Curaçao > Florida 1 - 7 april (week 3)

zaterdag 1 april
Gebruikelijke ritueel vandaag. Vanavond dineren aan de overkant waar we al eerder waren. Ook nu weer heerlijk eten en een zanger die fijne nummers zingt. Kinderen spelen er heerlijk op het naastgelegen speelterreintje en moeders zitten er gezellig bij te kletsen met elkaar.
Helaas gaat het er bij ons in NL aanmerkelijk minder relaxed aan toe, zo jammer toch.

zondag 2 april
Na het ontbijt gaan we naar buiten en ook hier is het erg stil op de zondagmorgen.
We nemen een kijkje bij de waterkant en zien krabben en nog wat andere vreemde wezens. Omdat ik mijn grote meisjescamera in de kluis heb liggen kan ik geen goede foto maken omdat het net iets te ver weg is.
Als we langs de ingang komen die toegang biedt tot de restaurants aan de waterkant zien we dat het wel erg leuk is hier en besluiten vanmiddag hier terug te komen om de lunch te gebruiken.
We drinken koffie aan de Handelskade en lopen nog even wat straatjes door en zien dat hier een McDonald's is waar we misschien wel beter op het internet kunnen. Helaas is hij dicht en openingstijden staan nergens beschreven. Jammer, misschien vanmiddag nog eens proberen.
Om twee uur gaan we naar onze kamer want Gerard wil sport zien en daarna gaan we eten. Dit keer neem ik de grote camera wel mee. We gaan naar een van de restaurants aan het water en  nemen een tafeltje aan de kant. De golven slaan behoorlijk heftig tegen de stenen aan maar we blijven droog.
Een Caesar salade met kip voor mij en voor Gerard een Red Snapper.

Twee dames die hier ook willen lunchen schrikken van de hoge golven en besluiten een tafeltje verder van de kant te kiezen. Wat een schijters denk ik op dat moment, maar als we eenmaal halverwege ons eten zijn komt er dan toch een golf aan die ons weet te bereiken. Tafel nat, ik doorweekt maar gelukkig zat mijn camera veilig in de hoes en kon ik ook op tijd mijn gsm redden. Ik verbaas me wel over dat het lekker warm water is, in ieder geval warmer dan mijn douche vanochtend.

Dit was dus ons tafeltje.

We verkassen naar een andere tafel en vervolgen onze lunch, die wonderwel grotendeels gespaard is gebleven, en kunnen er alleen maar smakelijk om lachen.

Na de lunch nog even kijken of die vreemde wezens er nog zitten, helaas ze zijn er niet meer, alleen nog wat krabben.

Waarschijnlijk zitten ze er alleen in de ochtend als het nog relatief koel is.
Ons hotel achter eetcafé De Buren. Helemaal bovenin de 3e en 4e raam van rechts is onze kamer.

 

Geen muurschildering maar een heus reliëf van de oranje troepiaal. 

maandag 3 april
Auto ophalen die we gehuurd hebben want we willen toch wel iets meer zien van dit eiland.
Gerard regelt het een en ander met de verhuurder terwijl ik nog even ga kijken of ik die vreemde beesten van gisteren nog kan vinden. Minder dan gisteren en op een minder gunstige plek, maar ik heb ze gezien.

Even iets anders vandaag dan het gebruikelijke rondje door Willemstad. We gaan richting noorden en wel naar Grote Knip, een heerlijk klein strandje met bomen en parasols voor de broodnodige schaduw. 

We zetten twee ligbedden in de schaduw van een boom en nemen het ervan.

Even later komt er doodgemoedereerd een leguaan langs kuieren en ook de oranje troepiaal laat zich veelvuldig zien.

De bomen die we op Bonaire zagen en waarvan ik dacht dat het mangobomen waren, blijken kalebas bomen te zijn, volgens de verhuurder van de ligbedden. De 'vruchten' worden gebruikt als shampoo of zeep en zijn niet eetbaar.

Gerard gaat lekker zwemmen en ik loop een poosje door het lage water op zoek naar mooie fotoshots.

Na een paar uurtjes is het weer tijd om op te stappen en te gaan lunchen bij Jaanchie's. 

Jaanchie zelf komt aan tafel zitten om te vertellen wat er allemaal te eten is en, zo belooft hij, als ons bordje leeggegeten is, krijgen we nog een verrassing. 

Nou, de bordjes zijn leeg, het was heerlijk. Inderdaad worden we gehaald voor onze verrassing, uitbuiken in een schommelstoel met een krantje erbij en een lekker ijsje. 

We nemen ook nog een koffie en stappen, nadat we hebben afgerekend, en ook nog een presentje meegekregen hebben, weer op. (Het presentje ben ik inmiddels al weer kwijt).

Bij Watamula nemen we de dirt road naar het Watamula hole waar we eerst even goed moeten zoeken wat we nu eigenlijk moeten zien. De ranger die in de auto aan het begin van de parking staat wijst ons dat we verder moeten en ja hoor, dan zien we het, een groot gat in de grond waardoor de zee met bulderend geweld instroomt en tegen de wanden opklotst.

Via een andere weg rijden we weer naar Willemstad terug en zijn nog op tijd om een glaasje te drinken in het Happy Hour bij 'de Buren'.

dinsdag 4 april
Vandaag bezoeken we nog wat plekjes waaronder Mambo Beach een klein strandje waarvan wij waarschijnlijk niet alles hebben gezien (volgens de foto's die ik ervan op internet zie) want er zijn geen bedjes, terrasjes o.i.d. te vinden.

Daarvoor moeten we waarschijnlijk toch bij de hotels zijn en niet hier langs de weg. Het ziet er allemaal we aardig uit op de foto maar in het echt ligt het hier vol met glas, plastic en wat al niet meer, uitkijken dus als je het water in wilt, zonder schoeisel is dit niet aan te raden. 

Helaas Ina, het is gesloten, dus de Red Snapper hebben we hier niet kunnen proeven.

Vanaf hier zien we een nieuw cruiseschip aansturen op Willemstad. Bizar hoe groot zoiets is, als je het vergelijkt met het Plaza Hotel van zo'n 13 etages hoog.

We rijden nog verder naar Jan Thiel, waar we weinig van de stranden te zien krijgen want alles is hier volgebouwd met resorts. Prachtige omgeving en het ziet er duur uit. Een bezoekje aan een supermarktje onderweg voor koud water draait op niets uit, de Chinese man achter de toonbank verstaat geen Nederlands of Engels en ook gebarentaal haalt bij hem niets uit. Zonder water weer naar buiten waar ik wel een verwijzing zie naar een struisvogelfarm.

Die blijkt niet ver en we worden verwelkomd door een pronkende pauw en kopen een kaartje voor een rondleiding met een safariwagen.

Er zijn hier niet alleen struisvogels en emoes maar ook kleine zwijntjes, mooie duiven en wilde komkommers.

We drinken hier een koffie voor we verder gaan en we bij een kleine openbare baai komen waar het ook gezellig en mooi is, Draaibooi Beach. Hier heb ik geen leguanen gezien maar er waren wel strandkippen.

We eten daarom hier maar een kippenpootje met friet en een overheerlijke sandwich met tonijn, met als drankje erbij een klein flesje witte wijn die geserveerd wordt in een 'yoghurt' koeler.

Op de terugweg rijden we nog door Otrobanda en stoppen er om het Kura Hulanda te bekijken. Een spa hotel dat er meer uitziet als een klein dorpje met smalle straatjes, het slavernijmuseum met dezelfde naam is echter gesloten.
Vanavond koffer pakken en bijtijds naar bed, wekker loop morgen om vijf uur weer af.

woensdag 5 april
Om zes uur staan we bij de autoverhuur waar het shuttlebusje staat te wachten voor het vervoer naar naar het vliegveld. We vliegen met Pawa (nooit eerder van gehoord) via de Dominicaanse Republiek naar Miami. De rij is lang en het schiet niet op. Als we eenmaal aan de beurt zijn is het kwart over zeven terwijl er op onze instapkaart staat dat het boarden om kwart vóór zeven is. Ook als we eenmaal aan boord zijn duurt het nog een uur voor we eindelijk kunnen vliegen. Iedere local heeft zoveel handbagage bij zich dat het gangpad volstaat met koffertjes en tassen. wat een chaos, er lopen nog net geen kippen door het gangpad.
Dat men dat niet bij het inchecken een beetje in de hand houdt wreekt zich nu. De crew besluit uiteraard dat alles eerst een veilig plekje moet krijgen in het ruim voor we de lucht in kunnen.
Vertraging al met al ruim een uur.
Als we de tussenlanding op Santo Domingo hebben worden we met spoed naar de volgende vlucht geleid, eerst weer controle, schoenen uit, laptops open, enz. enz. Opschieten mevrouw, de vlucht wacht speciaal op u. Ja hallo, ik heb die vertraging niet veroorzaakt. Ik krijg niet eens de tijd om mijn veters te strikken.
O.o, probleem nummer zoveel, en alweer het ontbreken van een retourvlucht. Na wat heen en weer bellen, vragen, mogen we dan toch verder. Als laatste stappen we in het vliegtuig wat heerlijk rustig is maar we stijgen nog steeds niet op, het wachten is op iets wat niet benoemd wordt maar hoogst waarschijnlijk zijn het onze koffers, die nog uit het andere toestel tussen alle pakken, koffers en zakken gevist moeten worden. Door al dat wachten, rennen en vliegen hebben we niet eens een kop koffie of iets te eten kunnen kopen. Gelukkig krijgen we een soort van ontbijtje in het vliegtuig. Aangekomen op Miami is het nog een takkeneind lopen voor we bij de douane zijn, en die nemen, zoals gewoonlijk de tijd. Het duurt een uur voor we aan de beurt zijn, nadat we maar van rij gewisseld zijn want er was ook nog wisseling van de wacht. De douanier die we treffen is gelukkig niet al te chagrijnig, en ook geen problemen met een niet geboekte retourvlucht of mijn vingerafdrukken dit keer, en krijgen we een stempel voor zes maanden, dank u en tot ziens.
Eén voordeel is er dan weer wel, de koffers kunnen we direct van de band halen en doorlopen naar het platform waar we een shuttle naar het hotel moeten vinden. Die komt gelukkig vrij snel en we zijn binnen een klein kwartiertje bij ons hotel.
Koffers op de kamer en een light biertje op het terras aan het water, net wat we nodig hadden.

Omdat we nog geen auto geregeld hebben gaan we lopend op weg naar een restaurant. Volgens de gps van Gerard is dit pakweg een kleine 800 meter, tot we eenmaal op weg zijn en de gps ineens iets heel anders aangeeft, 3½ km. Daar heb ik even geen trek in en mijn voeten beginnen tegen te stribbelen. We moeten dat ook nog eens terug straks. Dan maar iets in het hotel eten.

donderdag 6 april
Een rustig dagje vandaag. Even geen zin om iets te doen en na het ontbijt nestelen we ons dan ook aan het zwembad met een tijdschrift.
Heel lang blijven we de enigen hier maar na een uur of twaalf komen er wat meer mensen even liggen.

Om half twee houd ik het voor gezien en ga mijn koffer opnieuw indelen want ik kan niets vinden in deze chaos. Als dat klaar is komt de laptop weer op schoot om te zien of er nog iets interessants te vinden is. 

Om half vijf gaan we met het shuttlebusje naar het vliegveld om onze huurauto op te halen.

Op de terugweg wat inslaan, waaronder een koelbox voor in de auto zodat we, als we op pad gaan, dingen koel kunnen houden. Bij Dollar General kost ons dat slechts $ 2,50 en daarna gaan we wat eten.

vrijdag 7 april
Vandaag wisselen we van hotel maar eerst gaan we Ocean Blvd. Heerlijke temperatuur om te wandelen langs alle mooie Art Deco hotels en het brede strand.

We drinken nog ergens een glas sinaasappelsap en dan is de parkeertijd weer om. We mogen op dit stuk maar parkeren tot 13.00 uur, daarna niet meer.
Ik vind het wel genoeg ook, ik heb de foto's die ik wil en verder kan het hele geflaneer me gestolen worden.

We stappen weer in de auto en gaan verder naar ons volgende hotel.

Het is druk dus het duurt wel even voor we er zijn. We verkennen even waar het hotel precies ligt en gaan dan eerst een hapje eten en geld tanken. Om tien voor drie stappen we de lobby binnen en melden we ons. O, u bent wel vroeg om in te checken. Hoezo? Tien minuten maar, ja maar de kamer is nog niet klaar en dat duurt nog wel een minuut of twintig. Ook goed, gaan we eerst wat boodschapjes doen. Om vier uur zijn we terug. Sorry, maar uw kamer is nog niet klaar, het duurt nog heel even.
Hè? Ze hadden toch maar twintig minuten nodig en we geven ze er zestig. Excuses, excuses, en na wat gebel met de leiding (niet door ons hoor), krijgen we een gratis upgrade naar een suite en een presentje van het hotel.
We komen in een supergrote kamer terecht en willen voor zo'n upgrade wel vaker een uurtje wachten.