Bij het zoeken op internet kwam ik een andere toegangsroute tegen om bij Red Rock Crossing uit te komen en wellicht dat daar de foto gemaakt kan worden die ik zo graag zou willen maken.
Omdat we eerst een videogesprekje met Ferry hebben heb ik nog net tijd om de vuilniswagen te filmen voor het zover is. Hier kan één man alles aan, hoe handig zou dit zijn om bij ons ook in te voeren.
Ik houd het dan ook maar bij deze ene foto en we lopen terug naar de auto. 
We zitten net in de auto en rijden van de parkeerplaats af als de sluizen breken en er zelfs hagelstenen naar beneden komen. We zien niets meer en stoppen dan ook even langs de kant van de weg.
Als het wat beter zicht is rijden we weg en zijn blij als we het geasfalteerde deel hebben bereikt en het gevaar van vast komen te zitten of niet verder te kunnen vanwege ondergelopen stukken weg, van de baan is.
In de verte zien we de Coffee Pot, Sugerloaf en andere bergen vlak achter ons huis en daar schijnt de zon, het zal me niets verbazen als daar weer geen druppel is gevallen.
Bij Hideaway House gaan we lunchen op het terras met zicht op de indrukwekkende rotspartijen met nog steeds dreigende luchten.
dinsdag 17 september
Het bezoek aan Arcosanti dat we voor vandaag hadden gepland, gaat niet door omdat je dit alleen kan bezoeken met een rondleiding, en dat is nu net wat Gerard vandaag niet kan, lang lopen. Hij heeft zijn teen vreselijk gestoten en zijn halve voet is helemaal blauw. In plaats daarvan gaan we naar Williams.
Hier kan je ook een bier proeverijtje kopen, hoe schattig is dit, zes kleine glaasjes bier in een houder. Wij bestellen echter wat anders.
Bij de rode luifel eten we een Mexicaanse lunch.
Voor deze mooie tankwagen moet hij echt even aan de kant.
De ongemakken zijn helaas nog niet voorbij, sterker nog, ze worden juist erger. Gerard is de laatste tijd niet echt in zijn goede doen, nu is er weer een heftige nekpijn opgekomen, slapen, zitten en bewegen zijn zo pijnlijk dat het niet meer leuk is. Gelukkig zijn de paracetamollen nog niet op, dus slikker maar weer.
De korte trail die wij nog voor ogen hadden schiet er ook bij in vanwege de nog niet geheel genezen voet van Gerard. Hij krijgt het dit keer wel voor z'n kiezen hoor en ik kan alleen maar toekijken hoe hij lijdt.
donderdag 19 september
Slecht geslapen, Gerard door de pijn en ik door het gekreun naast me.
Zo goed en zo kwaad het kan helpt Gerard toch mee om het huis te cleanen, want vandaag is de laatste dag voor we naar het volgende adres gaan en we zijn gewend om geen sporen achter te laten.
Om half elf zijn we klaar, tenminste het huis, de wasmachine staat nog even te draaien en de koffers wachten op de dingen die er als laatste in moeten.
vrijdag 20 september
Verhuizen van Arizona naar New Mexico. Om kwart over acht staan we bij het verhuurbedrijf, duurt iets langer dan gehoopt maar uiteindelijk rijden we om tien over negen weg, gepakt en gezakt.
Gerard's pijn is dusdanig gezakt dat hij wel denkt dat hij zelf kan rijden, dus dan moet hij dan ook maar het hele eind rijden want alleen zijn rijbewijs is genoteerd.
Bij Winslow gaan we van de snelweg af om op het welbekende "Standing on the Corner" hoekje een paar foto's te nemen. Klik hier voor het filmpje van the Eagles met het nummer Take it Easy.
Een paar memory stenen waar mijn oog op viel.
In Gallup lunchen we bij het fraaie El Rancho hotel-restaurant, waar naar ik later achter kom, in het verleden grote filmsterren hebben gelogeerd. het eten is echter niet bijzonder, maar ze hebben wifi en kunnen zo even contact leggen met het thuisfront om te horen hoe Cheryl en Mike zijn aangekomen.
Waarom zijn mannen toch zo eigenwijs en denken dat alles wel kan, zelfs 360 miles (= ruim 579 km) met een stijve nek zodat je haast niet kunt draaien. terwijl ik nergens last van heb en ook had kunnen rijden.
We melden ons bij aankomst bij de buurvrouw die ons de sleutels geeft en het huis globaal laat zien.
Weer heel wat anders dan het huis in Sedona en echt meer een Adobe huis,
Alles halen we uit de huurauto en zetten het binnen, we zijn eigenlijk te moe om de koffers direct uit te pakken, dat komt morgen wel als we de huurauto terug hebben gebracht.
Wat me direct opvalt is dat er wel muggen in huis zijn, daar ben ik niet echt blij mee want ik ben kennelijk een smakelijke hap voor dit soort beesten en het zal mij benieuwen of ze vervelend zijn of niet.
zaterdag 21 september
Wat een rotnacht. Gerard nog steeds niet helemaal in orde en draait constant waardoor ik vaak wakker ben, dan maar vroeg opstaan, ook geen straf hoor want niets lekkerder dan vroeg in de ochtend op het terras zitten met een geweldig uitzicht over de vallei.
Het is nog lekker rustig op de weg als we achter elkaar aanrijden. De auto is snel ingeleverd en dan kunnen we eerst ergens een ontbijtje halen want we hebben nog niets in huis. De keuze valt op een ontbijt bij Ihop en dan wat boodschappen in huis halen.
Ook halen we bij Walgreen's een spuitbus tegen de muggen (ja ik weet het, ik gebruik dit liever ook niet, maar ik heb liever ook geen jeukbulten van die beesten). Als ik thuis de koffers heb uitgepakt en niet meer in de slaapkamer hoef te zijn ga ik aan de slag met de spuitbus, deur dicht en voorlopig niet meer openen.
Ook andere vertrekken waar we nu niet hoeven te zijn neem ik onder handen, hopelijk werkt het snel en zijn we er dan van af. Nou dat blijkt dus bij nader inzien niet zo te zijn. Na enige tijd vind ik wel wat dode exemplaren maar ook muggen van wat steviger kaliber die nog steeds vrolijk rondzoemen. Ik geef het niet op en zal ze achtervolgen tot het hele huis muggenvrij is. Vreemd eigenlijk waar ze nu vandaan komen want elk raam dat open kan is voorzien van een hor en toch stikt het binnen van deze kleine etters.
Als we gaan lunchen nemen we de andere auto, een Ford F150 truck, mee om ook hier even aan te wennen, helemaal mijn ding.
De rest van de middag besteden we lekker rustig aan lezen op het terras en vanavond is het een geweldig schouwspel van de zonsondergang.
Na nog wat muggen te hebben doodgeknuppeld nemen we het ontbijt op het terras, dan douchen en weg. We gaan vandaag naar Santa Fe, onderweg zien we dat er ook nu al hete lucht ballonnen in de lucht zijn.
Als we ergens wat eten is de parkeertijd al weer bijna verlopen en halen we de auto op en gaan we naar Taos. Wel een eind rijden nog maar waarom niet het is nog vroeg in de middag.
Onderweg zien we een canyon waar de Rio Grande stroomt. Het duurt nog wel een paar jaartjes voor hij net zo groot is als zijn grote broer.
Wat een leuke plaats is dit, ik vind het hier leuker dan in Santa Fe. We willen parkeren op een parkeerterrein maar daar kost het $ 10,
wel voor de rest van de dag maar ik denk dat we hooguit één á twee uur zullen blijven dus rijden we weer weg en parkeren een paar straten verder waar, naar onderzoek blijkt, dat het op zondag helemaal niets kost om hier te parkeren. (ja we blijven Hollanders).
Als we langs het museum en woonhuis van Kit Carson komen gaan we hier naar binnen, het kost wel wat overredingskracht van mij want Gerard is nog niet helemaal overtuigd of dit wel leuk zal zijn, maar gaat toch mee.
Nou we hebben er allesbehalve spijt van gekregen want we treffen een medewerker van het museum die een rasverteller blijkt te zijn en zo in zijn rol opgaat dat het bezoek veel langer duurt dan we hadden verwacht en ik zelfs helemaal vergeet om ook nog foto's binnen te nemen, geweldig.
Een bordje dat ik in een winkel zag.
Het bezoek eerder vandaag aan Santa Fe was van zo korte duur dat we dit op een doordeweekse dag nog maar eens over moeten doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten