Ga met Jos(m)é: Oregon 10 - 16 augustus (week 21)

maandag 10 augustus
Het komt niet vaak voor dat we met Gerard's verjaardag niet thuis zijn, maar er wordt niet minder aan hem gedacht. Felicitaties via Skype, WhatsApp, Facebook en Email komen ook wel door.
Om acht uur stuur ik hem nog even terug want de koffie is nog niet klaar voor zijn ontbijt op bed.

dinsdag 11 augustus

Het wordt al bijna een routine, 's ochtends de koelbox inpakken. Broodjes, beleg, fruit, aardappelsalade, frisdrank, water, tomaatjes, yoghurtjes en dan nog wat bestek, servetten, bekertjes en we zijn klaar om te vertrekken.

De reis gaat vandaag naar Mount Hood. Er wordt veel aan de weg gewerkt en zo te zien maken ze hem een stuk breder.

We komen bij de summit met parkeerplaats maar dat vinden we niet genoeg, we zien hier nog niet veel behalve een aftandse stoeltjeslift en een toiletgebouw. We willen de berg echt zien.

Verder op is een afslag naar links, die wel verder omhoog gaat, met verschillende kleine watervallen langs de weg. Die verdienen het toch ook om op de kiek te worden gezet?

Het hoogste punt dat je hier kunt bereiken, de Timberline Lodge (waar de film 'De Shining' is opgenomen) ligt op 6.000 foot (1.828,8 meter), alleen met een stoeltjeslift kan je nog hoger komen.

Maar als ik die liftjes eens goed bekijk, vertrouw ik er niet zo op en zo te zien zijn ze ook buiten werking.

We volgen deze scenic route verder zodat we weer mooi uit zullen komen bij de watervallen.

Onderweg een plekje gevonden om onze koelbox te voorschijn te halen. Stoeltjes uit de achterbak en tafeltjes uitklappen, klaar voor de luch. Dat wordt een heel korte lunch dit keer want al na ± 1½ minuut worden we belaagd door steeds meer wespen en grote zwarte mieren. Alles maar weer snel inpakken en zorgen dat er geen wesp in de auto vliegt. Gelukkig komen we zonder prikken in de auto en rijden snel weer verder. Het eten moet maar even wachten.
Iets voorbij het plaatsje Odell blijkt een panoramapunt te zijn waar we een kijkje nemen. Hier is verder niemand en er is ook nog een picknicktafel onder een boom, zodat we lekker in de schaduw kunnen zitten. We pakken onze spullen weer uit en hervatten onze lunch, dit keer zonder vervelende insecten maar wel met een paar eekhoorntjes die over het grasveld rennen. Het uitzicht is werkelijk formidabel met mount Hood op de achtergrond.

Via de historische route 30 komen we weer langs de vele watervallen en is het nu wat rustiger dan vorige week, maar we zijn dan ook flink later op de dag. We nemen de tijd om de watervallen te bekijken die we toen niet hebben gezien.
Horsetail Falls.

Ook kunnen we nu makkelijk stoppen bij het met mos begroeide bruggetje.

Ik kan het toch niet laten om ook bij Multnomah nog een keer een foto te maken.

En dan de laatste voor vandaag.

Uiteindelijk zijn er dan nog één of twee watervallen die we niet zien, dat komt omdat er dan eerst nog een stuk bergopwaarts geklommen moet worden en dat lukt me de laatste tijd niet meer zo goed, maar ach, er blijven er altijd nog genoeg over die we wel kunnen bekijken.
Bij Vista House is het nu ook een stuk rustiger.

In het plaatsje Troutdale houden we nog even een stop om wat geestrijk vocht tot ons te nemen en zijn om half zeven thuis.
Als ik later in de keuken sta om voor het eten te zorgen, roept Gerard me om snel te komen want er lopen twee herten door de straat.
Voor ik buiten ben met mijn camera zijn ze al bijna niet meer zichtbaar, alleen de billetjes krijg ik nog vaag op de kiek.

Misschien komen ze wel vaker zo rond half negen de straat door en zullen we een andere avond ons geluk nog eens beproeven.

woensdag 12 augustus
Gisteren hebben we een programma van Herman den Blijker gekeken en daarin vertelt hij dat Eggs Benedict zijn favoriete ontbijt is. Gerard is al een poosje nieuwsgierig of dit nou echt zo lekker is en we besluiten om dit uit te gaan testen bij Kozy Korner in St. Helens.
Eerst thuis een kop koffie en dan op ons gemak, na het douchen, richting restaurant.
Hè, wat jammer nou, ze serveren alleen in het weekend Eggs Benadict. Nou ja, dan maar een omelet en komen we een volgend weekend weer terug.
Verder houden we het rustig vandaag. Maandenlang bijna iedere dag dingen ondernemen doe je thuis ook niet en het gaat je dan ook niet in de koude kleren zitten. Om een uur of drie gaan we 'down to the river' met een boek en wat frisdrank.
Terwijl Gerard zijn rondje in de rivier zwemt klooi ik wat met poppetjes en camera.

Heerlijk rustig hier. Het mooie huis dat er verlaten uit ziet geef ik een nader onderzoek.

Wat is dat toch zonde dat dit leeg staat, het uitzicht is geweldig en na een blik naar binnen blijkt dit eveneens geweldig, alhoewel, enige aanpassingen kunnen geen kwaad als het naar mijn smaak ingericht zou moeten worden.
Af en toe komt er een bootje langs, zoekt iemand steentjes aan de waterkant maar verder stilte.

We eten op het terras met uitzicht op de rivier en de bemoste auto van een buurman.

De herten laten zich vanavond niet zien, jammer.

donderdag 13 augustus
We zijn van plan om vanmiddag een bezoek te brengen aan Dutch Canyon maar dat loopt heel anders dan verwacht. We hebben eerder een verwijzing gezien en kijken dan ook uit naar het bewuste bord maar hoe we ook kijken, we zien het niet en komen steeds verder richting Portland. Dat is toch echt te ver, volgens onze herinnering moet het toch veel dichter bij huis zijn, maar we zien het niet. Om van de nood een deugd te maken en we nu toch al bijna in Portland zijn wijzigt Gerard het plan en gaan we naar Washington Park met de Rose Garden, Zoo en de Japanse tuin. Bij de Rozentuin stoppen we even en snuiven de heerlijke geur van de bloemen op maar gaan de tuin niet in. We rijden door naar de Japanse tuin.

Het shuttle busje zit vol en dus lopen we de berg omhoog naar de ingang. Dit is gelukkig maar een klein stukje (zo'n 5 minuten hooguit).

Volgens mij is het vandaag blauw, blauw, blauw kleding-dag.

Het park is niet zo heel groot maar heeft wel leuke kronkelpaadjes, knusse hoekjes en prachtige bomen. Het onderhoud van de bomen wordt door echte Japanners gedaan.

Wat naar mijn mening echter ontbreekt zijn wat rode accenten, zoals een bruggetje of de dieprode kleur van de Japanse esdoorn. Deze bomen staan er wel maar zijn niet zo rood als ze kunnen zijn. Misschien verkeerde tijd van het jaar, ik weet het niet.

Als we weer richting St. Helens rijden moet we toch even goed opletten of we het bewuste bord met verwijzing naar Duch Canyon nu wel zien, en ja hoor, in Scappoose vinden we het dan toch. Wat hebben we dan gemist? Dat wordt al snel duidelijk, het bord staat alleen aan deze kant van de weg en niet aan de kant waar wij vanochtend vandaan kwamen. Logisch?
We rijden door naar de bieb om het boek en cd terug te brengen die we de eerste dag hier hebben geleend en gaan dan naar de plek voor het muziekfestijn van vanavond. We zijn nog wel redelijk vroeg want om zes uur begint het pas maar er worden al voorbereidingen getroffen en zijn er ook al wat mensen die een goed plekje willen voor de show.

We zetten ook de stoeltjes alvast neer en gaan wat drinken, Als we terug komen ontdekken we dat er op deze plek toch wel een vervelend geurtje hangt, de wc's zijn hier vlakbij en dat kan je vandaag goed ruiken.
Stoeltjes maar weer oppakken en aan de andere kant van het podium een plekje zoeken, zonder vieze lucht.

De Mosby band is goed en als we bij de tweede pauze besluiten om weg te gaan omdat de wind wat aantrekt en we het een beetje koud krijgen gaan we, nadat de stoeltjes al in de auto zijn gezet, toch maar weer terug (met een jasje aan) om tot het einde te blijven.

zaterdag 15 augustus
Nou, we hebben het gevonden hoor. Dutch Canyon. Het heeft wel even geduurd want rechts af bij het bord gaf weinig soelaas en kwamen we weer op dezelfde weg uit. Op goed geluk een andere richting op gegaan en uiteindelijk in een heel mooie omgeving terechtgekomen tot we uiteindelijk niet meer verder konden omdat de weg ophield. Noodgedwongen terug via dezelfde weg en via Mist (waar je door bent voor je er erg in hebt), Clatskanie, waar we koffie drinken, en Rainier weer terug naar huis.
Op diverse plaatsen stappen we onderweg uit maar het is erg bewolkt vandaag met een frisse wind dus niet erg uitnodigend om de picknick-spullen uit de kofferbak te halen en gaat alles thuis dan ook weer de koelkast in.

zondag 16 augustus
We gaan lekker vroeg naar Portland, zetten de auto bij een parkeermeter voor vijf uur en betalen voor vier uur. Lijkt ons wel lang genoeg, zeker als we merken dat de parkeertijd pas om één uur ingaat. Nu hoeven we ons zeker niet druk te maken om op tijd terug te zijn.
We wandelen naar het marktterrein en alles is nog in opbouw, we zijn dus echt vroeg.

We wandelen verder en komen plotseling uit bij Pioneer Square.

Hier is ook van alles gaande met kraampjes en muziek. We halen koffie bij Starbucks en zoeken een plekje met een goed overzicht op het podium. Veel Indiase kinderen, mooi aangekleed, die beginnen met het Indiase volkslied en daarna het Amerikaanse, alvorens het 'feest' kan beginnen. Nog meer kinderen die zingen en een wel erg amateuristisch dansje uitvoeren. We kijken het nog één nummer aan maar dan stappen we maar weer op en lopen langzaam terug naar de plek waar de zaterdagmarkt (ook op zondag) wordt gehouden.
Onderweg komen we langs allerhande mooie gebouwen zoals o.a. van de US Bank, die weten wel wat ze met het geld moeten doen.

Het is nu een stuk drukker geworden en, omdat we geen haast hoeven te maken om op tijd bij de auto terug te zijn doen we alles op ons uiterste gemak.

We bekijken alle kraampjes en vooral bij die met sieraden blijf ik wat langer hangen. We blijven staan bij de fijne band Damn Tall Buildings die heerlijke Bluegrass muziek spelen en als we daarna dan de hele markt afgelopen hebben en ook tussendoor nog wat gedronken en een ijsje hebben gegeten gaan we weer terug.
Geen nieuwe aankopen gedaan vandaag, alhoewel het weinig scheelde.

Via het park langs de rivier, waar erg veel daklozen hun heil zoeken maar waar ook vogels weten dat het er goed toeven is met altijd vers water, lopen we terug naar de auto.