Week 4: Vitoria > Den Haag

maandag 12 juli
Om acht uur rijden we weg uit Vitoria.
Het weer is heel anders dan de laatste dagen, veel bewolking en regen.

Om kwart over tien rijden we San Sebastian binnen, ook hier regen en koud. Jammer want ik had graag wat meer gezien (en geproefd) van deze stad.

Ik weet niet wat deze man allemaal schrijft maar het zal vast een protest tegen iets zijn.

We gaan het even verderop zoeken in St.Jean de Luz, maar ook hier regen. regen en regen.

De paraplu's hebben we echt nodig vandaag. Met natte voeten en natte broekspijpen kunnen we uiteindelijk een restaurant vinden waar nog een plekje binnen beschikbaar is. Alles zit vol, ja de Fransen zijn ook met vakantie vanaf afgelopen weekend.
Als je deze foto ziet zou je het haast niet geloven maar het is toch echt waar.

Voor de afwisseling lopen we nog maar eens een kerk binnen. Nog even en ik kan geen kerk meer zien, maar ja, wat moet je anders.

Bij ons hotel voor vannacht kunnen we pas om half vijf terecht en wat doe je dan, je kijkt wat in het plaatsje zelf, drinkt ergens wat en, ja precies, je gaat maar weer een kerk van binnen bekijken.
Nog even wat boodschapjes doen, want alle restaurants zijn hier op maandag gesloten en ook bij het hotel is het restaurant dicht.
Het hotel voor vannacht in Saint Pée sur Nivelle, wat ik zelf voor de verandering heb uitgekozen, is bijzonder leuk. We hebben een kamer op de begane grond, grenzend aan de tuin, met ligbedden, jammer dat we die vandaag niet kunnen benutten en, aan de andere kant van het hek twee schapen die heerlijk liggen te herkauwen tegen een haag van blauwe hortensia's.

Uiteindelijk blijken er vier schapen te zijn maar twee lagen verdekt opgesteld onder de struiken.
Aan het eind van de dag breekt af en te de zon ook door en  kunnen we nog even genieten van een beetje warmte. We eten buiten aan het tafeltje dat naast onze kamer staat en bekijken waar we morgen heen zullen gaan want de weersvoorspelling is niet al te gunstig de komende tijd in Frankrijk.
Daar gaat ons idee om voor een paar dagen naar Andernos te gaan want dat is alleen leuk als het weer meezit.

dinsdag 13 juli
Alweer regen vandaag. We hebben een lange rit voor de boeg, dus dat is niet erg lekker. In Cognac nemen we even een rustpauze en willen, nu we er toch zijn, ook een fles goede cognac meenemen maar, de enige drankwinkel die we zien blijkt gesloten maar gelukkig, aan het eind van de straat vinden we een specialiteiten winkel die lokale producten verkoopt en gelukkig ook flessen cognac. We zijn blij dat we toch nog geslaagd zijn en drinken, voor we weer de auto instappen, nog een kop koffie op een terras. Wel onder een grote parasol want het regent natuurlijk alweer.

We overnachten in Niort en gelukkig wordt het tegen de avond toch nog droog zodat we even onze benen kunnen strekken en een restaurant opzoeken. Na het eten lopen we een rondje en vinden in twee straten draken van gigantische afmeting.

De plaatselijke kerk ligt er ook mooi bij in het laatste zonlicht.

In een park, bovenop een parkeergarage zitten twee, flink uit de kluiten gewassen, dames lekker te keuvelen op een bankje.

woensdag 14 juli
Ik ben al vóór zes uur wakker en om kwart voor zeven houd ik het in bed niet meer uit en ga alvast douchen en aankleden. Als ik ook onze spulletjes ingepakt heb, maak ik Gerard wakker want de auto staat uiteraard weer op een parkeerplek waar overdag geld voor gewenst is.
Om iets over acht rijden we weg op zoek naar een bak koffie. Die vinden we enkele plaatsjes verder, een chocolade croissantje erbij er we kunnen er weer even tegen.
In Chinon maken we een tussenstop en er zijn wat festiviteiten gaande, het is tenslotte 14 juli, dus dat kan je verwachten. Veel stelt het niet voor, alleen de plaatselijke brandweermensen en politie krijgen een pluim, zal wel van de burgemeester zijn, en verder gebeurt er helemaal niets.

In alle dorpjes waar we door komen is het trouwens rust alom, zelfs geen vlagvertoon, maar wel alle winkels dicht.
We rijden weer weg uit Chinon en volgen de aanwijzingen van Sygic, waar we hebben ingesteld dat we tolwegen willen vermijden, nou dat doet ze dan ook trouw, we worden door heel smalle straatjes gestuurd die zo steil zijn dat het haast een wonder is dat we niet achteruit gaan i.p.v. vooruit. Elk landweggetje dat vaak niet breder is dan één autobreedte en, soms misschien maar vijf meter korter dan de reguliere route, wordt aangedaan. Misschien moeten we wel instellen dat we met een vrachtauto zijn dan gaat het hopelijk beter.

donderdag 15 juli
Wat een dag. Er resteren ons nog zo'n 450 km om thuis te komen, drie keer raden waar we vandaag zullen eindigen.
Iets na achten rijden we weg uit het plaatsje waar we hebben overnacht, Saint-Yon.

We drinken koffie bij de eerste boulanger, natuurlijk met een croissant erbij. Als we langs de kerk lopen en naar binnen kijken komt er even later iemand uit om ons te vertellen dat we best even binnen mogen komen. Nou vooruit dan maar, mooie kleurrijke ramen maar ik ben nu echt wel klaar met kerken en neem niet eens meer de moeite om er een foto van te nemen. Ik groet de vrouw en loop weer snel naar buiten.
De reis van vandaag verloopt echter niet zoals gehoopt (zou dat door mijn ongeïnteresseerde kerkbezoek komen?). Onderweg hebben we alweer veel regen en het verkeer schiet niet op. Hoe vaak we vandaag in de file zijn beland, ik ben de tel even kwijt. Overal staan dikke rijen en niet alleen aan onze kant van de weg maar ook aan de tegenliggerskant.
Het lijkt ook wel of onze auto magnetische krachten bezit want regelmatig als we een vrachtwagen willen passeren komt deze steeds meer naar links en moeten we zelfs af en toe toeteren om ze weer tussen hun eigen rijbaanlijnen te krijgen.
We hebben gelezen dat er in België en Limburg behoorlijke overstromingen zijn en er diverse wegen zijn afgesloten, misschien is dat één van de redenen, ik weet het niet maar druk is het zeker.
In België hebben we van zuid naar noord alleen maar regen en veel wind, file bij de grensovergangen maar niet vanwege controle i.v.m. COVID, nee want in deze vier weken zijn we niet één keer gevraagd naar ons vaccinatiebewijs en/of negatieve testuitslag.
Als we Nederland inrijden wordt het eindelijk droog en voorbij Rotterdam, dus bijna thuis, gaat ook de zon nog even voorzichtig schijnen. Net na 5 uur krijg ik een berichtje dat Yolanda met haar kinderen ons huis heeft verlaten. Dat is precies op tijd want om iets voor half 6 rijden wij onze straat in. Het was toch wel vervelend geweest als wij ineens binnen stonden terwijl zij niet beter weten dan dat wij nog in Spanje zitten.

vrijdag 16 juli
Bij het boodschappen doen vandaag viel het ons op dat hier nog maar erg weinig mondkapjes worden gedragen, ook niet in de winkels. Na 4 weken Spanje en Frankrijk waren we er zo aan gewend geraakt (ook op straat) dat we het nu zelfs vreemd vinden om ons zo bloot/kwetsbaar op te stellen.
Het zal vast wel weer wennen, ook al blijven we liever nog wat voorzichtig, zeker nu de besmettingen weer als een razende Roeland stijgen.