Allemaal dieren op het land, variërend van paarden tot olifanten. Allemaal levensgroot maar van metaal. Voor ik mijn camera te pakken heb zijn we er al grotendeels voorbij. Dit is de enige foto die acceptabel genoeg is om te plaatsen.
Op weg naar de kust, vanwege de hoge temperaturen hier, komen we o.a. door de plaats Julian. Dit ligt op een hoogvlakte met verrassend veel groen. Het is een stadje zoals je je dat echt voorstelt bij een westernstadje. De dichtbij gelegen plaatsjes hebben dezelfde westernstijl. Afgezien van de stadjes doet de omgeving meer Oostenrijks o.i.d. aan met de vele bomen en glooiend landschap.
Aangekomen in San Diego parkeren we de auto in het Gaslamp Quarter en lopen vervolgens richting haven.
Gerard komt tot de ontdekking dat er vanavond een wedstrijd is tegen de St. Louis Cardinals. Hij koopt twee tickets, of ik hier nou echt blij mee moet zijn?
We gaan weer verder richting waterkant via deze brug over de weg.
Even verder zien we een hoge brug die naar de andere kant van de baai gaat.
In het havengebied van San Diego liggen enorme jachten en veel marineschepen.
Er is een leuk deel met veel winkeltjes en restaurantjes.
Wij eten vandaag bij een Grieks restaurant.
Een houten gebouwtje met een caroussel erin.
Als we later een hotel hebben gevonden, rusten we nog even wat uit en gaan dan met de trolley naar het stadion. We kopen bij een winkel nog wat te eten (en gooien dat ook direct weer weg) en een kop koffie. Wat een groot complex is dit. Het stadion is lang niet uitverkocht. We hebben plaatsen op de één na hoogste ring met een prima zicht op het speelveld.
Het is echter een rij vlak aan de voorkant met één rij stoelen en een heel lage glazen afrastering van nog niet eens kniehoogte.
Vanaf onze plek zie je vliegtuigen laag overvliegen want het vliegveld ligt vlak bij. Een beetje vertekend beeld zo, maar ze vliegen er gelukkig langs en niet erin.
Eest alle ceremoniële dingen aanzien, zoals het presenteren van de vlag en het volkslied gezongen door schoolkinderen.
Het publiek wordt vermaakt door de mascotte.
Als er een tijdje gespeeld wordt moet ik eigenlijk een sanitaire pauze inlassen maar durf eigenlijk niet voorlangs bij de mensen naast me. Vervelend toch die hoogtevrees. Uiteindelijk pak ik al mijn moed bijeen en ga dan toch maar. Als ik terugkom gaan we op een andere plaats zitten met meer ruimte voor ons en een hogere afrastering. Dat zit toch een stuk prettiger.
Alle benodigde attributen worden klaargelegd.
De boxen van de commentatoren.
Vanaf het veld waar wij vanmiddag stonden kan het publiek gratis de wedstrijd meebeleven via een groot scherm.
De Padres winnen de wedstrijd en er is vuurwerk. Het stadion loopt langzaam leeg en wij gaan richting trolley voor de reis terug naar het hotel. We moeten een haf uur wachten voordat deze komt en als hij er dan is, moet de hele meute die zich heeft verzameld op het perron, zich erin persen. Gerard heeft met zijn treinreizigers-ervaring een weg weten te banen door de meute en een zitplaats weten te veroveren. Vier haltes later kunnen we er weer uit. Al met al toch een leuke avond (voor mij als baseball-leek) want ik heb vooral genoten van al het randgebeuren om zo'n wedstrijd heen.
1 opmerking:
Sport en rodeo zijn in de USA altijd vermakelijke sociale gebeurtenissen in mijn ervaring
Een reactie posten