Oregon > Den Haag 24 - 30 augustus (week 23)

maandag 24 augustus
De rook is weg en we zien Mount Adams, aan de overkant in Washington, weer.
We slaan nog wat (hopelijk) laatste boodschapjes in en, nadat we die thuis in de koelkast zetten en broodjes klaar hebben gemaakt, gaan we naar het strandje aan de rivier.
Mijn boekje kan niet echt boeien en om niet in slaap te vallen ga ik maar een eindje wandelen met de camera.
Deze wolken lijken wel wat op een röntgenfoto van de tandarts.

Veel is er niet te zien alleen wat houten palen, stenen en wat begroeiing.

Om vier uur gaan we maar weer naar huis.

dinsdag 25 augustus
Laatste wat langere trip voor we het hier afsluiten. We gaan richting Salem.
Ik heb een paar dingen gevonden die ik wil zien en kijk op Google maps waar ze liggen zodat we een logische route kunnen kiezen.
Allereerst het Elsinore Theatre en, als we daarna dan geen plekje vinden waar we koffie kunnen drinken, door naar State Capitol.

Als we ook hier, net als bij de andere capitols, van boven naar beneden het gebouw hebben bekeken lopen we het bijbehorende park in.

We lopen om het gebouw heen naar de hoge bomen die ik zag toen we aankwamen.

Ja, ze zijn zeker erg hoog.

De volgende (tussen) stop wordt het historisch centrum. (Spontane ingeving na het zien van de verwijzingsbordjes.) Volgens mij waren we hier net ook al.

We parkeren in de parkeergarage en lopen wat straten door en stappen bij een Italiaans restaurant binnen voor de lunch. Als we daarna ook nog langs een Italiaanse delicatessenwinkel komen, gaan we daar ook naar binnen. Hier halen we een fles goede Marsala om morgenavond cadeau te geven aan Hank en Lynn waar we voor de BBQ zijn uitgenodigd. Nu nog een leuk papiertje vinden zodat de fles ingepakt kan worden, maar bij de boekhandel hebben ze niets naar mijn zin.
Volgende stop is het Deepwood Estate Museum. Zoals ik al had gelezen is dit vandaag niet geopend voor bezichtiging maar een rondje om het huis en door de tuin is voldoende.

Vreemd dat in Salem veel winkels en musea pas vanaf woensdag geopend zijn.
We verlaten Salem en gaan naar Silverton waar het door architect Frank Lloyd Wright ontworpen Gordon House staat.

Ook gesloten, maar omheen lopen kan wel. Verder is dat Silverton een plaats die me doet denken aan de leuke plaats San Luis Obispo, alleen een stuk kleiner.

In Oregon City gaan we met de lift in de Municipal Tower naar de 'bovenstad' en lopen langs het pad richting Willamette Falls.

Deze 'waterval'  voorziet de papierfabriek van het benodigde water.

We lopen dezelfde weg weer terug en gaan weer naar beneden.

We kijken wat dit plaatsje nog meer te bieden heeft en stappen dan bij Arch Bridge Taphouse, genoemd naar de verderop gelegen brug, binnen voor een biertje. Het blijft er bij één want we moeten de weg nog op.
Ook moeten we nog ergens het cadeaupapier zoeken om de fles in te pakken. Uiteindelijk lukt dat zowaar bij een doodgewone Dollar Tree.

Dit toont toch net iets leuker dan zomaar een flessentas/zak, en ik vind het leuk om te doen

woensdag 26 augustus
Gerard is gaan fietsen als om een uur of drie Hank aanbelt en de zalm laat zien die vanavond op de BBQ gaat. Op de vraag hoelaat we worden verwacht, is het antwoord een uur of vijf half zes.
We hebben dus nog even tijd als Gerard kort erna thuis komt. Hij gaat zich opfrissen en ik trek iets anders aan. Om half zes lopen we naar de overkant en gelijktijdig komt ook de andere buurman Martin aan. Helaas is hij alleen want zijn vrouw heeft een vervelende migraine aanval.
Hank is druk in de weer en heeft een speciaal recept voor de zalm.
O, wat houd ik toch van mannen die voor het eten zorgen.

We installeren ons op het terras en de sfeer is direct helemaal goed. Als de zalm korte tijd later klaar is om geserveerd te worden worden we eerst uitgenodigd om in de keuken allerlei salades en rijst op te scheppen, daarna krijgen we een behoorlijk stuk verse Chinook zalm met sinaasappel op ons bord.

Wat een goede combinatie is dit, nooit eerder zalm met sinaasappel gegeten maar dit houden we in gedachten. Ook de salades zijn uiterst smakelijk met verrassende samenstelling. Hank heeft voor het dessert gezorgd. Alleen in Oregon voorkomende Marionberries zijn hierin verwerkt. Het wordt warm geserveerd met een bolletje ijs.
Daarna nemen we een glaasje Marsala en is het een meer dan geslaagde avond. Wat een gezellige mensen en wat kan Martin smakelijk vertellen.

Om negen uur nemen we afscheid maar we mogen niet eerder weg dan dat we nog wat zalm en Marionberries meenemen voor morgen.

donderdag 27 augustus
Wat doe je op de laatste dag voordat je koffers pakt en zorgt dat het huis aan kant is? Dan ga je nog maar een keertje naar Portland.

Gerard wil de Nike winkel wel een bezoekje brengen en dat doen we dan ook. We stellen ons er veel van voor naar aanleiding van de berichten die we erover hebben gehoord. Als we voor het pand staan waar de tom-tom ons heeft gebracht blijkt dat de desbetreffende winkel hier niet meer zit maar een paar straten verder. Het nieuwe pand is groot en heel erg strak ingericht maar om nou te zeggen dat ze een geweldige sortering hebben? Nou, nee dus, bij veel sportwinkels in Nederland bieden ze meer keus.

We lopen verder en zien dat op het Pioneer Square nu een Italiaanse markt staat. We nemen er een kijkje en gaan weer verder. Bij één van de vele food-trucks halen we iets lekkers en eten dat in het bijgelegen parkje op. Het kiezen is lang niet makkelijk want er staan er veel met allerlei gerechten uit diverse landen.

We stappen weer in de auto en gaan richting St. Helens maar we zijn nog wat vroeg voor het concert van vanavond en slaan bij Sauvie eiland nog even af voor een laatste rondje. Bij een kwekerij staat een hele rij vogelverschrikkers waar ik er een paar van op de foto zet.

Als we de brug weer over rijden zien we dat de herfst al voorzichtig zijn kleuren laat zien.

En nog is het te vroeg voor het concert en dus gaan we eerst nog maar even terug naar huis. Daar halen we de tas, die altijd in de kofferbak staat met handdoeken, zwemkleding en picknickspullen eruit en natuurlijk ook mijn statief. Dit kan nu wel opgeborgen worden.
Tegen zessen gaan we richting St. Helens voor het laatste concert van de 13-delige serie en sowieso ook voor ons. Het is veel drukker dan anders en we zijn aan de late kant en dat houdt in dat we wat langer moeten zoeken voor een parkeerplekje. We pakken de stoeltjes en zoeken een plekje in de late middagzon. De al meer dan 30 jaar bestaande band Quarterflash speelt al en er wordt nu vanaf het begin flink gedanst.

Ja, er lopen hier vreemde types rond.

Als we bij thuiskomst de oprit oprijden worden we opgewacht door twee prachtige herten die van de bramen staan te eten. Jammer dat het al zo donker is want van zo dichtbij had ik ze graag willen fotograferen. Ter compensatie dan maar een brievenbuseland of elandbrievenbus. Ja, hoe noem je zo'n ding nou eigenlijk.

vrijdag 28 augustus

Wat is dit nou? Geen zon als ik wakker word? Nou ja, misschien maar beter ook voor de geplande opruim en schoonmaakdag.

Tussendoor even pauze en dan zie ik op fb dat Hank (van de zalm-BBQ) voor de tweede keer deze week in het ziekenhuis is beland en waarschijnlijk nu geopereeerd moet worden. Wat sneu, hopelijk is hij snel weer de oude.

zaterdag 29 augustus
Het heeft vannacht flink geregend en gestormd, wij hebben hier gelukkig weinig last van gehad en ik ben ook niet uit mijn slaap  gehouden door het onweer. Het is nog zwaar bewolkt maar er komt al weer wat blauw aan.

Als alles ingepakt is en we klaar zijn om te vertrekken gaan we eerst bij Kozy Korner langs voor een Eggs Benedict voor Gerard (die het toch niet zo lekker vindt als hij dacht) en een Omelet voor mij. We hebben tijd zat en kunnen lekker rustig aan doen.
Het is rustig op de weg maar er liggen wel veel afgewaaide takken. De auto nog even aftanken en dan hebben we het gehad. We parkeren de auto bij Holiday Inn zodat de volgende gasten hem hier volgende week kunnen oppikken.
We hadden al eerder gemerkt dat mijn koffer eigenlijk aan vervanging toe is want de binnenschaal blijkt gebroken te zijn en een lijmpoging heeft maar kort geholpen. Nu echter, als we de koffer in de shutlebus willen zetten, gaat ook de trekstang niet meer omlaag. Dit betekent dus werkelijk het einde van mijn leuke Route 66 koffer die ik heb aangeschaft in 2009 op de eerste rondreis door Amerika.
De shuttle rit duurt hooguit vijf minuten en we kunnen inchecken voor het eerste deel van de terugreis.
De defecte trekstang blijkt gelukkig geen probleem voor verder vervoer. Hoe we hem op Schiphol weer zullen aantreffen zien we dan wel weer. Waarschijnlijk zal die dan afgebroken zijn.
We hebben bijna twee uur te gaan voor we kunnen boarden daarom zoeken we een rustig plekje om de laptop tevoorschijn te halen en de tijd wat te doden. Gelukkig is het internet op het vliegveld van Portland prima.
Tegenvaller, we hebben vertraging van 15:32 tot 17:10 uur en dat wordt een probleem want we hebben een aansluitende vlucht naar Amsterdam en niet echt veel speling. Vlucht omboeken kan gelukkig wel en vertrekt dan om 14:55uur. Dachten we, dat wordt ook later en wel om 16:35 uur. Haasten dus straks op Seattle waar het volgende vliegtuig om 18:10 uur zal vertrekken.
Als we in Seattle aankomen hebben we nog net tijd om even een sanitaire stop te houden maar dan moeten wel snel het vliegtuig in, het boarden is al begonnen.
Goodbye Amerika.

 

zondag 30 augustus
De vlucht verloopt soepel en om iets over half één landen we op Schiphol.
Hallo Nederland.

Het is hier inmiddels al de volgende dag. Nog even de koffers ophalen en dan kunnen we weg.
Ehh, waar blijven ze nou? Als de hele band al leeg is en ook stilgezet, hebben wij nog geen koffers. Er staan meer mensen te wachten maar die komen vanuit Atlanta, ook geen koffers van aangekomen.
We wachten nog maar even en uiteindelijk, na navraag te hebben gedaan, blijkt dat er één koffer is getraceerd in Seattle en de andere zijn ze echt even kwijt. Nou ja, we zien wel. Formulieren laten invullen en afwachten maar. Nu eerst maar naar huis.
Gelukkig staan Ferry en Hugo ons op te wachten en ik ben blij hen weer in levende lijve te zien na vijf maanden. Thuis worden we verwelkomd door de buren en kunnen we kijken of alles nog als vanouds is in ons huis.
Ligt het nu aan mij of is het nu echt of we pas gisteren de deur hier achter ons dicht hebben getrokken? Wat went alles weer snel. Bij een rondje door het huis zien we dat er diverse cadeautjes zijn achtergelaten en het is ook even zoeken naar sommige dingen die in de afgelopen vijf maanden een andere plek hebben gekregen. Dit laatste zullen onze gasten eenmaal weer thuis misschien ook hebben ervaren, want soms weet je echt niet meer uit welk kastje je iets hebt gehaald.
Aan het eind van de middag komt de buurman de tuin in om te informeren of wij wellicht bij hen een hapje willen meeëten zodat we niet eerst naar de super hoeven om eten in te slaan. Dit nemen we in dank aan en na een kwartiertje verkassen wij ons, met wat wijn, naar de naastgelegen tuin om ons te laten verwennen. Als later op de avond ook de andere buren aanschuiven is het zeker net of we niet zijn weggeweest. We vallen als het ware in een wam bad. Wat zijn we toch gezegend dat we deze mensen als buren hebben.
Om iets na tienen gaan we weer naar ons eigen huis en, moe van de reis, valt Gerard direct in slaap, ondanks dat er sport op tv is.
Ik zing het nog even uit tot twaalf uur maar dan ga ook ik naar bed.