Er tussenin slechts één brede straat met aan weerszijden een smal straatje, breder is het hier niet.
Het is druk aan het Mission strand en op de terrasen en helaas ook behoorlijk bewolkt, in tegenstelling tot de andere kant van de baai maar dat deert blijkbaar niemand.
Er is hier van alles te doen, speelhallen, fietsenverhuur, roller coaster, wat flaneren langs de terrasjes of gewoon op het strand liggen. Wij kiezen voor een leuk plekje op een terras en bekijken de voorbijgangers.

woensdag 10 juni
Het ziet er niet naar uit dat de zon zich aan de kust laat zien en we gaan daarom landinwaarts, richting Julian. Ooit waren we hier eerder en weten dus dat het een hele mooie omgeving is. We hebben goed gegokt, de zon schijnt iets van de kust af volop.  We nemen de route via Ramona omdat daar in de buurt Potato Chip Rock is en die wil ik wel zien. Volgens de site die ik heb bekeken is de hike erheen niet zo moeilijk, dus ook voor mij wellicht haalbaar. We benaderen de rots via een andere route als op de meeste sites aangegeven  maar wat geeft dat, we zijn niet de enigen die deze route nemen. Het begint goed, vrij vlak terrein en geasfalteerd. Helaas duurt dat maar even. De weg gaat al snel heel erg steil omhoog en schaduw is nergens te vinden. Gerard heeft uitgerekend dat de hellingspercentage gemiddels 10% is, steil dus. Nadat ik  (wat achteraf blijkt pas 1/3 van de hele afstand) echt niet meer verder kan besluit Gerard het wel te proberen en neemt de camera mee. Misschien, als ik eenmaal weer lucht heb en mijn hartslag weer normaal is, volg ik hem. Nou, niet dus. Het wil echt niet meer en als ik me dan ook nog draaierig voel besluit ik maar op een rots te blijven zitten wachten tot Gerard terug is. Volgens mij heb ik goed gekozen want na enige tijd komen er mensen terug van de top en die zijn er niet al te fris aan toe, zelfs jonge mensen en kinderen hebben moeite met de steile weg en moeten regelmatig even rusten. Sommigen lopen zelfs enige tijd achteruit naar beneden omdat het te veel vergt van de spieren. Gerard's terugkomst duurt een stuk langer dan ik verwacht en bijna een uur later komt hij, zeer verhit en vermoeid weer terug. De weg naar de top blijkt dus vele malen langer en moeilijker dan is aangegeven.
Ben je dan eenmaal boven dan kan je natuurlijk wel ver weg kijken.

Met deze foto's kwam Gerard terug. Wie deze man is, weten we niet maar is alleen om aan te geven hoe groot het overhangende deel is.

We lopen langzaam weer omlaag naar de auto en gaan verder richting Julian waar we wat rondkijken, lunchen en, omdat hier haast in iedere winkel zelfgebakken taarten worden verkocht, kopen wij een rabarbertaart voor bij de koffie (dat blijkt geen verkeerde keus). Via een andere weg gaan we weer terug richting San Diego.

donderdag 11 juni
Nog steeds bewolkt maar we gaan toch naar het strand en weer is het op sommige plekken erg druk.

Allemaal schoolkinderen die spelletjes spelen of zeekajakken.

We zijn in La Jolla waar de huizen tot op het strand gebouwd zijn. Parkeerplekken genoeg, en gratis, tot vlak aan het strand.
Langs de parkeerplaats en de grasvelden staan heel diverse, veelal grillig gevormde bomen.

Gratis douches, w.c.'s vuurkorven en toezicht. Er zijn echter ook een paar dingen die bij ons nou weer wel, maar hier niet mogen zoals alcohol op het strand, glaswerk en roken.

Wel een beetje jammer dat ze hier geen terasjes of strandtenten hebben. Als je een dagje naar het strand gaat moet je er daarom wel aan denken om zelf alles mee te nemen.

We hebben hem al vanaf de weg gezien maar bekijken hem ook nog eens van dichtbij, de Mormoonse tempel. 

Wat een suikertaart, strak, wit en schoon, net als de beplanting eromheen (niet wit natuurlijk maar groen) en zo ook de bezoekers van dit genootschap, wit overhemd met stropdas, een colbert hoeft dan weer niet.

De tempel is niet open voor bezoek maar we kunnen wel de hal inkijken en daar zien we ook mannen staan maar dan helemaal in een wit pak, met colbert. Heel steriel allemaal.

Vlak bij ons complex staat ook een leuke kerk, een Servisch Ortodoxe.

Als we rond vier uur weer thuis komen en de auto uitstappen gaat de zon schijnen, nou ja zeg. Hopelijk luidt dit een weersverandering in en is het morgen ook hier zonnig.

zaterdag 13 juni
Om negen uur moeten we op het vliegveld zijn voor een ontmoeting met Don uit Portland. De eigenaar van het laatste huis waar wij onze vijf maanden Amerika zullen afsluiten. We komen iets vroeger aan en dat is maar goed ook want Don blijkt er ook iets eerder te zijn. We herkennen hem aan zijn oranje baseballpet die hij voor deze ontmoeting heeft opgezet.
We rijden naar Seaport Village voor een kop koffie maar nemen eerst een kijkje bij de viskraampjes die op de pier staan.

Het is nog steeds zwaar bewolkt maar niet koud zodat we toch buiten kunnen zitten. Af en toe komt er toch wat blauw tussen het grijs door piepen en hopelijk zet dat door.
We spreken het één en ander over onze huizenruil door en bekijken de kaart en folder die Don voor ons heeft meegenomen. We brengen hem een paar uur later weer terug naar het vliegveld.
De dag is nog lang niet voorbij en daarom gaan we richting Coronado over de gebogen Coronado brug. Bij Imperial beach lopen we de pier op waar veel, vooral Aziatische, mensen staan te vissen.

Het wordt steeds blauwer en we zoeken een plekje om van de zon te genieten met uitzicht op de brug. Je kunt van hier af goed zien hoe hoog hij is.

Iets verderop zien we een arend op een nest zitten.

Nou ja nest, het is eigenlijk niet meer dan een dikke plank met wat sprieten erop. Even later komt er nog één op een paal zitten die net een grote vis heeft gevangen.

Als we richting huis rijden is het eigenlijk nog zo lekker dat we toch nog maar even een bankje opzoeken aan het water van Mission Bay, net over de brug bij ons verblijf (rechts achter de hoge boom).