Albuquerque 14 - 20 oktober

maandag 14 oktober
We hebben de mogelijkheid bekeken om met de trein naar Las Vegas NM te gaan maar vanuit Albuquerque gaat er slechts één trein per dag en die vertrekt pas na twaalven. Dat is een beetje laat als de reis zelf al meer dan drie uur duurt en je ook daar nog even rond wilt kijken en ook nog dezelfde dag terug. Ook dat terugreizen is niet helemaal duidelijk of dat gaat lukken want de site biedt weinig inzicht hierin.

dinsdag 15 oktober
Zoals we gisteren al hadden besloten is een treinreis naar Las Vegas NM geen optie en daarom vertrekken we om negen uur met de auto om ruim twee uur later aan te komen in het oude plaatsje.
De eerste beste tent die we tegenkomen duiken we in om een kop koffie te drinken.

Lopend gaan we hierna naar het treinstation waar we enkele mensen zien wachten op de trein naar o.a. Albuquerque.

Volgens een oudere man waar ik een praatje mee maak is de trein al veel te laat en hij heeft al eens meegemaakt dat de vertraging zelfs vier uur bedroeg. Nu zal het waarschijnlijk 1¼ uur zijn. Goed dat we deze optie niet hebben genomen.

Dat het in niets te vergelijken is met het overbekende Las Vegas in Nevada moge duidelijk zijn, bijna alle winkelpanden staan leeg en als ze niet leeg staan is het een grote chaos wat niet uitnodigt om binnen te gaan.

Als we de belangrijkste straat op en neer lopen gaan we toch ergens naar binnen, het nodigt niet echt uit maar de nood is hoog. We bestellen iets en houden het bij één glas en vertrekken snel weer uit deze ongezellige tent.
Als we op de terugweg weer langs het station komen zien we dat dezelfde mensen nog steeds zitten te wachten en ook wij wachten ook maar even op de trein want die 1¼ uur zijn nu wel om dus kan het niet lang meer duren en ja hoor, daar komt die dan toch eindelijk.

Als de trein wegrijdt zien we dat er een draagbaar krukje is achtergebleven op het perron. Dat heeft de man laten staan waarmee ik eerder een gesprekje had. We pakken het krukje mee en zien dat er een naam en telefoonnummer op vermeld staat. Daar kunnen we misschien wat mee.
Wij gaan ook maar richting ABQ terug en hopelijk zijn we er eerder dan deze trein.

donderdag 17 oktober
Redelijk vroeg vertrekken we naar Kasha-Katuwe Tent Rocks National Monument 

waar we de enige zijn als we via de dirt road van ± 9 mile aankomen bij Veterans' Memorial Scenic Overlook. Hier heb je een geweldig uitzicht over de bizarre rotsformaties.

Op de terugweg parkeren we ook bij het begin van de twee trails die hier te volgen zijn, de Cave Loop Trail is 1,2 miles lang waarvan we een stukje lopen tot het te steil wordt voor mijn doen.

We rijden nog even langs Cochiti Lake en willen dan eigenlijk wel een hapje eten. Vlakbij Algodones is misschien een mogelijkheid, maar als we er langs rijden blijkt alles gesloten en staat er geen één auto, dan maar naar Black Mesa Casino. Hier kijken we even binnen in het restaurant en vertrekken zonder iets te bestellen, wat een droefenis. Maar wat dan?
Al de jaren dat we naar Amerika gaan zijn we nog nooit bij een Cracker Barrel binnengestapt en, als ik alle verhalen mag geloven hebben we echt iets gemist, gezellig, lekker eten enz. Wij dus de navigatie ingesteld op de eerste de beste C.B. en het is druk. We bestellen een diet Coke en voor mij de Days Special, te weten Turkey and Dressing en voor Gerard de Grilled Sirloin Steak.
Wat een deceptie, zo slecht hebben we deze reis nog niet gegeten, dit was eens maar nooit weer.
In het winkeltje hebben we nog wel twee leuke hebbedingetjes gekocht maar ons zien ze niet meer bij deze keten.
Op Nob Hill bij Kelly's Brew Pub, waar we al een paar keer eerder waren, bestellen we wat te drinken en zitten nog lekker een tijdje in de zon. Geen culinaire hoogstandjes maar lekkere IPA biertjes en je zit hier goed.

vrijdag 18 oktober
O jee, het krukje ligt nog in de auto, helemaal vergeten.
Het duurt even voor ik het adres, behorende bij de naam en telefoonnummer kan achterhalen via WhitePages. Bij het telefoonnummer zijn sommige letters van de naam er doorheen geschreven maar, als ik vrij zeker ben van het juiste nummer bel ik de man op om te vragen of hij inderdaad de juiste persoon is waarmee ik dinsdag een gesprekje had op het station van Las Vegas, en inderdaad, hij is het.
Ik vertel dat wij het krukje hebben meegenomen en hem graag willen teruggeven. Jammer dat we een dag te laat zijn want hij heeft gisteren en nieuwe aangeschaft en daarom mogen wij deze houden. We praten nog even en hij wenst ons een goede reis terug en wenst ons nog veel plezier van het krukje, want o, ze zijn zo handig.
Zo mijn goede daad is weer gedaan.

zaterdag 19 oktober
Om iets voor tien uur staan we aan de poort van de Botanic Garden. Bij toeval ontdekten we dat vandaag de toegangsprijs slechts 50% bedraagt. Komt dat mooi uit, we waren toch al van plan te gaan.

Tegen onze verwachting in blijkt het heel leuk te zijn met mooie en vreemde planten die ik nog nooit eerder heb gezien,

maar ook voor kinderen is er van alles te beleven, door een groot deel van het park rijden er talloze treintjes in allerlei formaten.

Diverse groentes en dennenappels is mega formaat. Dit is de binnenkant van een pompoen, zo graat als een behoorlijke huiskamer.

Door de hele tuin heen staan er enorme insecten-, planten- en bloemensculpturen gemaakt van lichtslangen, wat zal dat een mooi gezicht zijn in het donker.

Als ik vraag of er ook avondopenstellingen zijn wanneer deze aan gaan, hoor ik dat dat pas begin november zal zijn. Jammer dan zijn wij al weg.

Op de insecten afdeling kijken we onze ogen uit naar de diversiteit van deze wezens. Ik ben niet van insecten en krijg al snel overal kriebels maar deze zijn zo mooi en ongeveer 7cm. groot.

Hierna stellen we de navigatie in op het adres waar een bijzonder huis te vinden is, het zgn. Spaceship van architect Bart Prince.

Als ik uit de auto stap en foto's wil maken zie ik een man in de tuin staan en vraag of het goed is dat ik wat foto's maak. Hij heeft er geen probleem mee en we raken even aan de praat over het huis tot er nog een man naar buiten komt en het de architect zelf blijkt te zijn. Ook met hem hebben we even een gesprekje. Ik durf hem niet te vragen of ik ook een foto van hem mag maken, daar ben ik dan toch iets te schijterig voor.

Ook het huis ernaast is bijzonder.

We rijden nog wat straten aan de overkant door want daar moet volgens man één nog een huis zijn die door Bart is ontworpen, maar dat kunnen we helaas niet vinden, de juiste aanwijzingen hiervoor waren iets te summier.
Het is inmiddels zachtjesaan tijd om wat te eten en, omdat we wel heel dichtbij ons welbekende terras zijn, gaan we daar maar weer heen.