Week 3: Segovia > Vitoria

maandag 5 juli
Vandaag kunnen we onze intrek nemen in Aranda de Duero.

Om half tien loopt de gratis parkeersessie af en, omdat we eerst nog koffie willen en een winkeltje bezoeken waar we een leuk presentje hebben zien liggen pas om 10 uur opengaat, stoppen we wat geld in de parkeermeter.
Om half elf rijden we weg uit Segovia, nadat we eerst nog wat overzichtsfoto's hebben gemaakt van het aanzicht van de stad en van het Alcazar van beneden af gezien.

De dag begint goed maar eindigt met nogal wat strubbelingen, die ik jullie grotendeels zal besparen. Maar één is wel het noemen waard.
Als we uiteindelijk ter plekke komen en we de sleutels in ontvangst hebben genomen gaan we eerst maar wat boodschappen inslaan. Bij terugkomst parkeren we de auto in de ondergrondse garage en nemen de lift naar de 5e. Als we boven komen gaat de sleutel met geen mogelijkheid in het slot en de buurvrouw die ons vanmiddag zo vriendelijk te woord stond blijkt nu niet thuis te zijn. Dan maar zus Pilar bellen, die heeft tenslotte een sleutel, of zij ons uit de brand kan helpen. Het duurt en duurt voor we haar zien komen, terwijl ze in hetzelfde gebouw woont. We bellen dan maar met Yolanda, wiens huis dit is, of zij contact op kan nemen met Pilar want zij begrijpt niet zo goed wat er aan de hand is.
Even later belt Yolanda's zoon, nadat hij Pilar heeft gesproken, om ons uit de droom te helpen,
we staan bij het verkeerde appartement. HÈ? 5e etage, deur B, hoe kan dat nou.
We gaan naar beneden en zien Pilar al lachend de hoek om komen en wat blijkt, in de garage zijn vier deuren met erachter de liften die elk naar een eigen blok gaan en laten wij nou net de verkeerde hebben genomen.
Gelukkig was er niemand thuis op het adres waar wij hebben staan pielen met de sleutels.
Uiteindelijk konden we toch de boodschappen in de koelkast zetten en ons eten klaarmaken.
Wat ook niet meezit is, dat we op de wifi van de aardige buurvrouw mogen meeliften en zoals je begrijpen kan, we niet of nauwelijks bereik hebben zodat mijn blog wel wat vertraging oploopt. Zelfs de site bijhouden van de fotoclub zit er niet meer in.

dinsdag 6 juli
Wasdag vandaag. Zat al in de planning en wat het weer betreft komt het goed uit dat we verder niets gaan doen want het regent namelijk en zover we kunnen kijken vanaf 5 hoog, en dat is heel ver, zien we geen streepje blauw.
Zoals ik gisteren al schreef is de wifi ontvangst een crime en alleen op mijn telefoon is het nog enigszins bereikbaar. Gelukkig maar want als alles via 4G moet, ben ik wel heel snel door mijn bundel heen. Zowel Gerard als ik zullen moeten afkicken. Vooral Gerard mist zijn dagelijkse portie nieuws en sportprogramma's enorm. Ik krijg zo wel de tijd om eindelijk mijn foto's te bekijken en bewerken waar nodig want, dat was er nog niet van gekomen.
Ik krijg na zo'n dagje thuis toch wel een beetje de kriebels, zeker als ik niets kan doen op mijn laptop.
Ook de eerder opgeslagen items niet kunnen bekijken van uitjes die we vanuit hier zouden kunnen ondernemen. Helemaal niets dus.
Net als je denkt dat er weer een streepje te zien is en je denkt iets te kunnen doen, is het al weer verdwenen.
Hopelijk is dit dagje snel voorbij en kunnen we weer op pad, dan maar het oude vertrouwde 'het beste boek van de weg', dat nog van mijn vader is geweest, raadplegen en misschien komt er dan wel iets bovendrijven.
We plachten ook nog wel eens McDonald's binnen te lopen voor een kop koffie en hun gratis wifi, maar ook die zijn hier erg dun bezaaid. Als dit zo blijft zie ik ons eerder vertrekken dan de tien dagen die we gepland hadden.
Dan maar on the road in een hotelletje met wel wifi. Ik heb tenslotte Wikipedia niet in mijn hoofd zitten en moet het toch echt op kunnen zoeken.

woensdag 7 juli
Gelukkig heeft Gerard toch nog iets kunnen vinden om te bezoeken. Na koffie en een tosti pakken we de auto en gaan op weg naar Peñafiel.

Na een rondje door het stadje gaan we naar de burcht op de berg.

We komen ook nog langs de Plaza del Coso waar vroeger stierenvechten werden gehouden. Niet dat ik daar ooit heen zou gaan maar, het plein is zeker een bezoekje waard.

Verder op de route het plaatsje Roa, waar we een lunch gebruiken en de uitbaters alles in het werk stellen om ons alle specialiteiten van de streek te laten proeven. Het smaakt allemaal heerlijk maar na afloop blijkt de rekening enigszins gepeperd (voor deze omgeving althans).
Na een rondje door dit plaatsje rijden we terug naar Aranda, waar we nog wat inkopen doen.

donderdag 8 juli
Het schijnt dat het plaatsje Peñaranda het bezoeken waard is, we gaan het zien.

Daar aangekomen is het zeker een allerleukst plaatsje waar we eerst maar eens koffie bestellen op het grote plein voor de kerk.

Volgens 'het beste boek' is er in Coruna ook een kasteel/burcht, ook daar nemen we een kijkje. Deze burcht is geheel vervallen en duidelijk niet onderhouden zoals die in Peñafiel en Peñaranda. Hier zijn we snel uitgekeken. Terug naar de eerste plaats want daar is een leuk terras bij een restaurant waar we misschien wel de lunch willen gebruiken. Bij aankomst zit er helemaal niemand en het terras is in zijn geheel gelegen in een gaanderij die helemaal in de schaduw ligt en omdat de temperatuur ietwat te laag is om hier een poosje te vertoeven, zoeken we liever een terras in de zon.

Zodoende gaan we terug naar Aranda de Duero waar we eerst de tank volgooien en vervolgens het oude centrum ingaan.
Hier vinden we een terras wat er aantrekkelijk uitziet maar waar niemand zit. Bij navraag blijken ze toch open te zijn en bestellen we de lunch. We krijgen hier o.a. brood dat voor de verandering eens niet is uitgedroogd, maar heerlijk vers. Ook de maaltijden zijn uitstekend.
We overleggen ondertussen dat nog een week hier in de buurt te lang voor ons is en nemen ons voor om zaterdag weer te vertrekken en richting Frankrijk te gaan. We kunnen pas na de 15e weer in ons eigen huis terecht maar dat is geen probleem, wij rekken het tot die tijd wel op plekken die ons meer te bieden hebben met hopelijk ook een werkende wifi verbinding.
Vanavond Yolanda maar op de hoogte brengen van ons besluit en zeggen dat zij hun tijd in ons huis rustig kunnen uitzitten.

vrijdag 9 juli
Vandaag zullen we hier het huis weer aan kant maken, alles weer achterlaten zoals we het hebben aangetroffen, dus ook de handdoeken en lakens wassen, zodat we morgenvroeg niet veel meer te doen hebben dan het afval weggooien en alles nog even nalopen of we niets vergeten.
Omdat hier geen balkon o.i.d. is, zijn er wat lijnen aan de buitenkant van de slaapkamer gespannen zodat je daar lakens en zo kunt drogen.
Dat ben ik dan ook echt van plan ware het niet dat we hier op vijf hoog zitten en je nogal uit het raam moet hangen om er bij te kunnen en met mijn hoogtevrees is dat niet echt een pretje. Gelukkig is er dan een redder in nood, genaamd Gerard, die dat klusje dan wel even van me overneemt. De kleinere dingen droog ik wel op het rek binnen.
De laatste nacht gebruik ik standaard mijn eigen lakens, die ik altijd tijdens huizenruilen meeneem.
Omdat er niet veel meer te doen is, houden we ons bezig met hoofdzakelijk niksen. Op een sporadisch moment dat ik toch van het wifinet gebruik kan maken neem ik het waar om een kaartje bij Greetz te bestellen, voor Michèle die morgen haar verjaardag viert, pff nog net op tijd om hem morgen te laten bezorgen.

zaterdag 10 juli
Alles is klaar en om 9 uur rijden we weg uit Aranda de Duero. Het gebrek aan wifi en de enigszins tegenvallende omgeving heeft ons tot dit besluit gebracht. Een paar dagen zonder wifi gaat nog wel maar 10 dagen wordt behoorlijk vervelend. Onderweg naar Vitoria brengen we nog een bezoekje aan Lerma

en  Burgos

maar eerst lunchen we op een nogal drukke picknickplek langs de weg en bel ik Michèle om haar een fijne verjaardag te wensen.
De overnachting is vannacht in Vitoria. Gerard heeft hier een pension gevonden dat lekker ruim is en, als ik nog wat boven wil brengen om in de koelkast te zetten, stoot ik de chipkaart tegen de deur en die breekt (natuurlijk) spontaan in drieën. Chip eraf en gelukkig is de dame die ons heeft ingecheckt net in de gang bezig en laat ik het kapotte kaartje zien. Na telefonisch overleg met haar superieur krijgen we een andere kamer en ook een nieuw sleutelkaartje. Deze is echter ook bijna aan vervanging toe, dus voorzichtigheid is geboden zodat we niet weer hetzelfde probleem krijgen.
Ook nu kan de auto weer lekker voor de deur blijven staan vanwege weekend.
We gaan een drankje doen en de stad en beetje verkennen.

We eten ergens een paar pintxos en dat is voorlopig genoeg. Vanavond eten we de rest van de lunch op, die in de koelkast staat te wachten.
Intussen kunnen we ons achterstallige internetwerkjes uitvoeren want de wifi is hier zeker net zo goed als thuis. Ik kan eindelijk mijn eerste blogweek uploaden.

zondag 11 juli
We hebben heerlijk geslapen en nemen ons voor om nog een nachtje hier te blijven al is het alleen al om de finale van Wimbledon en het voetbal te kunnen volgen via de goede wifi-ontvangst, waardoor Gerard de laptop via de televisie kan aansluiten voor een toch wel prettig groter beeld.
Nadat we koffie en een broodje hebben gescoord lopen we een rondje door de buurt op weg naar de loopband/roltrap naar de hoger gelegen historische wijk.

en vervolgens terug naar ons pension en boeken we er nog een nachtje bij.

Rond half twee wordt er op de deur geklopt om de kamer schoon te maken. Een mooie tijd voor ons om even een hapje te gaan eten. Veel trek hebben we niet dus één portie calamaris voor z'n tweetjes is voldoende.

Als we weer terug zijn in het pension kunnen we de finale Wimbledon tussen Djokovic-Berrettini bekijken.
Om half zeven gaat Gerard nog even op pad om wat drinken en eten voor vanavond te halen. We hebben nog steeds wat voorraad beleg en geroosterd brood, dus veel is niet nodig. We blijven thuis want er volgt ook nog een voetbalfinale en die wil Gerard zeker niet missen.
Morgen hopen we weer in Frankrijk te zijn.