zaterdag 4 juni
Klokslag 10 uur staan we bij de brocante winkel in Argentat om ons object te kopen want je weet maar nooit of er nog iemand anders dit 'prachtige' ding zou willen aanschaffen.
Een theepot in de vorm van een drumstel, speciaal voor 'drummer' Gerard.
We parkeren voor de bakker en halen daar dan ook maar gelijk een broodje en een kopje koffie die we aan de overkant op een bankje verorberen.
Vandaag zou er ook een markt zijn op het kerkplein. Nu zien wij hier waar we zitten wel twee kramen staan maar dit is niet het kerkplein. We lopen richting kerk maar we horen geen geroezemoes alleen doodse stilte. Als we aankomen blijkt dat er ook helemaal geen markt is, wel een openstaande deur van de kerk. Dan maar even binnen kijken. Afgezien van een paar fraaie gekleurde ramen is er niet veel fraais te zien, dan maar weer naar buiten.
Het enige terrasje dat we tegenkomen zit vol en gaan we dan maar op weg naar de Super U. (Je moet toch wat).
Het parkeerterrein staat vol en daaruit maken wij op dat dit wel een populaire super moet zijn, echter voor ons wordt het dat niet. Wij verkiezen de Casino.
Terug in huis, want we hebben ijsjes ingeslagen en die kunnen niet zo lang zonder vriezer, en wordt het weer lezen op het terras.
Het blijft de hele dag droog, ondanks de voorspelling van regen en onweer, die komen gelukkig alleen in de avond en nacht.
Om kwart voor acht krijgen we een melding dat de Franse ruilers inmiddels aangekomen zijn in Den Haag en daar op de tram stappen. Omdat onze buren vanavond een afspraak hebben gaat Ferry ze verwelkomen en pikt ze op bij de halte om ze ons huis binnen te loodsen.
zondag 5 juni
Inderdaad heeft het vannacht geregend en is de zon niet te zien.
Thuisblijfdag.
maandag 6 juni
Zonnig maar niet al te warm. We gaan op pad om de omgeving te zien.
Het dorpje vanaf een afstand. En zeg nou zelf, is het klein of niet?
Als eerste een bezoekje aan Tours de Carbonnières, tenminste dat is de bedoeling. Als we de auto op de parkeerplaats zetten moeten we verder lopen. Het pad is hellend met grote boomwortels en stenen. Omdat het vannacht geregend heeft besluit ik dat ik hier geen zin in heb, ik heb een slechte ervaring met zo'n bospad en dat risico wil ik niet nog eens lopen. Gerard gaat alleen verder en ik fotografeer ondertussen mosjes en een hagedis.
Na een poosje komt Gerard hijgend terug met de mededeling dat hij het niet heeft gehaald en na raadpleging op Google ook niet de moeite waard vond om door te lopen en dat hij blij was dat ik niet mee ben gegaan want het pad was wel erg steil en ongelijk.
Dan maar naar de Tours de Merle, dat is nou precies wat we zoeken, mooi gelegen zodat je vanaf de weg het hele complex kan overzien.
Ondertussen hebben we nog steeds niet gegeten en de restaurantjes zijn hier erg dun gezaaid. Intussen is het ook nog eens warmer geworden en eigenlijk best weer om te picknicken. Helaas heb ik de tas en ook de stoeltjes thuis laten staan omdat ik dit weer niet had voorzien. Toch stappen we een supermarkt binnen en halen dan maar dingen die we zonder bestek kunnen eten. We rijden weer verder op zoek naar een plekje om dit te nuttigen maar de leuke plekjes liggen al achter ons maar dan bij Aurillac vinden we wel een aantal bankjes aan de rand van een parkeerterrein en langs een riviertje dus moet dat het maar worden.
Nadat we daarna toch een terrasje hebben gevonden voor een drankje gaan we richting huis om de rest van de dag op 'ons' terras door te brengen.
dinsdag 7 juni
Dat er veel kastelen in Frankrijk zijn is algemeen bekend, het is haast onmogelijk om er niet een kijkje te nemen. Ook vandaag staan er oude stadjes en kastelen op het programma.
Voor de zekerheid heb ik de picknicktas meegenomen want tegen de middag wordt het doorgaans lekker weer en daar rekenen we nu ook op.
In Bretenoux bezoeken we een marktje waar je Euro een kwartje waard is.
Wat een prijzen durven ze hier te vragen voor een doosje aardbeien, bananen of een minuscuul klein kaasje waar je net een stukje stokbrood mee kan beleggen. Wij gaan ons lunchpakketje wel bij de super halen, dat dit uiteindelijk ook duur wordt, komt omdat we natuurlijk weer meer kopen dan strikt noodzakelijk is en ook nog een paar leuke dingen voor thuis aanschaffen.
Nu nog een leuk plekje vinden en dat lukt wonderwel erg snel.
En weer door.
Het kasteel Castelnou dat we op het oog hadden blijkt wel leuk van een afstand maar dichtbij iets minder.
Helaas nemen we niet dezelfde weg terug om van een afstand een foto te maken want naar Rocamadour kunnen we ook via een andere weg.
Bij een leuk uitkijkpunt stopt Gerard en stap ik uit voor de foto waarna hij doorrijd om vervolgens verderop een plek om te keren moet vinden.
We rijden bij Rocamadour verder dan de parkeerplekken en komen zo bij een plekje uit waar we de auto kunnen zetten en direct de trap naar de kerk/kapel op kunnen klimmen.
Als we genoeg hebben gezien gaan we weer verder.
Door dit poortje moeten we met de auto, als dat maar past.
Natuurlijk pas dat, we zijn er net ook doorheen gekomen.
Bij een afslag zien we een bordje richting Autoire, waarvan ik leuke plaatjes op Google heb gezien. Het is inderdaad een leuk plaatsje, maar eigenlijk zijn alle plaatsjes wel leuk, maar deze is net iets anders.
Nadat we de auto hebben geparkeerd lopen we de straatjes door.
Bij terugkomst hebben we een roze briefje onder de ruitenwisser. Het blijkt dat we op een parkeerplek staan alleen bestemd voor bewoners en of we zo vriendelijk willen zijn de 'boete' van wel € 2,00 te betalen bij de parkeerplaats aan de andere kant van het dorpje en het parkeerbewijs mét het roze briefje in de bus stoppen naast de parkeermeter. Nou, dat willen we wel hoor.
Bij thuiskomst vinden we op het terras een presentje in de vorm van een grote boodschap, ik heb er niet veel verstand van maar ik denk van een hond. Hoe dat kan, geen idee. Het terras ligt zeker 2½ meter hoog en is alleen via een trapje vanaf de straat te bereiken met een hekje dat op slot zit.
Ik pak een paar kartonnetjes en pak de drol op en werp hem vervolgens meters lager tussen de planten in de tuin, gratis meststoffen, gooi water over de vieze plek en met een bezem borstel ik het terras weer schoon. Als dit nog eens gebeurt zal ik er een foto van maken en vragen aan de bewoners of dit vaker voorkomt of dat hier soms honden met vleugels ronddolen óf dat er mensen in dit dorp wonen die het leuk vinden om hun hond of misschien zij zelf wel, een behoefte te doen op andermans terras.
Dit laatste lijkt me uiteraard onzin, maar raar blijft het.
woensdag 8 juni
Ik wás van plan vandaag te wassen maar het regent de hele dag. Het is ook aan de koude kant dus dan maar een trui en lange broek aan en lekker achter de laptop de dag uitzitten. Morgen schijnt het weer beter te worden.
Gelukkig hebben we nog wat te eten in huis en hoeven er niet uit, alleen gaat Gerard een vers stokbroodje uit de automaat trekken.
donderdag 9 juni
Als de lakens hangen te drogen gaan we naar Argentat om daar de markt te bezoeken. Gelukkig is dit een redelijk gewone markt, met groente, kaas, worsten, veel rieten tassen en kleding en geen torenhoge prijzen zoals in Bretenoux. We hebben eigenlijk niets nodig dus alleen een rondje lopen is voldoende.
Ergens wat eten en dit keer geen picknick maar bij een restaurant.
We halen wel nog een heerlijke vissoep met rouille voor vanavond.
Wat een sortering aan ingeblikt vis hier bij Casino.
Daarna gaan we het plaatsje Hautfage bezoeken.
Ongeveer net zo klein als Sexcles maar wél met een restaurant, hier kan het dus wel en dit plaatsje ligt niet eens aan een doorgaande weg. We nemen een kijkje in de kerk en het ernaast gelegen kerkhof en vertrekken weer richting huis.
Het is dan wel droog vandaag maar echt warm is het niet, het duurt lang voor de temperatuur boven de 14º uitkomt.
vrijdag 10 juni
Half acht 11º maar de zon schijnt volop, dat wordt een mooie dag.
Uiteraard bekijken we weer pittoreske plaatsjes en komen zo in Beaulieu sur Dordogne waar we koffie drinken en wat inkopen doen voor de lunch. Nu moeten we alleen nog een geschikt plekje zoeken en dat valt nog niet mee. We zijn inmiddels aangekomen in de Vallee de la Dordogne, wat is het hier mooi, nu eens niet smalle weggetjes heuvel op en af waar je elkaar nauwelijks kunt passeren maar heerlijk langs het water en meestal vlak. Uiteindelijk zie ik plots, in een bocht van de weg onderaan bij de rivier, twee picknicktafels, weliswaar in de schaduw maar een leuk plekje. Als we de tas uit de auto halen en afdalen naar de rivier zie ik op één van de tafels een bordje staan met wat er hier legaal gevangen mag worden.
Ook zie ik een heuse schat aan oorbellen en ringen.
Waarschijnlijk heeft iemand die afgedaan voordat ze het water inging en vervolgens vergeten. Nadere inspectie leert ons dat het echte neppers zijn en we laten ze rustig liggen.
We rijden weer verder en belanden, zoals de meeste dagen heerlijk op ons eigen terras voor een drankje en een, ongepland, hazenslaapje. Zelfs de buurman van net buiten het dorp op zijn herriemakende grasmaaier kan ons daar niet van weerhouden.
Na het eten lopen we een rondje door het dorp en we merken dat we hier zowaar niet de enigen zijn.
Het gemeentehuis waar de klok altijd de verkeerder tijd aangeeft.
Het dorp telt momenteel wel vier levende wezens, met ons meegerekend. Er zullen er vast wel meer zijn want bij sommige huizen zijn de luiken open, maar we zien niemand.
We lopen weer richting huis en we ontdekken nog een deur die naar de kelder leidt. Gerard kijkt of één van de sleutels op deze deur past, niet dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten