zondag 15 april (Extremadura)

Zon. Blauwe lucht, maar nog steeds veel wind, dus nog steeds koud. Na het ontbijt gaan we eerst naar de rots waar de gieren zitten.

Er zijn veel zgn. vogelaars met lange lenzen. Hier ben ik maar een ukkie bij met mijn 300mm lens. Maar ja, ik ben dan ook geen vogelaar. De gieren vliegen af en aan, het is een prachtig gezicht, zo met de rotsen aan de oever van de Taag. 
Als ik de nodige foto’s heb genomen gaan we naar Trujillo. Een leuk stadje met veel middeleeuwse huizen en torens, en natuurlijk, veel ooievaars.

We klimmen naar de top van de heuvel waar een slot met kantelen staat en waarvan je een mooie kijk hebt op de omgeving.  
Na ook een kijkje in de kerk te hebben genomen, waarvoor we via de hoofdingang alleen tegen betaling binnen kunnen, maar na een half uurtje blijkt deze ingang dicht en kunnen we nog wel via de zijingang naar binnen (zonder betaling) wat bij nader inzien goed is gezien het interieur ervan. 

Waarom is het toch dat je in de mooiste kerken met veel pracht en praal zo naar binnen kan en bij een kerk waar werkelijk weinig tot niets te zien is moet betalen. Na in een klein zaakje koffie te hebben gedronken vertrekken we maar weer uit dit leuke stadje en gaan voor de tweede keer naar Cáceres. 
We zetten de auto in een parkeergarage, nemen dit keer de straatnaam goed in ons op zodat we niet nog eens de weg kwijt raken en gaan richting Plaza Mayor.

Er is wat spektakel op het plein want er blijkt net een marathonwedstrijd te zijn geweest en de winnaars worden gehuldigd. De terrassen zitten, ondanks de toch wel stevige wind, vrijwel vol maar we kunnen een plekje bemachtigen en  bestellen het dagmenu, wat er zeer smakelijk uitziet. Gerard gaat voor de kip en ik voor hertenvlees met vijgen. Na het eten lopen we nog wat rond in de oude stad maar houden het spoedig voor gezien want we waren hier immers gisteren ook. De parkeergarage is snel teruggevonden en gaan richting hotel, wat toch nog zo’n 55km. verder ligt. Bij het dorpje aangekomen nemen we een kijkje bij een van de restaurants waar we eventueel vanavond willen gaan eten. We zijn amper binnen of er barst een hagelbui los die de straat even helemaal wit maakt. Na een glas wijn gedronken te hebben is de bui over en kunnen we terug naar ons hotel. Het is weer helemaal opgeklaard en aangekomen in het hotel lonkt het beschutte terras om nog even van de laatste zon te genieten.

De lucht ziet er spectaculair uit nadat de zon is vertrokken.

Om 18:30 uur is het echt over en gaan we naar onze kamer. We hebben geen van beiden echt trek en besluiten om maar niet meer uit eten te gaan en ons tegoed te doen aan de bus Pringles en de halve fles wijn die we nog hebben.