Praia da Rocha (Portugal) 22 - 28 oktober (week 3)

zondag 22 oktober
Gerard is na een nacht van veel hoesten en draaien, vanochtend behoorlijk verkouden opgestaan.
Ach ja, mannen.
We hebben nog geen bevestiging ontvangen van de apartment-eigenaar maar we moeten om 12:00 uur wel weg uit dit hotel. We pakken alles weer in en gaan op ons gemak aan de boulevard koffie drinken met een sandwich als ontbijt.
Gerard parkeert de auto in een mini-spot zoals alleen hij dat kan. Ik maak er net een foto van als er een Engels echtpaar voorbij komt en de volgende conversatie plaatsvindt:
Did they lock you in? - No, I just parked here. - You're just kidding, right? - No, seriously. - Incredible, you must have exceptional skills. Stomverbaasd en vol ongeloof lopen ze  maar verder.

Na een paar uurtjes rustig aan te hebben gedaan en wat andere opties te zijn afgelopen krijgen we bericht dat het ene apartment toch helaas niet meer vrij is. OK.
We vinden echter een leuk hotel direct aan de boulevard met een heel groot balkon met zeezicht en boeken, voorlopig, voor twee nachten.
Nee niet dit hotel, dit kost €900,= per nacht. Maar we hebben vrijwel hetzelfde uitzicht en zien wel hun mooie pand en dat kunnen de gasten hiervan niet zeggen, die kijken op de hoge flats uit.

In het ergste geval blijven we hier en boeken voor Ferry en Hugo gewoon een extra kamer bij in november.
Toch proberen we nog eens een eerder contactadres en komen overeen dat we morgen om 11:00 uur kunnen komen bezichtigen.

maandag 23 oktober
Vannacht slecht geslapen, de discotheek aan de overkant produceerde veel herrie. Vreemd eigenlijk  er zijn nog maar weinig jonge mensen, de meeste mensen die wij hebben gezien zijn van onze leeftijd (pensionado's dus).
Gerard wil niet dat de airco aangaat vanwege zijn verkoudheid en ik wil niet met dichte deur/raam slapen vanwege de warmte. Conclusie, deur open en frisse lucht maar ook herrie komt naar binnen.
Voordeel, vroeg wakker zodat je het strand nog leeg kunt fotograferen.

Alhoewel, veel verschil met gisteravond is er niet, alleen zitten de schaduwen aan de andere kant.

Na het ontbijt wandelen we om 10:00 uur richting het appartement en zien dat er een appartementencomplex aan de buitenkant wordt opgeknapt en van steigers hebben ze hier volgens mij nog nooit gehoord.

We nemen de tijd om eerst nog koffie te drinken vlakbij waar het nieuwe onderkomen moet zijn. Ook hier weer een leuk stuk strand.

We bellen de eigenaresse (80 jaar), die alleen Portugees  spreekt. De barman is zo vriendelijk om bij te springen en regelt dat zij naar ons komt en een koffie met ons zal drinken.
Even later komt ze inderdaad maar iets drinken wil ze toch maar niet. We wandelen met haar naar het appartement en we zijn het er beiden over eens, dit valt zeker niet tegen. Top-floor, twee grote terrassen, zwembad in de tuin met jacuzzi, twee parkeerplekken buiten en één in de ondergrondse garage. Van alle gemakken voorzien. Morgen kunnen we er in en komt haar zoon, die wel Engels spreekt, even langs om alles verder te regelen.
Ook maken we terloops nog kennis met de benedenbuurvrouw, een Nederlandse, die heeft hier een appartement gekocht.
Ondanks dat de eigenaresse alleen Portugees spreekt en wij niet, praat ze honderduit en met handen en voeten-taal begrijpen we elkaar wel een beetje.

dinsdag 24 oktober
Ontbijten, inpakken en uitchecken. We drinken koffie aan de boulevard  en afwachtend van het telefoontje dat het appartement klaar is ga ik met camera het strand op en Gerard gaat de auto wassen. Om half twaalf hebben we afgesproken om elkaar weer te treffen. Ik merk dat ik op dit stuk strand niet verder kan en moet de 86 treden weer omhoog klauteren om een eindje verder weer naar beneden te kunnen.

Sporen in het zand en sporen in de rots.

Hier kan ik tot de afgesproken plek blijven lopen tot ik daar ook weer eens 87 treden omhoog moet.

Helaas moet ik nog een eindje teruglopen maar doe dat op mijn gemak want ik heb nog ruim een half uur de tijd. Als ik op de afgesproken plaats ben komt Gerard ook net aanrijden, wat een timing. We hebben wat tijd over en verkennen alvast waar de supermarkt is en als we net uitgestapt zijn worden we gebeld dat we worden verwacht. We lopen alles langs met de eigenaresse en krijgen de sleutel. De zoon hebben we niet gezien en eventueel contact zal via email plaatsvinden. Zo, eerst de boel maar eens uit de auto halen. Opruimen komt zo wel. Boodschappen doen bij de Lidl, lekker vertrouwd, alhoewel ze hier wel een iets uitgebreider visassortiment hebben. Je kunt hier schelpdieren, garnalen en nog veel meer los uit de diepvries kopen. Zelf het gewicht afmeten.

Nu zijn de restaurants hier over het algemeen goed en goedkoop dus zelf koken zal wel tot een minimum beperkt blijven. Ontbijtje maken we echter wel weer zelf klaar.
Als alles opgeruimd is kan ik ook eindelijk de was, die behoorlijk opgelopen is deze twee weken, in de machine stoppen en ophangen. Het droogrekje is wel een beetje zwakjes en er staat behoorlijk wat wind en ik heb mijn kont nog niet gekeerd of het ligt allemaal plat op de grond. Dan maar het rekje binnen zetten bij de open deur.

Het rekje is niet toereikend voor de hoeveelheid was dus improviseer ik maar met was ook op te hangen in de badkamer en aan de deurtjes in de keuken.

Gezellig is het niet, maar je moet wat. Gelukkig zal het hier snel drogen en de volgende keer maar kleinere wasjes draaien.
Vanaf het terras zie ik dit mooie schip langs varen.

woensdag 25 oktober
Lazy day. Hoe het komt, weet ik niet maar ik ben moe. Het is dan ook begin middag voor we weg gaan naar Alvor. We rijden de smalle straatjes door en vinden een parkeerplek tegenover de overdekte markthal. Net als drie jaar geleden kijken we of we nog iets herkennen.

Er is veel veranderd maar langzaamaan komt alles weer boven van ruim 25 jaar geleden.

Aan de waterkant eten we een vis en kijken nog even bij de markthal wat de openingstijden zijn. We willen dit nog wel een keer zien of er hier ook zoveel veranderd is.

Op de terugweg doen we nog wat inkopen waaronder diverse blikjes sardinen paté om te kijken welke het lekkerst is, een vergelijkend warenonderzoek dus.

donderdag 26 oktober

Vandaag een paar uurtjes aan het strand geweest. Weer 83 treden omhoog om wat te eten. Op dit stukje strand staan er geen restaurantjes, helaas.

We moeten nog even wat water halen en koffie, dat gaat erg snel op bij ons.

Vanavond gaat Gerard een voetbalwedstrijd bekijken van de lokale club Portimonense die vorig jaar naar de hoogste Portugese divisie is gepromoveerd.

vrijdag 27 oktober
Heerlijk op het terras in de luie stoel mijn boek uitgelezen terwijl de wasmachine zijn/haar werk doet.
Vanmiddag rijden we naar de andere kant van de rivier naar het plaatsje Praia do Carvoeiro. Steile straten en een smal stuk strand.

Na een lunch hier rijden we terug via het vissersplaatsje Ferragudo waar we langs de viskorven lopen waar veel meeuwen rondhangen of er nog iets te snaaien valt.

zaterdag 28 oktober
Krantje kopen, sapje drinken en bij een kraampje en nieuwe tas gekocht. 'Do you like Michael Kors' vraagt de verkoopster. Yes, I do. Waarop ze in haar tasje duikt en me een logo van MK wilt geven om op de tas te bevestigen.  Dit sla ik resoluut af want ik weet heus wel dat dit geen echte MK kan zijn maar om er dan ook nog eens logo op te doen en net te doen alsof, vind ik te ver gaan. Ik koop een tas omdat ik hem leuk vind en niet omdat het van een bepaald merk is.

Als we bijna thuis zijn, ontdekken we dat we de krant niet meer bij ons hebben.
We stappen in de auto en rijden terug naar het terras waar we een sapje hebben gedronken en gelukkig hebben ze hem daar gevonden. Mooi, kunnen we toch gezellig de dikke zaterdagkrant lezen in de tuin. Na wat boodschappen, de lunch en een kleine wandeling naar het strand, pakken we dan ook de stoeltjes uit de auto en nestelen ons in de tuin voor onze portie nieuws.